A UE resígnase a un arancel do 15% cos Estados Unidos para evitar a guerra comercial
ECONOMÍA
Trump e Von der Leyen chegan a un acordo que obrigaría a Europa a comprar enerxía americana por valor de 750.000 millóns e o compromiso de que os países europeos aplicarán aranceis cero ás importacións estadounidenses
28 jul 2025 . Actualizado á 18:40 h.A presidenta da Comisión Europea, Ursula von der Leyen, e o presidente estadounidense, Donald Trump, chegaron este domingo a un acordo comercial que establece un arancel do 15 % sobre as importacións europeas. O pacto, que remata con semanas de intensas conversacións e incerteza nos mercados, prodúcese días antes da data límites imposta por Washington.
O político republicano afirmou que a UE se compromete a comprar combustible estadounidense por valor de 750.000 millóns de dólares e a investir 600.000 millóns en equipos militares e en abrir mercados ao comercio con arancel cero.
A taxa arancelaria base do 15 % tamén aplicará aos automóbiles, pero os produtos farmacéuticos non estarán suxeitos a este pacto. Trump indicou ademais que o aceiro e o aluminio seguirán encarando aranceis do 50 %. «Creo que é fantástico que lográsemos un acordo satisfactorio para ambas as partes. É o maior acadado xamais», dixo ao finalizar a reunión.
Von der Leyen, pola súa banda, quixo agradecer o labor dos negociadores da UE e admitiu que o traballo foi «arduo». «Temos un acordo comercial entre as dúas economías máis grandes do mundo, un grande acordo que crea certeza en tempos de incerteza. Proporcionará estabilidade e previsibilidad para os cidadáns e as empresas a ambos os dous lados do Atlántico», afirmou.
A presidenta da Comisión Europea explicou nunha declaración despois da reunión que tamén se acordaron tarifas «cero por cero» en todos os avións e os seus compoñentes, certos produtos químicos, equipos de semiconductores, certos produtos agrícolas, recursos naturais e materias primas críticas.
«Substituiremos o gas e petróleo ruso con compras significativas de petróleo estadounidense, enerxía nuclear e combustibles nucleares. Os envíos estadounidenses axudarán a alimentar as nosas fábricas de intelixencia artificial e axudarán a EE.UU. a manter a súa vantaxe tecnolóxica», expuxo Von der Leyen.
Iso si, quixo aclarar que aínda non se pode falar de «acordo marco» porque iso suporía que as cifras están acordadas, pero «hai detalles que deben resolverse». «Temos que profundar en certos temas. Definiremos os detalles nos próximos días ou semanas», augurou.
Equilibrar a balanza
Ao comezo da reunión, Trump insistiu en que o seu obxectivo só era facer xustiza e equilibrar a balanza nunha relación comercial «moi inxusta para os Estados Unidos». Von der Leyen non quixo saírse de ton e adoptou o discurso do seu interlocutor, coincidindo en que existe «un superávit» e que «Estados Unidos ten un déficit» que é necesario «reequilibrar».
As conversacións entre a Comisión e a administración Trump levaban semanas sendo unha sucesión de avances e retrocesos, pero o republicano advertiu que os aranceis aplicables á UE de ningún xeito serían inferiores ao 15 %.
En todos os acordos acadados por Washington —como os do Reino Unido, Indonesia ou Xapón— Trump esixiu concesións adicionais favorables a Estados Unidos ao final das negociacións, un modus operandi que parecía complicado coa UE, xa que Von der Leyen actúa en nome de todo o bloque. Ata a data, os Vinte e sete enfrontaban gravames estadounidenses sobre máis do 70 % das súas exportacións: unha taxa do 50 % sobre o aceiro e o aluminio, outra dun 25 % adicional sobre automóbiles e unha do 10 % sobre os demais produtos. A estas alturas, un arancel base do 15 % elimina a incerteza no mercado europeo, pero moitos Estados veno como unha resultado insuficiente se se compara coas ambicións iniciais de tarifas do cero por cero.
A Comisión Europea apunta cara a novos mercados
Tras meses de tensións e desconcerto nos mercados europeos, a cita do presidente dos Estados Unidos, Donald Trump, e a presidenta da Comisión Europea (CE), Ursula von der Leyen, en Escocia presentábase como a oportunidade perfecta para enterrar a machada de guerra e lograr esquivar unha escalada comercial. O acordo acadado, que comprende aranceis do 15 % para a maioría das exportacións europeas a Estados Unidos, non se presenta como o maior dos triunfos, e Von der Leyen quixo tranquilizar aos Estados membro lembrando que, en paralelo, Bruxelas traballa para construír «unha verdadeira política económica exterior».
«Xa comezamos na casa: estamos a tomar medidas audaces para facer a Europa máis competitiva, innovadora e dinámica. O noso mercado único é o noso refuxio seguro, especialmente en tempos turbulentos», afirmou a presidenta da CE.
Von der Leyen puxo o acento na importancia das «novas asociacións comerciais en todo o mundo», asegurando que o bloque traballa para ampliar as 76 que xa están en marcha, como as negociacións concluídas no último mes con Malaisia, México e Indonesia. «Nun mundo incerto, Europa é un socio fiable, e seguiremos logrando acordos que axuden a salvagardar a nosa prosperidade. Así que si, os aranceis son do 15 %, pero tamén estamos a intentar abrir outros mercados para as empresas europeas», asegurou.
Case unha década de tensións comerciais entre dúas potencias
Non son cousa nova as tensións comerciais que manteñen Europa e Estados Unidos. Xa a primeira etapa de Trump na Cas Blanca estivo marcada polas disputas comerciais coa UE.
No 2018, a Casa Blanca impuxo aranceis sobre as exportacións europeas de aceiro e aluminio por valor de 6.400 millóns de euros. Non quedaron calados en Bruxelas, que decidiron responder os americanos con outra quenda de aranceis de reequilibrio sobre as exportacións estadounidenses por un valor de 2.800 millóns de euros.
En xullo dese mesmo ano, o entón presidente da CE, Jean Claude Juncker, e Trump mantiveron un encontro na Casa Blanca que conseguiu frear a escalada comercial e foi interpretado como un grande éxito diplomático. Os aranceis ao aluminio e ao aceiro continuaron vixentes, pero Trump abstívose de estender estas subidas a máis produtos e os dous mandatarios comprometéronse a seguir traballando nun pacto de aranceis cero.
A cambio desta tregua, Juncker comprometeuse a aumentar as compras europeas de soia estadounidense e, en setembro dese mesmo ano, o Executivo comunitario anunciou que EE. UU. convertérase no principal subministrador europeo e duplicara o seu volume respecto ao ano anterior.
O compromiso subscribido entre Juncker e Trump tamén incluía o aumento das importacións de gas licuado estadounidense que posteriormente se dispararon tras a invasión de Ucraína por parte de Rusia en febreiro do 2022.
Mandato de Biden
Precisamente nese ano, xa co demócrata Joe Biden como novo inquilino da Casa Blanca, a UE suspendeu estas medidas por completo ata o 31 de decembro do 2023 para dar tempo a colaborar nunha solución a longo prazo.
EE.UU. substituíu os aranceis por un sistema de cotas arancelarias baseado en volumes comerciais históricos, o que resultou en que o aceiro e o aluminio da UE por amais da devandita cota seguisen suxeitos a aranceis.
As relacións volveron caldearse coa volta ao poder de Donald Trump. Xa durante a súa campaña electoral ameazara con subidas arancelarias, unhas advertencias que se empezaron a facer tanxibles o 12 marzo cando entraron en vigor unhas taxas do 25 % ao aceiro e ao aluminio importado a EE. UU., fronte aos cales a UE impulsou contramedidas valoradas inicialmente en 26.000 millóns, en tarifas a importacións estadounidenses.
A pesar disto, a UE decidiu aprazar ata dúas semanas despois a entrada en vigor desta quenda de castigos para seguir negociando cos Estados Unidos.
Mentres tanto, o republicano ameazara cun arancel do 200 % ao viño e ao resto de bebidas alcohólicas, xa que a lista inicial de represalias da UE incluía gravar o whisky estadounidense. No mes de abril a guerra comercial recruouse e o bloque comunitario comezou a sufrir un arancel xeneralizado do 10 % (as denominadas «tarifas recíprocas») a todos os seus produtos e un incremento do 25 % aos coches. Trump anunciou namentres unha tregua comercial de 90 días —que expiraba o 9 a xullo— que permitía pór en pausa novos castigos.
A UE respondeu coa suspensión total da entrada en vigor das represalias previstas pola súa banda ata a mesma data do 9 de xullo, sempre co ánimo de dar unha oportunidade ao acordo.