O Breogán asusta a un Real Madrid que sentenciou cun parcial de 0-10 no cara ou cruz final (69-79)
FORZA BREO
A diferenza no rebote foi un aspecto clave no desenlace do vibrante partido no Pazo dous Deportes de Lugo
12 may 2025 . Actualizado á 18:56 h.A punto estivo de saltar a sorpresa no Pazo. O imparable Real Madrid foi de Lugo coa súa serie intacta, pero cun bo susto no corpo porque o Río Breogán esixiulle ata os últimos compases. Cando o equipo celeste axustou o punto de mira nos triplos e espremeu o carácter que lle proporciona o seu escudo, os madridistas pasárono mal e incluso necesitaron dalgún favor arbitral para converterse matematicamente no mellor equipo da fase regular da liga Endesa: 69-79.
O conxunto madridista acudía ao choque impulsado por un refacho de 18 vitorias consecutivas que aspiraban a crebar os celestes empurrados por un Pazo para rebentar e a liberación de sacar xa billete para a próxima entrega da liga Endesa. Aos 16 segundos xa convertería o seu primeiro triplo Sergio Llull. En ausencia de Campazzo, o veterano xogador canario empezou guiando os ataques do seu equipo fronte a un Breo que se despregou co seu quinteto habitual e ousado fronte ao talento branco. Antes do ecuador da primeira manga xa empezaron as rotacións. Nos locais entraría en escena Boubacar Touré para un dar un respiro a Sakho na complexa vixilancia a Tavares, que tamén requiría a axuda dos exteriores, O caboverdiano foise ao banco sen anotar, en boa medida polo correcto traballo de contención dun equipo lucense que non acertou nos tres primeiros triplos que intentou e con problemas para pechar o rebote. Os puntos cotizábanse caros e eran os visitantes os que daban máis mostras de poderío. Con 8-17 e pouco máis de tres minutos para o termo do parcial, Luis Casimiro botou man do seu primeiro tempo morto. Cando o Madrid mellor funcionaba, Vila converteu o primeiro triplo breoganista en oito intentos e o cuarto pechouse con 13-24 no luminoso.
A defensa dos madridistas e os repetidos fallos desde o triplo eran as maiores barreiras que se atopaba no seu camiño o Breogán, que seguía por baixo do nivel reboteador do Real Madrid e exhibía máis solvencia ao galope que nos ataques posicionales. A tres minutos para o descanso, Musa foise ao vestiario lesionado e ovacionado polo Pazo e Nakic asinaba o segundo triplo local no partido (2/13). Cun paso á fronte en defensa, o Breo conseguiu espolear ao Pazo e reducir lixeiramente a fenda no marcador, que era de sete puntos no descanso (27-34).
O partido renovouse cunha canastra na pintura de Tavares e outra revisión dos colexiados no monitor. Ao triplo de Ndiaye respondeu Grant con outro. Sen necesidade de forzar demasiado a máquina, os de Chus Mateo conservaban a súa esperanzadora vantaxe. O Breogán seguía encolleito, con pouca desenvoltura e sen dar no albo no recurso do triplo. Pero nun parpadeo o panorama cambiou. Transformárono dous triplos de Kurucs e outro de Grant. Quedaban 2,50 minutos para o final do terceiro cuarto e o partido volvía ao seu punto de partida, as táboas (50-50). Disparábanse de novo os decibeis no Pazo con 10 minutos por diante e máis suspense do que cabía imaxinar (54-59).
A pouco de arrincar a manga definitiva, Casimiro apostou por dúas bases, Mavra e Grant, para acentuar o ritmo anotador porque o Madrid ameazaba coa escapada. O estadounidense era a grande esperanza celeste. E foi Vila, desde o arco de 6,75, o que empatou o partido e recompensou o empeño breoganista: 69-69. A vitoria ía decidir no cara ou cruz. E nese cardíaco epílogo, ao Breogán volveu a encasquillársele o fusil e o Real Madrid emerxeu para pechar o partido cun parcial de 0-10.