De Guindos exhibe a súa xestión da crise como pasaxe á vicepresidencia do BCE

Confiado e resolto. Así chegou onte o ministro de Economía, Luis de Guindos, ao Parlamento Europeo. A pesar de ter todo en contra para sacar adiante a súa candidatura á vicepresidencia do Banco Central Europeo (BCE), mostrouse convencido de que España recuperará a cadeira á dereita de Mario Draghi que perdeu no 2012, cando os cimentos do país crujían polas sacudidas da crise.

O español plantouse en Bruxelas coa seguridade de que a Eurocámara non pode frear a súa inminente aterraxe en Frankfurt, xa que a súa opinión non é vinculante. A partida xógase tras as cortinas do Eurogrupo. E aí é onde De Guindos avantaxa ao seu adversario, o gobernador do Banco de Irlanda , Philip Lane: «Os apoios... Cóntase con eles, pero non se contan», deslizou onte antes de comparecer ante os eurodeputados.

Fíxoo a porta pechada, despois de que Lane pasase revista á súa dilatada carreira bancaria. O tecnócrata irlandés encaixa mellor no perfil que demanda o BCE, unha persoa con experiencia en política monetaria e sen lazos actuais coas altas esferas políticas. E de criterios obxectivos tirou o irlandés para convencer a Eurocámara. De Guindos xogou as súas cartas noutro terreo: o da experiencia xestionando crise. «Tivemos que tomar medidas moi difíciles, centradas no sector bancario. Desde incremento de provisións ao rescate e mellora dos resultados. Mostrarei como isto axudou á política monetaria (...) Fixemos un saneamento sen precedentes», declarou. A pesar das súas credenciais, a Eurocámara non ve con bos ollos que un ministro aterre directamente na vicepresidencia dun organismo que debe gardar moi ben as distancias cos Gobernos nacionais e os estamentos políticos: «Defenderei a independencia dos bancos centrais e a execución e implementación da política monetaria no marco da política fiscal e as reformas económicas», sostivo para tratar de afastar as sospeitas.

Para a Eurocámara, calquera mérito dos candidatos vese ensombrecido por unha realidade incontestable: o Eurogrupo segue negándose a cumprir as súas esixencias sobre igualdade de xénero. Os eurodeputados insisten en que queren unha candidata para o cargo, e así llo farán saber por carta aos ministros do euro, independentemente do resultado das audiencias de onte.

A delegación española, dividida

É un reproche similar ao que lanzaron os socialistas españois ao Goberno de Rajoy: nin consenso nin paridade. Dúas razóns polas que se resisten a apoiar a De Guindos, ao contrario que outros socios europeos, como portugueses, malteses e eslovacos. «Non se pode presentar unha candidatura sen o apoio do partido da oposición, sen consultalo nin estudar outro perfil profesional», sostivo o eurodeputado socialista Jonás Fernández, quen puxo o dedo na chaga ao reclamar máis candidaturas femininas, escasas nos caixóns do Eurogrupo: «No 2012 o Parlamento Europeo votou en contra dun candidato home a ocupar o posto vacante no BCE, e anos despois o Eurogrupo comete o mesmo erro (...) Nosa liña vermella é que non pode chegar a esta cámara unha lista con só homes», lamentou.

Para De Guindos, o feito de non ser muller non debería ser un problema. Onte deixou claro que a paridade non é unha prioridade, senón o seu asento no BCE, deixando para próximas vacantes o debate da igualdade, que contrarrestou repasando a nómina de mulleres en altos cargos do seu ministerio.

Está por ver se os argumentos da infrarrepresentación de España nas institucións europeas e o ánimo de aforrarlle unha segunda humillación a De Guindos tras o seu frustrado asalto á presidencia do Eurogrupo no 2015 fornecen o seu efecto.

Unha longa travesía ata chegar a Frankfurt

Onte empezou para De Guindos a longa travesía que, se nada se complica, levarao desde o seu despacho ministerial no madrileño Paseo de la Castellana ata a sede do BCE en Frankfurt, onde o portugués Vítor Constancio deixa libre a cadeira de vicepresidente o 1 de xuño. Os coordinadores de grupos na Comisión de Economía da Eurocámara redactarán agora unha opinión formada sobre os candidatos. Pero serán os ministros dos países do euro, e non os eurodeputados, quen elixirán o vindeiro luns entre Lane e De Guindos.

O sinalado deberá comparecer de novo, unha semana despois, no Parlamento Europeo, que tras esa segunda audiencia volverá emitir unha opinión sobre o futuro vicepresidente do BCE e votará, a principios de marzo, a súa idoneidade para o cargo. Pero non servirá de moito. A institución non teñen capacidade de veto e o seu veredicto non é vinculante. Si o será o dos líderes europeos. O 23 de marzo reuniranse nun cume en Bruxelas. Nesa cita asinarase a substitución oficial no segundo cargo máis cobizado do supervisor europeo.

O ministro español só necesita unha maioría cualificada na mesa do Consello (14 países que representen ao 65 % da poboación) para acceder ao cargo. Agardará De Guindos ata entón sen deixar o Goberno? El dixo que si, aínda que o PSOE pediu con insistencia a súa renuncia, non só como xesto simbólico de independencia, senón tamén por considerar que non se pode postular a un cargo mantendo a carteira como un plan B.

Que lle agarda a De Guindos en Frankfurt? Un soldo (334.000 euros) cinco veces maior que o que cobra agora (73.650).

---

---

---