O nivel do lateral galego eleva o seu atractivo. Varios dos seus adestradores desde os 5 anos debuxan a súa exemplar evolución. Onte foi subcampión de Copa lusa co Benfica
26 may 2025 . Actualizado á 05:00 h.Co subcampeonato de Copa de Portugal onte, o ferrolán Álvaro Fernández Carreras (2003) pecha unha tempada que eleva o interese de media Europa na súa fichaxe. O seu adestrador, Bruno Lage comentou hai días que «ten interesados ao Atlético e o Real Madrid», e varios medios de diferentes países levan meses falando do interese doutros grandes. A súa evolución desde que con 5 anos entrou no Racing de Ferrol xuvenil foi exemplar. Varios dos adestradores que o dirixiron cando era un neno debullan unha evolución modélica. «É un mozo excepcional que sempre estivo moi arroupado pola súa familia. Ninguén lle regalou nada», coinciden.
racing de ferrol, 2007-2012
«Parece esaxerado, pero con 5 anos xa se vía que era un neno moi especial»
«Pode parecer esaxerado dicilo, pero con 5 anos xa se vía que era un neno moi especial, diferente aos demais. Naceu cunhas condicións moi boas e logo fixo todo o necesario para potencialas e mellorar sempre». A cargo do grupo de biberóns do Racing, Cholo Pardo foi o primeiro que puido ver un talento escollido. «Era un neno moi educado e, quizá por verse superior, non lle gustaba xogar os partidos. Adestrabamos os martes e xoves, e os sábados tiñamos encontros con nenos doutros equipos. Pero os catro primeiros fins de semana non quixo enfrontarse con ninguén. Pedinlle á súa nai, Paula, que viñese buscalo ao banco. E ao sábado seguinte xa se animou a participar, e viuse que era unha pasada, unha máquina; movíase por todo o campo. Enriba era un neno bo, moi cariñoso e educado. Unha marabilla», lembra Pardo.
«Tiña tamén ese cerebro para poder ir adiantado á súa idade, e estaba moi ben rodeado pola súa familia»
No equipo prebenjamín —campión invicto do seu grupo local con 243 goles a favor e 16 en contra no 2011— empezou a aflorar unha capacidade fóra do normal para meter goles. Ata 164 marcou no seu primeiro ano prebenjamín. Éxitos precoces que xa recollía La Voz porque aquel grupo de nenos de 7 e 8 anos, no que tamén estaba Trilli, internacional en categorías inferiores e agora no Barça Atlétic, tiñan un talento especial. «Sendo tan pequeno, Álvaro xa empezaba a ir unha categoría por diante. Tiña un físico importante, era rápido, tiña bo golpeo coa perna esquerda, aínda que xa lle gustaba empezar a cambiar a pelota de pé... E xogaba do que sería un extremo esquerdo», explica Javier Rodríguez, un dos adestradores do Racing prebenjamín: «Levaba ben con todos, e nesa etapa fixo amigos para sempre».
Julián Aneiros era o outro adestrador de Carreiras nas dúas tempadas de prebenjamín e o primeiro curso benxamín en Ferrol. «Tiña unha técnica envexable, en todo: control, pase curto, centro... E destacaba xa polo seu longo percorrido por todo o carril esquerdo. O que vemos hoxe é o que xa apuntaba entón», explica Aneiros. E engade outra clave, a súa capacidade para empaparse de ideas. «Eran moi pequenos, pero as indicacións que lles podías dar ou o coñecemento que lles puideses ensinar, Álvaro absorbíaas ao momento. Tiña tamén ese cerebro para poder ir adiantado á súa idade, e estaba moi ben rodeado pola súa familia», eloxia Aneiros.
Os seus adestradores daquela época evitan estenderse sobre o que era a competición a idades tan temperás, pero recoñecen o seu impacto. «Resolvía moitos partidos el só, partindo desde calquera lugar do campo, en equipos de nenos maiores que el, ata aquela tempada dos 164 goles nunha liga. Movíase por toda a esquerda coa portería entre cella e cella, cunha desenvoltura diferente. Era unha pasada», lembra Aneiros. Destacaba tanto que algúns rivais intentaban paralo con patadas. «Lembro un partido contra o Miño na Malata, no que lle coseron. Outro neno non aguantaría, iríase ou queixado. Nas segundas voltas das ligas xa o coñecían e ningúns ían a por el. Pero Álvaro resistía a todos os envites. Fóra do campo é moi tranquilo e familiar, un bonachón, pero dentro saca toda a súa personalidade», engade o adestrador daquela etapa prebenjamín, que rescata outra anécdota. «Para que se animasen a usar as dúas pernas, dicíalle que se marcaba un gol coa dereita, a súa perna menos hábil, levaría ao McDonald's. Anos máis tarde, cando meteu golazos, xa no United sub-23, chanceamos con que se gañou outra hamburguesa. ‘Débesme un McDonald's', dicíame».
galicia de caranza, 2012
Breve etapa antes de Abegondo
Ao chegar a benxamín, Carreiras pasou brevemente polo Galicia de Caranza antes de fichar polo Deportivo, no que xa completou o seu primeiro ano na categoría e abriu unha etapa na que empezou a competir fóra de Galicia.
deportivo, 2012-2017
«Fomos campións galegos, gañamos torneos fóra, derrotamos ao Barcelona...»
Como adestradores do primeiro equipo benxamín do Deportivo, Juan Villamisar e David Lagar viron a Carreiras abrirse paso en conxuntos para os que se recrutaba a nenos moi escollidos. «Empezamos a seguilo no Galicia de Caranza, xa en contacto cos seus pais, que son marabillosos. E pasou a formar parte dunha xeración moi boa, con Noel, Barcia, Jairo e Trilli, que viña do Racing, como el. Fomos campións galegos, gañamos torneos fóra, derrotamos ao Barcelona...», lembra Lagar, hoxe segundo adestrador do Deportivo: «Álvaro era moi parecido ao que se ve hoxe: moi bo con balón, e con capacidade para atacar e percorrer moitos metros. Era un mozo afable, cariñoso e que levaba ben con todos».
Naquel Dépor benxamín fomentaron a súa versatilidade, como nunha vitoria contra o Barcelona. «Necesitabamos aos mellores e xuntamos como centrais a dous zurdos, a Dani Barcia e a Álvaro, que ademais xogou na dereita. A xente do Athletic alucinaba con eles. Detalles que demostran a súa capacidade de adaptación nun momento de máxima esixencia», razoa Lagar.
Así se fixo Carreiras con fundamentos. «Podía xogar por fóra e tamén como central, por altura, calidade e capacidade de centro. Ten pernas para abarcar todo o campo, como fai hoxe», engade Lagar. Álex Expósito adestrouno no Dépor alevín, cando empezou a súa evolución ao fútbol 11. «Subímolo ao equipo cando aínda era benxamín porque tiña unhas condicións superiores ás da súa idade. E aproveitamos o seu longo percorrido e golpeo para xogar por fóra, ben como carrilero nunha defensa de cinco, ben como lateral que abarca moito, enfrontándose a rivais maiores», explica Posi. «Gañabamos case todos os campionatos. En Portugal, ao Porto e ao Benfica. Pero Álvaro era un mozo humilde, disciplinado, educado e traballador», engade. No torneo de Miranda o equipo branquiazul tamén derrotou ao Madrid, con Carreiras elixido mellor xogador no seu primeiro ano infantil.
real madrid, 2017-2020
Un salto de nivel: tres tempadas nA Fábrica
Á Fábrica chegan os mellores de cada xeración. Como Carreiras, que abriu o seu ciclo no Madrid como cadete e pechouno como xuvenil de primeiro ano, para asumir outro reto, o United. O sacrificio que supuxo irse de casa compensouno coas frecuentes visitas da súa familia. «Sen a miña familia non estaría onde estou, quizá tirase a toalla hai tempo. Débolles todo. (...). Fano case todas as fins de semana, aínda que non xogue, tanto agora como cando non estaba tan arriba», lembraba en outubro o xogador.
manchester united, 2020-2022
Dúas campañas de éxito no segundo equipo.
Con só 17 anos, saltou ao estranxeiro. Esta vez acompañado polo seu irmán maior, Fran, un dos seus principais apoios durante toda a súa carreira. Un respaldo para facilitar a adaptación a un país novo sendo tan mozo. O Mancester United promocionouno desde o primeiro día no segundo equipo, e adestraba con mitos como Cristiano. No seu segundo curso gañou o trofeo Denzil Haroun ao mellor sub-21.
preston, 2022-2023
Clave na segunda inglesa
Cedido polo Manchester United, Carreiras xogou no Preston na segunda categoría inglesa. Brillou tanto que recibiu o galardón ao mellor mozo do equipo esa tempada 22-23. Aquel curso de aprendizaxe foi suficiente para queimar outra etapa e saltar a unha primeira división.
granada, 2023
Praza en Primeira con 20 anos
Chegou ao Granada con 20 anos, fíxose un oco en Primeira e, despois duns meses, espertou o interese dun grande, o Benfica.
benfica, 2024-2025
Descomunal en Champions
Carreiras leva ano e medio en Lisboa, de novo arroupade polo seu irmán Fran, como en Mánchester, Preston e Selecta, e coa súa familia sempre moi preto, acudindo practicamente a todos os seus partidos. Fixo no once (é o segundo xogador con máis minutos tras Otamendi) gañou a Copa da liga e ofreceu un nivel descomunal na Champions League.