O Consello de Ministros aprobou a normativa que equipara os estudos artísticos cos universitarios, e cuxo trámite decaeu pola convocatoria de eleccións
16 ene 2024 . Actualizado ás 15:43 h.Á segunda vai a vencida. Ou iso agardan no Ministerio de Educación, FP e Deportes coa Lei de Ensinos Artísticos, unha normativa que foi aprobada este martes polo Consello de Ministros, e que xa pasara o trámite en febreiro do ano pasado; a convocatoria de eleccións non permitiu a tramitación final do texto (aprobado no Congreso en segunda lectura o 11 de abril). Por iso volve agora ao Consello de Ministros esta norma que busca modernizar a formación académica dos artistas, sobre o que os decanos de Belas Artes non están moi de acordo. Do contido da lei, destaca sobre todo a equiparación entre titulados superiores de ensinos artísticos cos universitarios (e coa FP no caso dos ensinos profesionais), precisamente o que non apoian desde as facultades.
A equiparación coa universidade supón que as bolsas serán iguais, os alumnos poderán cursar másteres e doutoramentos ao rematar os seus estudos de grao e dedicarse á investigación. Ademais, crea catro corpos docentes (de profesores e de catedráticos de ensinos superiores; e de profesores e de catedráticos de ensinos profesionais), á vez que mantén o de mestres de taller de ensinos artísticos. A idea é ordenar o catálogo de profesorado e facilitar a súa carreira profesional. A integración en cada corpo será voluntaria e haberá un período para facelo. A equiparación coa FP, pola súa banda, permite acceder ás acreditacións profesionais, tan importantes para a formación continua dos traballadores.
A lei ten moitas máis cousas, obviamente. Supón darlle unha volta ás profesións artísticas tras trinta anos coa mesma normativa. Así, crea uns novos ensinos, as audiovisuais, que teñen FP e en menor medida graos universitarios, pero non ensinos artísticas como tales (máis aló da fotografía). E dá seguridade xurídica aos titulados: a ministra, Pilar Alegría, contaba recentemente que un estudante que facía un grao superior de Música en España e quería traballar nunha filarmónica dun país europeo «tiña non soamente que acreditar o título español, senón ademais tamén tiña que achegar un documento expedido pola Administración autonómica correspondente», algo que «xa non será necesario» cando entre en vigor a norma.
Outra das novidades da nova lei é que se establezan fórmulas de carácter dual. Así, un mozo que estea a estudar Conservación e Restauración de Bens Inmobles pode establecerse un convenio cun goberno autonómico ou co propio Ministerio de Cultura para que poidan facer as prácticas, por exemplo, no Museo do Prado ou en distintos museos de España. E ademais, establece que os centros «terán máis autonomía pedagóxica e organizativa» e poderán asociarse entre si para crear «campus das artes».
Os decanos de Belas Artes consideran que esta norma produce un «profundo agravio comparativo» polas diferentes esixencias de calidade, ingreso e acreditación do profesorado. Tamén critican que pretende unha equivalencia con funcións fundamentais da universidade como son a investigación e a transferencia, cando «estes centros non universitarios carecen da estrutura e órganos necesarios que permitan o seu adecuado desenvolvemento e acredítena». En canto ao alumnado, «a entrada esixe cousas distintas nun lado que noutro e os beneficios son os mesmos», dixo o presidente da Conferencia de Decanos, José Galindo, a Europa Press. Iso si, eles céntranse nas titulacións de artes plásticas e deseño —das que din que serán «un coladero»—, non nas de música ou danza. Non hai que esquecer que xa o Consello de Universidades, composto polo Ministerio e os reitores, emitiu un informe «desfavorable» á norma.
O sector está composto por 140.000 estudantes e 14.000 docentes.