A familia ante os deberes: menos é máis

La Voz REDACCIÓN / LA VOZ

EDUCACIÓN

Imagen de archivo de una niña haciendo deberes en su casa
Imaxe de arquivo dunha nena facendo deberes na súa casa MONICA IRAGO

Un estudo analiza datos de case 400.000 participantes en trinta anos, e as conclusións repítense: os pais só deben garantir espazo, tempo e materiais, e apoiar emocionalmente aos fillos

20 feb 2024 . Actualizado ás 16:34 h.

O papel das familias ante os deberes escolares é algo que está moi estudado, e as conclusións repítense unha e outra vez. Agora, un novo estudo corrobora o anterior, pero neste caso o valor do traballo vén pola magnitude da mostra: analizáronse os datos de 30 anos de investigación en case 400.000 participantes. Un dos autores é José Carlos Núñez, catedrático de Psicoloxía Educativa da Universidade de Oviedo e unha das persoas que máis investigou neste campo, xa que leva máis de vinte anos traballando nesta área; nesta ocasión hao feito con científicos de as universidades de Misisipi (EEUU) e Bohai (China ), e do Centro de Neurociencia Cognitiva e Cerebral (Liaoning, China ),

Unha vez máis, o traballo indica que a implicación da familia só é positiva se fomenta a autonomía do alumno e segue as indicacións do mestre, e en cambio resulta contraproducente se se empeña en usar estratexias distintas ao docente, cínguese a controlar o tempo ou directamente asume as tarefas.

José Carlos Núñez, explicou nunha entrevista a Efe que a axuda dos pais e as nais nas tarefas escolares só é relevante en primaria (6-12 anos), non así en secundaria ou bacharelato, e os resultados non son distintos en función das materias: «En xeral, sempre se pensou que en materias como Matemáticas podería ser máis importante a implicación dos pais. E non é así, en todas as materias é igual», engadiu.

Non se trata de que os pais non axuden, en xeral, senón que o fagan como apoio do alumno, non para resolver a tarefa.

José Carlos Núñez, catedrático de Psicología Evolutiva de la Universidad de Oviedo y experto en deberes escolares
José Carlos Núñez, catedrático de Psicoloxía Evolutiva da Universidade de Oviedo e experto en deberes escolares José Carlos Núñez | EFE

Segundo destaca Núñez da última investigación, a implicación familiar resultará positiva cando:

1.- Axúdase coa organización de espazos e tempos:

  • A situar os materiais que necesitan.
  • A atopar un lugar tranquilo para facer as tarefas.
  • A levar un rexistro das tarefas feitas e as que faltan por facer.
  • A establecer prioridades e planificar a tarefa con anticipación para optimizar o tempo.
  • A non procrastinar.
  • A eliminar potenciais distractores.
  • Non cargándolles con actividades extraescolares.

2.- Apoio á xestión da motivación e as emocións dos seus fillos:

  • Mostrando actitudes que denoten interese, valía e utilidade dos deberes.
  • Tratando de convencerlles de que poden facer as tarefas, mesmo cando senten que é demasiado difícil.
  • Eloxiándolles polo seu esforzo e animándolles nos momentos complicados.
  • Acougándolles e axudándolles a reestablecer a motivación cando teñen dificultades para abordalos adecuadamente.
  • Solicitándolles unha implicación profunda e valorar as iniciativas persoais, xa que iso facilitará a promoción da autonomía persoal e as habilidades necesarias para unha aprendizaxe autorregulado.  

A implicación familiar non ten resultados positivos se só se achega control ou só despois de resultados académicos negativos:

  • Cando a axuda se cingue a controlar o tempo, a finalización..., en especial se só se fai despois de malos resultados.
  • Cando a implicación familiar consiste en facer as tarefas que os fillos non saben facer.
  • Cando empregan procedementos non utilizados polos seus docentes.
  • Cando os fillos observan nos pais e nais actitudes negativas cara aos deberes.

«É mesmo contraproducente cando os pais e as nais o único que fan é axudarlles cos contidos, explicarlles os deberes para que os leven feitos porque moitas veces o que fan é entorpecer aos profesores: eles explícano dun xeito e as familias doutra e, ao final, os fillos enfádanse porque non se aclaran».

Segundo a OMS, unha de cada catro nenas españolas de 11 anos, e un de cada tres nenos din sentirse presionados polos deberes. Aos 13 anos xa son máis da metade os prexudicados e aos quince, case tres de cada catro alumnos.  

Outra cousa é a utilidade dos deberes en si. Juan Carlos Núñez estudou este aspecto de forma moi profunda e defende que o profesorado debe expor «a cantidade xusta de deberes, non por pór moitos vai ser mellor; deben estar axustados ás necesidades dos alumnos, mellor deseñados conséguese máis».