No 2005 fundouse un colectivo «en honor a un pobo oprimido» que rozou o centenar de socios e tivo un notable papel cultural e deportivo
27 sep 2025 . Actualizado á 13:33 h.Moito antes de que o masacre de Israel en Gaza axitase conciencias e a solidariedade co pobo palestino fose un clamor ao que nin sequera as máis elitistas esferas do deporte son alleas, no pequeno pavillón de Vista Alegre, en Burela, xa se lucía con orgullo a hoxe inconfundible bandeira negra, branca e verde cun triángulo vermello na hasta. A Sociedade Cultural Deportiva e Recreativa Palestina fundouse hai 20 anos, chegou a ter ao redor dun centenar de socios e durante un tempo contou cun notable protagonismo cultural e deportivo na Mariña.
«O colectivo que organizaba a Festa da Marosa ía cumprindo anos, os seus membros xa non eran tan novos, tiñan traballos fóra da Mariña.... Necesitaban un relevo», repasa Javier Mogo Torrado, un dos membros máis activos do grupo de mozos que se decidiu a tomar a testemuña. «Pareceunos unha boa idea darlle o nome dun pobo oprimido. Valoramos Saharauí e Palestina, pero ao final decantámonos polo segundo», detalla dunha asociación moi activa desde a súa fundación, «aló polo 2005».
«Tíñamos un local social, ao estilo dunha peña ou txoko en Navarra. Alí organizamos festas de fin de ano para os socios; varios cursos, un para árbitros, por exemplo; torneos de dominó, tute ou dardos...», explica Mogo dun grupo de rapaces que pronto se converteron en asiduos da bancada do Vista Alegre, formando a pena Fronte Palestina, un dos sectores máis animosos da inchada do Burela FS, onda Vos Maketos e A Pataca Naranxa.
Con Eu Son e Aspanane
«Fomos os pioneiros en ir a Marzán animar ao que, cos anos, se convertería no mellor club de fútbol sala feminino do mundo», proclama orgulloso sobre unha sociedade que organizaba quedadas previas aos partidos, xornadas de confraternización entre os persoais masculina e feminina e, incluso, actividades das que se beneficiaron as asociacións Eu Son e Aspanane, en colaboración co Colectivo Chilindrín nos tempos dos derbis da División de Prata co Porto Celeiro, «coa axuda dos Concellos».
A SCDR Palestina incluso contou cun exitoso equipo de fútbol sala federado que chegou a estudarse como filial do club laranxa. «Desestimárono e o equipo rematou desaparecendo», repasa Mogo Torrado dun conxunto que contou con adestradores da talla de Javier Pardeiro, Lucas Cao e Julián Amarelo.
No xerme do Osa do Mar
A bandeira Palestina, no entanto, luciu moito máis alá do deporte en Burela. «Pasamos catro ou cinco anos facendo a Festa da Marosa, o Festival Implícate na Mariña, organizamos un concerto de Os Diplomático de Monte Alto no Campón», conta. «Ese Festival da Marosa, que se fixo durante uns 13 anos e nós organizamos nos últimos, máis centrado en música tradicional, foi un dos xermes do Osa do Mar, cuxo éxito esperemos que dure moitos anos», conta Javi Mogo, un implicado socio da SCDR Palestina. «Lembro ir a unha reunión co secretario xeral para o deporte para tratar a ampliación do pavillón de Vista Alegre, a zona dos vestiarios actuais», detalla.
«Andivemos polos cen socios e o presidente e un dos fundadores foi Antón Trelles, Tontxo», explica dun colectivo que foi perdendo actividade paulatinamente desde o 2012 polas dificultades de conciliación familiar e laboral dos seus membros.