Os traballadores esixen nas rúas que despedir sexa máis difícil e caro
01 may 2025 . Actualizado á 18:43 h.«Queremos dereitos, emprego xa temos», clamaban onte os centenares de persoas que acudiron na Coruña á chamada dos sindicatos CC.OO. e UGT para celebrar un Primeiro de Mayo centrado en consolidar os avances laborais xa conquistados e gañar novos dereitos, co horizonte da redución da xornada laboral a 37,5 horas semanais. Unha medida que o Goberno prevé aprobar o vindeiro martes pero á que lle agarda un duro trámite parlamentario pola oposición xa manifestada por PP e Vox e polas dúbidas de Junts, que será o grupo que decante a balanza.
De feito, o temor dos sindicatos é que a alianza entre os tres grupos de dereita impida incluso debater a proposta no Congreso a través dunha emenda á totalidade do proxecto de lei, un bloqueo que a xuízo do secretario xeral de Comisións Obreiras, Unai Xordo, «sería unha fraude democrática de primeira magnitude», aínda que logo durante o debate da norma e a votación da mesma eses mesmos grupos posiciónense «como consideren» e incluso manifesten o seu rexeitamento á mesma, algo que considera «lexítimo». Para o líder de UGT, Pepe Álvarez, a redución da xornada laboral é «irrenunciable» e lanzou unha advertencia aos partidos que coquetean coa idea de impedir o debate: «Imos perseguilos para lembrarllo».
Máis segura mostrouse a vicepresidenta segunda e ministra de Traballo, Yolanda Díaz, que garantiu que «este vai ser o último Primeiro de Mayo no que teñamos unha xornada laboral máxima de 40 horas no noso país», asegurando que está a negociar «con discreción con todas as formacións políticas», incluída Junts.
Máis aló do recorte do tempo de traballo, nas marchas sindicais polo día internacional dos traballadores tamén se reivindicou unha reforma do réxime legal do despedimento, para endurecelo e encarecelo, e unha mellora sustantiva dos salarios que permita gañar poder adquisitivo a unhas economías, as familiar, asfixiadas pola inflación galopante dos últimos anos, que non se viu trasladada ás nóminas pero si ás contas de resultados das empresas.
Menos asistentes
A pesar de o ambicioso da axenda de novos dereitos que expoñen os sindicatos, a mobilización do Primeiro de Mayo foi menos concorrida que en anos anteriores, nunha tendencia de desmobilización sostida nos últimos anos.
Tampouco axuda a división que mostraron tanto as centrais sindicais como os partidos da esquerda. A política fíxose evidente na marcha central de Madrid, onde as líderes de Podemos aproveitaron o acto para criticar ao Gobierno, do que din que «se lle vai a forza pola boca» cando defende os dereitos dos traballadores, e ao que a eurodeputada e exministra Irene Montero instou a «deixar de facer anuncios e porse a traballar».
En Galicia repetiuse a escena habitual de todos os Primeiros de Mayo, coa división entre UGT e CC.OO., que marcharon baixo o lema «Protexer o conquistado, gañar futuro», e CIG, cun slogan que clamaba por «Traballo, dereitos, soberanía. Galiza contra as guerras». A desunión escenificouse de norte a sur, de Vigo, onde se celebraron as marchas centrais (con 15.000 asistentes no caso da de CC.OO e UGT e de 20.000 no caso da CIG, sempre segundo as organizacións) o Ferrol. En Pontevedra foi incluso máis evidente, pois UGT e CC.OO. marchan alí por separado.
Aínda que centradas nas grandes reivindicacións para o colectivo de traballadores, as marchas visibilizaron conflitos laborais concretos, como os despedimentos en Sargadelos ou Yáñez, e tamén deron voz ás reivindicacións contra a guerra ou pola vivenda.