O sector xa prevía caer un 2% a nivel global este ano, antes das medidas anunciadas polo presidente de EE.UU.
20 abr 2025 . Actualizado á 13:12 h.O sector do luxo mundial contén o alento á espera de que pasen os 90 días de moratoria «concedidos» polo presidente estadounidense, Donald Trump, para decidir se aplica as subidas arancelarias anunciadas, que no caso destas empresas poderían superar o 20%. Trátase dun novo pau para un sector que xa estaba un pouco tocado pola desaceleración económica que desde finais de 2023 atravesa Chinesa, un dos principais compradores de marcas de luxo no mundo, xunto con Xapón e EE.UU., mercado este último no cal a industria do luxo depositara as súas esperanzas de crecemento.
Segundo un recente informe da empresa de análise de mercado Bernstein, antes incluso das ameazas arancelarias de Trump, xa se prevía que a facturación desta industria caería un 2% a nivel global este ano, fronte a estimacións anteriores que apuntaban a un crecemento do 5%, o que confirma que a deterioración das expectativas non é de agora. Precisamente, o Grupo LVHM que engloba a máis de 70 empresas de moda e complementos «prémium», entre elas a icónica Louis Vuitton e a non menos icónica Tiffany & Co, protagonizou esta semana unha forte caída na bolsa de París tras anunciar un recorte do 2% nas súas vendas do primeiro trimestre do exercicio.
Sacar brillo á exclusividade
Unha resposta a estas ameazas podería ser, segundo os expertos consultados por EFE, seguir reforzando os lazos coa esixente clientela e coidar aínda máis a imaxe de marca e o relato, a «historia» que se esconde detrás de cada deseño e que o fai exclusivo, precisamente o que buscan os chamados ultrarricos. Neste sentido, a directora sénior de Reputación e Liderazgo na consultora LLYC, Eva Pedrol, considerou, en declaracións a EFE, que as marcas afectadas polo novo contexto deberán tecer unha sólida estratexia reputacional que protexa o negocio a través da anticipación ao risco e a adaptación ao cambio e tamén estea aliñada cos seus valores de marca e estratexia. «As principais marcas do sector do luxo a nivel mundial son moitas delas centenarias, co que xa demostraron resiliencia e capacidade de evolución ante novas realidades e tendencias», polo que «aquelas que tomen decisións audaces e protexan a súa razón de ser ante este novo escenario global, sairán reforzadas a longo prazo», engade.
Pola súa banda, a socia responsable de Moda e Luxo de Bain & Company, Claudia D'Arpizio, lembra que EE.UU. concentrou o ano pasado ao redor do 25% do mercado global de luxo, o que significa que os cambios «no sentimento de mercado» neste país teñen consecuencias de grande alcance. Máis aló do aumento dos prezos, que estes consumidores poderían acoller cunha certa flexibilidade, como fixeron noutras crises, a demanda poderíase ver afectada pola volatilidade do mercado bolsista, o menor crecemento económico e a renovada presión inflacionaria.
Outro factor clave é a incerteza ao redor de canto tempo permanecerá aberta esta «fiestra arancelaria», xa que se estas políticas vólvense permanentes, é posible que as marcas se vexan obrigadas a reformularse e incluso a investir en novas infraestruturas de fabricación para adaptarse.
Máis concentración e exploración de novos mercados
Segundo o analista financeiro Gustavo Martínez, da Universidade Francisco Marroquín, a concentración do mercado do luxo é unha tendencia que xa está en marcha, como demostran operacións como a recente compra da insignia italiana Versace por parte de Prada, e débese á competencia e á necesidade de gañar escala para resistir as crises. En canto á posibilidade de que algunha destas grandes empresas traslade unha parte da súa produción a EE.UU. para esquivar os aranceis (algo que fixo hai anos o Grupo LVMH), este experto considera que, aínda que o luxo se asocia ao «Made in Italy» ou «Made in France», certas liñas poden adaptarse. E que poden facer estas empresas para seguir representando o luxo para ultrarricos e ricos aspiracionales? Segundo Martínez, poden reforzar a súa presenza noutros mercados con potencial como o árabe, encabezado sobre todo por Dubai e Abu Dabi (Emiratos Árabes) ou Doha (Catar). O elevado poder adquisitivo da poboación destes países, o gusto polo luxo e a menor exposición das súas economías ás tensións comerciais globais poden equilibrar a caída da demanda noutros mercados, engade.