Chris Jones, xogador do Valencia Basket: «Non síntome o mesmo Chris Jones de antes, pero volverei atoparme»

Christopher James Jones jr. (Garland, Texas, 1993) cumpre a súa terceira tempada no Valencia Basket. Un base vertical, moi físico, cunha sobresaliente capacidade de xogo ao poste, magnífico director de xogo e con moita capacidade no tiro exterior. O seu Valencia busca rematar a liga regular en segunda posición recibindo este venres ao Breogán, que competirá por finalizar no undécimo posto (21 horas, Movistar Deportes).

—Como sente na súa terceira tempada no Valencia Basket?

Síntome ben. Eu divírtome cando gañamos partidos. Á miña familia encántalle Valencia e o club. 

—Como é Pedro Martínez como adestrador?

—É bo adestrador. Sabe o que quere, tanto física como defensivamente. É un adestrador que logra que os xogadores se comprometan co que el quere facer como adestrador. Os xogadores demostrámolo participando no xogo e no seu estilo. Nótase que estamos comprometidos e entendemos o que el quere facer. Reflíctese nos resultados desta tempada. É o último partido de liga regular e agardo que rematemos en segunda posición. 

—Que pídelle Pedro Martínez a nivel táctico?

—É unha boa pregunta! Non sei dicirche palabra por palabra, pero pídeme que sexa simplemente un líder e que cumpra o que me piden. Sento que podo achegarlle un pouco de faísca ao equipo cando imos perdendo. Tamén que achega a miña experiencia.  Supoño que depende máis ou menos do partido que vaiamos xogar e segundo o que vaia acontecendo durante o partido e, a partir de aí, vou avanzando. 

—Sente máis cómodo cando xoga como único base ou coincidindo en pista con outro?

—Este tema é o factor clave para min porque podo facer ambas as cuestións. Como base me gusta ter o balón nas miñas mans para tomar as decisións. Co noso ataque é un pouco diferente, pero sento que podo adaptarme a case todo. 

—Vostede é un xogador que ten un sobresaliente xogo ao poste. Sente diferente neste ámbito?

—Sento que esta tempada foi de aprendizaxe, superei un pouco o meu ego, pero pronto atopareime a min mesmo. 

—Esta tempada mellorou moito a súa media de asistencias en liga, aumentou en 1,3 por partido. Por que?

—Polo noso estilo de xogo, tamén tiramos moitos máis triplos, non desaproveitamos os tiros no un contra un. Esas mesmas asistencias estaban aí, pero se botas, conduces e intentas driblar demasiado che poden quitar o balón. A nosa forma actual de atacar permítenos tirar ben e por iso estou a conseguir esa media de asistencias que mencionas. 

—En que aspectos do xogo mellorou durante esta tempada e nos últimos tempos?

—Persoalmente diría que no meu liderado e en ser máis profesional. En canto ao baloncesto, non o sei. É unha boa pregunta, pero non o sei. Seguramente o que ti ves sobre as asistencias. 

—A tempada pasada tivo un sobresaliente acerto nos triplos na Euroliga, concretamente un 45,5%. Foi confianza, traballo, estilo de xogo ou ningunha outra razón?

—Diría que deches no cravo. Foi confianza e traballo duro. Eu quero mellorar cada día. Tiña moita confianza. A tempada, co estilo de xogo que tiñamos, tiña claramente o balón moito máis nas miñas mans e sento que o aproveitei ao máximo. 

—Como é xogar con Jean Montero?

—É incrible velo xogar! Xoguei contra el a tempada e isto demostra o que un xogador pode facer, o que un xogador pode mellorar e pode traballar durante un verán. Mellorou a súa confianza, a súa forma de tirar, a súa manexo de balón. Non hai nada que este neno non poida facer. Máis aló da altura pode con todo na cancha. O tremendo é que só ten 21 anos e aínda ten tempo para mellorar e crecer. Sento mágoa por Europa nos próximos 10 ou 12 anos. 

—Que sabe do Breogán?

—Isto é a ACB. Non nos fixamos se o Breogán xoga play-offs ou non. Estamos a intentar mellorar. Sabemos que o Breogán é un bo equipo, non sempre podemos guiarnos polos balances de vitorias e derrotas, sobre todo na ACB. A ACB é unha gran liga, a mellor. É o seu último partido de liga e quererán rematar con forza. Van vir a intentar gañar. Temos que manternos firmes na nosa táctica e xogar o noso baloncesto. 

—Vostede non puido xogar en Lugo na primeira volta por lesión. Como lembra os seus dous partidos en Lugo? Na súa primeira tempada anotou 24 puntos, a súa maior puntuación na liga 2022-2023. 

—A multitude. Coñezo a enerxía que ten esa afección. Nas miñas dúas visitas a Lugo o público estivo moi involucrado durante todo o partido. Ter un público así apoiándote como xogador é realmente cariñoso. Todo xogador quere xogar neste tipo de ambiente. E o público do Breogán estivo moi comprometido desde o principio ata o final dos dous partidos, independentemente do resultado. Isto é todo o que pode pedir un xogador. 

—Que destaca do seu compañeiro Ethan Happ?

—Ethan é un bo mozo. Fichou polo Valencia por algo, polo seu nivel. Xoga con intensidade. Traballa duro. Como dis, xogou no Breogán e grazas ao seu gran rendemento foise a Gran Canaria. Ás veces, a pelota non vai na túa dirección como xogador. É só un pouco de adversidade, pero superará este obstáculo e será mellor que antes. 

—Que metas, que retos ten no futuro tanto en Valencia como na súa carreira deportiva?

—Diría que os meus números, as miñas estatísticas son bastante boas, pero sento que me perdín un pouco, vou intentar facer unha gran carreira nestes play-offs. Tomarei un tempo despois para descansar este verán e logo traballar no meu xogo e atoparme a min mesmo. Xa non síntome o mesmo Chris Jones de antes, pero volverei atopar a ese xogador e vai ser aterrador. 

—En que cuestións traballa máis durante o verán, durante o período que non hai competición?

—Diría que o tiro. Estou a traballar no meu tiro, mellorando cando estou en transición, cando vou correndo porque tendo a saltar moito nos meus tiros. Estou a traballar nas miñas pernas para tirar a canastra e tamén traballo a miña condición física. 

—Como lembra os seus inicios no baloncesto?

—Acórdome cando tiña 13 ou 14 anos. Sempre era xogar ao baloncesto cos meus amigos e situacións así. Sempre tiven paixón polo baloncesto. E fun crecendo a partir de aí. Unha vez que vin o que o baloncesto pode facer por min foi doado engancharme porque xa amaba o baloncesto antes. 

—Que ten de especial o Valencia Basket como club, especialmente en instalacións e por L´Alqueria?

—L´Alqueria é fantástica! O club é estupendo! Teño dous fillos que xogan en equipos da canteira e é incrible o traballo que fan, as instalacións que hai. Eu vexo os seus partidos sempre que podo e elas ven os meus. O Valencia Basket é realmente asombroso nese aspecto. 

—Esta tempada xogou a EuroCup despois de competir na Euroliga 2023-2024. Que diferenzas percibiu?

—Ambas as son competicións moi boas. A EuroCup é un xogo un pouco máis rápido, mentres que a Euroliga é máis física e estratéxica, máis táctica. Aí está a diferenza. 

—O Breogán podería clasificarse para a FIBA Europe Cup. Vostede xogou esta competición fai seis e cinco tempadas. Que opinión ten da súa competitividade?

—Xogar as dúas competicións foi xenial. A experiencia foi boa. Se o Breogán xoga van gozar os xogadores. Non só xogarían a ACB. A dobre competición sempre está ben para os xogadores porque son máis partidos e menos adestramentos, iso sempre é bo e dáche outra oportunidade de gañar un campionato ou realizar unha mellor tempada. Permite que os xogadores teñan máis oportunidades de gañar. 

—Como valora a nova situación da NCAA con tantos xogadores que se van de Europa para xogar alí con cuantiosos contratos?

—Si, paréceme xenial que os xogadores reciban unha compensación polo seu xogo e reciban un salario. É máis, oxalá esta situación chegase un pouco antes, oxalá  empezase cando eu estaba na universidade. É bo para os xogadores. Xogamos ao baloncesto por amor ao deporte, pero tamén temos familias que alimentar e os que non teñen familia teñen que coidarse. Sempre é bo ver que aos xogadores lles pagan por xogar ao baloncesto. 

—Xogou en Suíza, en Bélxica, en Turquía, en Israel e en Francia. Cal é a segundo mellor liga despois da ACB?

—Diría, sen dúbida, Turquía. Despois, Israel. Diría Turquía pola competencia, o talento e o estilo de xogo. Turquía é a segundo mellor liga despois da ACB. 

—Como analiza a súa etapa no Asvel Lyon-Villeurbanne gañando a liga e sendo o xogador máis destacado?

—Foi unha etapa fantástica. Viña dunha tempada en Maccabi Tel Aviv onde era o base suplente e sentía que podía demostrar que podía ser un base titular en Euroliga, xogar contra os mellores e ter éxitos. Cheguei nesa dinámica. Quería demostrar que eu merecía xogar na Euroliga. Foi algo que individualmente me beneficiou. Non pensaba tanto nun obxectivo como equipo, senón en reivindicarme individualmente despois de ser suplente en Maccabi.

—Foi compañeiro de Victor Wembanyama. Que destaca del?

—Pódoche asegurar que eu sabía que Victor ía ser o que está a demostrar na NBA. Sabía que triunfaría na NBA. Seguramente incluso superou as expectativas que había sobre el. Está a un nivel incrible. Subiu un pouco de peso. Ten unha confianza incrible, tívoa sempre desde que tiña 17 anos e era o meu compañeiro en Asvel. Velo agora, ver o que fai na cancha é incrible. É xenial poder xogar cun mozo deste nivel.

—A súa primeira experiencia fóra dos Estados Unidos foi en Mongolia. Cal é o nivel do baloncesto alí?

—Sentín que era a mellor decisión para min en lugar de tomarme un descanso por non ter oportunidades de xogar en Europa. O nivel do baloncesto mongol mellorou co paso dos anos, teñen mellores pavillóns e máis diñeiro para darlles aos xogadores. Iso mellora o talento da competición. Evolucionaron cos anos. A miña experiencia alí foi un choque cultural, pero preparoume para a situación na que me atopo agora, agora aprecio os detalles un pouco máis. Esa experiencia axudou ao meu crecemento, percíbese na miña carreira. 

---

---

---