Uns corredores ateigados coa sensación de volta á normalidade e ás vendas, máis una certa incerteza pola sucesión do Reina Sofía balizan esta edición de Arco
04 mares 2023 . Actualizado ás 11:38 h.Gustaríame empezar pondo en cuestión o xa esgotado tema da urxencia na arte: non hai ningunha présa. Demóstrao Eleonore Koch na caseta deste ano da galería Travesía 4 en Arco, unha artista que pintaba nos anos cincuenta en Sâo Paulo. A Koch, que foi muller e pintora, pódeselle arrimar facilmente un pouco de pegamento decolonial e, sen darnos conta, xa estamos no século XXI, o século do arquivo e a xustiza. Tamén o demostra a obra de Nacho Criado, que nos deixou en 2010, pero parece un autor vivo e a súa obra está presente e sorprendentemente fresca, como a do noso Teo Soriano na catalá Marc Domenèch. Hai unha pintura de Nacho Criado en Álvaro Alcázar que conta todo isto moito mellor que eu.
Javier Arce parece seguir onde o deixou Odilon Redon, do que non é precisamente coetáneo, e ten uns deliciosos cuadritos en The Goma. Unha peza de Alcolea en animada charla cun debuxo de Picasso e uns bosquexos de Maruja Mallo en Guillermo de Osma fixéronme sentir en casa. Arte emerxente.
Pereñíguez en Luis Adiantado é outra historia. É coma se un samuray fixésese os kimonos (ou como se chamen as pezas coas que se cobren) en Saville Row. Se a iso lle engades un pequeno retablo de Teixidor en Nieves Fernández, xa tes suficiente imaxinería para soportar este confuso gazpacho de nfts, arte urbana e cartoon que quere lograr, cun abracadabrante trampa visual, converter Carabanchel en Brooklyn. Os ricos mestúranse cos menos ricos en pintorescas e desconchadas naves industriais. Pouco traballo para os paletas. Hai unha galería que é como un latifundio distópico da que sales aparvado. Deberían pór un proximidades para percorrela.
Flotaba no ambiente a incerteza pola sucesión no Reina Sofía. Os reinados longos producen fieis vasalaxes e enconadas animadversións. Os corredores de Arco traían iso e moitas vendas: foi un zoco bulicioso.
O máis destacado da presenza galega é a gran noticia protagonizada por Damián Ucieda. A súa serie fotográfica Camiño Negro, un descarnado retrato da gran falla coa que un oleoduto atravesa a cidade da Coruña, foi adquirida polo Reina Sofía. Este traballo, que destaca pola súa rotunda solidez, viu a luz no espazo A Normal da Coruña, dirixido por Leticia Eirin e foi comisariado por Juan de Nieves . Agora pertence ao Reina Sofía, pero primeiro vímola aquí.
En Nordés, a única galería galega en Arco, Pablo Barreiro, Rosendo Cid e Julia Huete consolídanse con solvencia. Irene Grau e a súa obra a catro mans con Alberto Odériz, producida para o Festival Plataforma de Compostela, tamén lucía en Nordés. Odériz este ano ademais alzouse co VII Premio Cervexas Alhambra.
A galería coruñesa Vilaseco desembarca cunha batería de libros de artistas na sección ArtsLibris, entre eles o de María de la Vega sobre Álvaro Negro.
Na pintura de Kiko Pérez en Ehrhardt Flórez hai un cambio de rexistro no que a madeira tallada substitúe ao papel de forma natural e orgánica. Kiko sempre fino.
Álvaro Negro vendeu a súa peza ao museo noruegués Kistefos. Unha gran pintura cun marco do século XVII co que se produce unha perfecta ósmosis de materia e historia. É agradable comprobar que a arte galega é valorado fóra. Agora só falta que o valoremos dentro.
