A actriz e produtora galega pasou por diferentes series de televisión antes de volverse a súa propia xefa en «Producións OFF». Firme defensora da igualdade da muller na sociedade, unha das bandeiras que ondea desde a súa profesión, asegura que en España temos mellores actrices que actores
10 ago 2018 . Actualizado ás 05:05 h.Deuse a coñecer en series televisivas como Nada é parasempre , Apples ou Mareas Vivas, esta última unha exitosa produción de Voz Audiovisual para TVG, aínda que moi pronto se apuntou a interpretar importantes estreas da carteleira. Vímola ás ordes de José Luis Corda na lingua das bolboretas, con Xavier Villaverde en Trece badaladas ou en Montaña rusa con Emilio Martínez Lázaro. Cando traballaba no Teatro Lara decidiu que quería un cambio na súa vida, E desde entón, compaxinou a actuación coa dirección da súa empresa, Producións OFF. O ano pasado puxo en marcha o proxecto cinematográfico Choven vacas, co tema de fondo dos malos tratos e a violencia de xénero. Actualmente está inmersa na obra de teatro Todas as mulleres, na que ademais participa o seu marido, Fele Martínez.
-Estudaches publicidade pero acabaches como actriz. Sempre tiveches esa vea artística?
-Pois si, empece a facer cositas pequenas no instituto e cando cheguei á universidade metinme nun grupo de interpretación. Cando estaba facendo as prácticas colaborei co Teatro Alternativo de Vigo e a partir de aí continuei. Funme indo aos poucos cara ao lado artístico.
-E de actriz deches o salto a produtora Con cal quedas?
- As dúas cousas, pase moito tempo pensando que a miña gran vocación era a interpretación pero ao traballar como programadora no Teatro Lara deime conta de que son tarefas indivisibles. Encántame darlle forma a un proxecto, que unha idea pase de estar no papel a converterse en algo vivo é marabilloso. A produción é algo moi chulo e é que as dúas cousas están unidas, non podo elixir.
- Creaches unha empresa con só 20 persoas Como xurdiu?
-Xurdiu dunha forma moi natural. Traballaba no teatro nese momento e por contactos fun coñecendo a moita xente. Pensei en que proxectos gustaríame traballar e xurdiume a idea de ter unha produtora. Estaba moi a gusto no teatro pero non era a miña empresa, e eu tiña ganas de traballar para min.
- E como fixeches de «Producións OFF» un referente?
-Uns amigos chamáronnos para axudarlles cun proxecto, outros nos dixeron que lle fixésemos a produción, e a partir de aí foron xurdindo oportunidades. En dous anos saíron producións que se fixeron moi populares. Os mércores non existen estivo tres anos en cartel con xira nacional. Todos os proxectos que saíron eran moi diferentes pero todos exitosos, iso fíxonos poder continuar.
-Que ten que ter un bo produtor?
-Moita sensibilidade. Cambian moitísimo as cousas desde que tes unha idea en mente ata que chega a callar. Tamén é bo ter un pouco de instinto, e sobre todo moita empatía con todas as partes do proxecto, desde os actores ata a administración. Hai que saber que é o mellor en cada momento e coidar do teu equipo. E a parte de todas estas cousas tamén hai que ter sorte, iso está claro.
-Como afrontas o teu día a día?
-Non teño un igual. Todas as miñas xornadas son súper diferentes, tanto para o bo como para o malo. Cambian os teus horarios e a rutina, iso é o que me engancha desta profesión. Levo mal o de estar 8 horas sentada nunha oficina. Non valería para iso. Aquí dependes de ti para todo, pero agora que son nai agradezo moito ter a miña propia empresa. Deste xeito podo organizarme ao meu xeito para pasar máis tempo co meu fillo.
-A túa parella, Fele Martínez, tamén se dedica á interpretación. De feito, compartides repartición en «Todas as mulleres» Como o compaxinades?
-Pois como podemos [Risos], ás veces faise complicado pero é moi bonito poder compartir o mesmo traballo coa familia que formamos. Somos uns privilexiados por poder vivir este momento. A maioría das cousas que nos pasan son positivas. Estamos moi contentos.
-Bótaslle moito teatro á vida?
-Creo que como case todos, a maioría facemos teatro todos os días. Ningún é igual coa súa nai, que co seu xefe ou coa súa parella. Todos somos actores vocacionais, só que algúns intentamos vivir diso [Risos].
- En que papel pasáchescho mellor ou o gozaches máis?
-Teño moi bo recordo dunha que fixemos entre amigos hai 6 anos, era unha obra bastante pequena que se baseaba nunha comedia absurda e surrealista. Pasábame toda a obra sendo unha muller executiva secuestrada e ademas ¡atada a unha escaleira! Había tamén un torturador pesadísimo que me paraba sempre para facer enquisas.
-Galicia ou Madrid?
-Esa pregunta si que é súper doado. Viviría encantada da vida en Galicia. Adoro a miña terra, ten mar, ten unha vida tranquila e o máis importante, ten albariño [Risos]. Pero as circunstancias do traballo fan que teña que estar en Madrid. Oxalá puidese facer o que fago aquí pero vivindo alí.
-Teatro ou televisión?
-Gústame todo. Este ano estiven moi metida no cine e tiven uns compañeiros brutais, encantoume a experiencia. En televisión todo vai moito máis rápido, e en teatro cada función é diferente. Encantaríame poder compaxinalo todo a verdade. Din que os verdadeiros actores son os de teatro, «porque son os que transmiten ao público» e eu non creo iso, creo que os actores canto máis versátiles mellor, e iso inclúe traballar en diferentes medios.