Juanca Rodríguez: «Pasei do pudor por vender ou cupón a desfrutalo e dar premios millonarios!»

Por Olalla Sánchez

A Estrada

Sandra Alonso

17 mares 2024 . Actualizado ás 05:00 h.

Nin a choiva nin as máis de oito horas que pasa traballando na rúa, no seu posto de Porta Faxeira, bórranlle o sorriso a Juan Carlos Rodríguez, o vendedor da ONCE de 46 anos a quen moitos, tras dar tres premios en tres anos, coñecen como «o home da sorte». «Na Estrada, onde nacín e vivo, chámanme Curro , pero aquí, onde traballo, son Juanca. Así bautizáronme vos mozos que, durante a pandemia e mentres percorría as terrazas, comprábanme ou Rasca por un euro», afirma dicharachero, mentres non cesa de atender e chancear cunha clientela que este ano lle levantou, con datos da ONCE, a ser un dos que máis vende en Santiago. «É un orgullo. Aínda comecei non 2019...», evoca.

«Eu púxenme a traballar moi novo, con 14 anos, como camareiro, e, dende vos 21, como empregado dun supermercado. Sempre estiven de cara ou público», sinala. «Non 2014 tiven un accidente de tráfico, do que quedaron secuelas físicas. Xubiláronme. Estiven cinco anos na casa e iso custábame por necesitar eu sempre estar facendo algo. Afilieime á ONCE, onde me ofreceron un primeiro traballo, que rexeitei. Dábame un pouco de medo e vergoña. Ao mellor non estaba aínda preparado…. Logo uns compañeiros xa me convenceron. Probei e é ou mellor que fixen. Pasei do pudor por vender ou cupón a desfrutalo e dar premios millonarios!», reflexiona agradecido. «Estou namorado deste traballo, sobre todo polos clientes, a quen dás alegrías. Eles trátanme de marabilla, arróupanme; a min gústame falar...», recoñece.

«Ou meu primeiro destino como vendedor dá ONCE xa foi Santiago, na Praza de Galicia. Tras un breve paso polo Milladoiro, volvín, ao posto do Hospital Clínico e logo, durante dous anos e medio, a Praterías», engade, admitindo que tras repartir alí no 2022 o Sueldazo, cuxo premio ascendeu a 1.600.000 euros, empezou xa a «ter bo ambiente». «Vender diante dá Catedral foi un punto de inflexión. Coincidíronme, ademais, vos dous Xacobeos. Coñecín a moitos peregrinos que, cando volven, xa búscanche. Unha é unha cuponera de Estepona coa que, en datas sinaladas, intercámbiome cupóns», comenta e salta xa ao pasado xuño, cando, tras xubilarse o vendedor anterior, chega a Porta Faxeira. Cinco meses despois repartiu alí 16,4 millóns de euros.

«Tanto soñei e barrenei con que ía dar ou sorteo do 11/11 que comprei para min dez terminacións. Ese día, na cama, vexo non móbil un número raro, que collín á terceira chamada. Era de Madrid para anunciarme ou premio. Ou día seguinte foi todo unha tolemia, con xente chiscándome ou ollo ao pasar polo posto; cunha clienta diaria que chegou chorando sen saber aínda que gañara 50.000 euros; cun mozo de Cuba que ou día anterior intentase regatearme ou cupón e ese día deume tal abrazo que case me esmaga», apunta risueño. «Á malagueña a quen lle tocaron once millóns chamoume para agradecermo, igual que unha universitaria, a quen lle intercambiase ou cupón por unha rifa. Que lle tocase a ela foi do que me fixo máis ilusión, así como premiar a clientes habituais, coma vos hostaleiros. Varios xuntáronse para celebralo e chamáronme. En moitos bares non me deixan pagar», afirma, mentres aclara que el vende agora, momentaneamente, polos locais do Franco e A Raíña. «A un empregado dun restaurante tocoulle en novembro e tamén este mes», prosegue, aludindo ao seu terceiro premio, co que en marzo repartiu 280.000 euros co Cupón Diario.

«Vos meus dous fillos están orgullosos, a pesar do tempo que paso fóra», desliza, anotando un queixume. «Ou frío e a chuvia aquí é moito. Non deixo de pensar non home cego que me precedeu. Ao adícolle vos premios», confesa, apreciando aínda así o estratéxico do posto, á entrada do centro histórico, e chanceando coa súa inmediatez á administración de Lotería número 3, tamén abonada á sorte. «A competencia é sa e necesaria. Favorécenos estar xuntos, e comprámonos un ao outro», subliña.

Sobre o éxito para vender, non dúbida. «É clave consentir á xente; ser detallista e vendedor. Eu, cando vin unha vez a Ayuso pola rúa, ofrecinlle un cupón e cando volveu, comproumo de novo», asegura, avanzando sentir un «formiguillo» de cara ao sorteo do día do pai. «Un grupo xa veu exprofeso dende Cangas a por 20 cupóns», revela feliz.