Gañouse o cariño de todo o público de «La Voz Kids», tanto en España como en México. Agora afronta o verán cunha xira que non vai deixar indiferente a ninguén. Poderemos gozar da súa voz e a súa arte o vindeiro xoves, 5 de xullo, cunha actuación gratuíta ás 21 horas no Centro Comercial Marineda City da Coruña
29 jun 2018 . Actualizado ás 20:51 h.Rosario Flores (Madrid,1963) non para de reinventarse e segue enganchando a novas xeracións. O seu apelido alzouna á fama, pero o seu carácter e naturalidade mantivérona no máis alto desde que arrincou a súa carreira musical nos anos noventa. Agora o seu club de fans aumentou grazas á súa participación como coach no programa La Voz Kids, no que sacou o seu lado de madraza.
-Cun apelido tan ilustre e vendo a túa traxectoria, unha non pode negar que a arte leva no sangue, non?
-A verdade é que si, creo que vai no sangue ou polo menos ten bastante forza. Eu non tivese esta vida tan incrible se non chega a ser pola familia na que nacín.
-E crees que tes máis herdanza do teu pai ou da túa nai?
-Eu creo que metade do meu pai e metade da miña nai, iso di tamén a ciencia non? Que estamos en equilibrio cos dous.
-E gustaríache ver aos teus fillos onde estás ti? Que eles tamén se dedicasen á música?
-Gustaríame que sentisen a música; de feito séntena os dous xa, teñen moi bo oído e séntena como unha parte deles. E claro que non me importaría, dedicándose profesionalmente ou non, creo que a música é unha dos mellores medicamentos.
-Ultimamente o flamenco estase fusionando co pop e co trap crees que se reinventan os músicos ou se reinventa o flamenco?
-Creo que o flamenco puro son palabras maiores, e que logo está a evolución da música e o futuro que aínda ten. Todo o que se faga na música se é bo, benvido sexa. Eu son bastante aberta e todo o que sexa experimentar para chegar a algo bo paréceme ben.
-Expuxéchesche hai 20 anos que serías un referente na televisión?
-Non, na vida pensei iso, pero que che queiran os nenos é o mellor que che pode pasar na vida. Os nenos teñen un corazón puro e creo que é un agasallo enorme o que me deu a vida, leveime moitas alegrías e satisfaccións grazas ao programa de La Voz.
-Supoño que lles terás collido moito cariño aos nenos do programa.
-Moito cariño. Encántame e dáme tenrura cando ves que van crecendo e quedas asombrada do rápido que cambian. Gústame que vaian mellorando e poder ver desde fóra o seu percorrido.
-Como se fusionou a túa arte co descaro de Maluma?Tratouche ben México cando cruzaches o charco para acompañarlle en «La Voz»?
-Moi ben, fixémonos moi bos amigos, foi unha experiencia incrible estar con el. E a verdade que é un ser humano moi sinxelo, cando estaba comigo foi moi humano.
-Achégasche ás grandes xeracións pero tamén aos máis pequenos, cal é o teu segredo para conseguir gustar a persoas de todas as idades?
-Pois non o sei, imaxínome que ser o máis auténtica posible, ser fiel a min mesma e o máis verdadeira que podo ser.
-Como consegues facer que os galegos bailemos nos concertos coma se o flamenco estivese no noso ADN?
-Porque os galegos sodes moi calentitos e vaivos a marcha, ja, ja.
-Parece que todo che saíu ao pedir de boca, queda algún soño por cumprir?
-Por suposto que si, ver crecer aos meus fillos, verme velliña e que o mundo vaia a mellor e arránxese. Gustaríame ser optimista e o que en realidade me gustaría que ocorrese é que o mundo fose máis sostible.