O Tribunal Supremo absolve a Rafael Louzán do delito de prevaricación e seguirá a cargo da Federación
DEPORTES
O dirixente galego, que sempre confiou na xustiza, afronta un mandato no que quere pacificar o fútbol español a pesar de a postura do Gobierno na súa contra ata o de agora
06 feb 2025 . Actualizado á 16:07 h.O Tribunal Supremo absolveu este xoves a Rafael Louzán do delito de prevaricación polo que foi condenado a 7 anos de inhabilitación e continuará sendo presidente da Real Federación Española de Fútbol. O dirixente galego converteuse en máximo responsable da RFEF o pasado mes de decembro, ao superar a outro candidato, Rafael Gomar, por 90 a 43.
Louzán iniciou un mandato baseado na pacificación do fútbol español, tal como explicou a La Voz de Galicia cando era candidato á presidencia o pasado mes de decembro. Sempre confiou en que sería absolto polo Tribunal Supremo, por uns feitos que se remontaban ao ano 2013 cando era presidente da Deputación de Pontevedra. Por iso, en canto saíu presidente emprendeu unha ampla batería de reformas na RFEF. Tratou de crear o seu propio equipo e aproveitar os profesionais de prestixio que en distintas áreas traballan na entidade de Las Rozas.
Dentro da normalidade e o respecto institucional que Louzán pretende imprimir ao seu mandato, reuniuse co presidente da FIFA, Giani Infantino tan só uns días despois de ser elixido, e este mesmo martes mantivo un encontro co máximo mandatario da UEFA, Alexander Ceferin. Pasos que mostraban como o fútbol internacional tendía pontes co dirixente de Ribadumia incluso a pesar de a súa situación procesual.
Agora, prevese que Louzán pase a exercer postos de responsabilidade en distintos estamentos do fútbol internacional.
Entre as primeiras medidas adoptadas por Louzán estivo a renovación de Luis de la Fuente como seleccionador masculino. Ademais, contou con ningúns dos seus colaboradores durante a súa etapa como presidente da FGF, como Manu Fernández, novo responsable das categorías inferiores da RFEF; Iván Cancela, novo presidente do comité de adestradores da Federación; e Amancio Varela, responsable de novas tecnoloxías e transformación dixital.
Louzán foi presidente da Federación Galega do 2014 ao 2024, momento no que dimitiu para asumir a máxima responsabilidade da Real Federación Española de Fútbol. O dirixente de Ribadumia chegou ao posto tras o proceso electoral aberto tras a inhabilitación de Luis Rubiales e o mandato provisional de Pedro Rocha. Este último, á súa vez, tamén foi logo inhabilitado polo Tribunal Administrativo do Deporte ao haberse extralimitado das súas funcións.
O dirixente galego mantén boas relacións con todos os estamentos do fútbol español e espera que agora tamén poida establecer unha relación de respecto institucional co Executivo, que non contestou por agora á súa petición de entrevista.
O Supremo comunicou este mediodía a resolución. «A Sala do Penal absolveu ao expresidente da Deputación de Pontevedra Rafael Louzán dun delito de prevaricación administrativa polo que foi condenado pola Audiencia Provincial de Pontevedra a 7 anos de inhabilitación para emprego ou cargo público pola concesión dunha subvención de 86.311 euros para abonar unhas obras de mellora no campo de fútbol do municipio de Moraña (Pontevedra)», comeza explicando o tribunal.
Tamén quedan absoltos o exdirector de Infraestruturas da Deputación (Manuel Ángel González Juanatey), ao administrador e a un representante da empresa construtora que igualmente foron condenados a 7 anos de inhabilitación como cooperadores do delito de prevaricación atribuído a Rafael Louzán.
«A Sala anula a sentenza da Audiencia Provincial de Pontevedra que condenou ao expresidente da Deputación e aos outros tres acusados polo mesmo delito, pero lles absolveu do delito de fraude á administración polo que tamén foron condenados polo xulgado nº 3 do Penal da devandita cidade a dous anos de prisión cada un», engade o departamento de Comunicación do Supremo.
O tribunal considera que os feitos probados non constitúen delito de prevaricación e explica que este non existe nun suposto como o examinado, no que se adxudica un contrato para pagar ao contratista unhas obras xa realizadas e que non se abordaron por unha conivencia entre os involucrados. Sinala que este delito require non só a existencia dunha resolución arbitraria, senón emitida para producir un resultado materialmente inxusto, e conclúe que neste caso a Administración contratante estaba obrigada a abonar as obras xa realizadas.
Campo de fútbol O Buelo
Os feitos probados da sentenza recorrida recollen que o 30 de decembro do 2011 a Deputación e o Concello de Moraña asinaron un convenio de colaboración para instalar herba artificial no campo de fútbol O Buelo e realizar outras edificacións anexas. A Deputación asumiu a redacción do proxecto por importe de 21.122 euros e a súa posterior execución a través dunha subvención de 999.561 euros, adxudicándose o proxecto á empresa Construcións Eiriña SL.
Rematada a obra, por razóns que a investigación non desvelou, a empresa realizara actuacións que non estaban contempladas no proxecto inicial, en concreto: un casetón para situar e cubrir a bomba hidráulica de rega, uns cuartos destinados a almacén que se situaron baixo a bancada, uns cerramentos de arame sobre as escaleiras, unhas soleiras de formigón puído fronte á gradería, unhas soleiras de formigón puído fronte ao vestiario e a ampliación dun muro perimetral existente.
Posto que estes traballos non podían pagarse co importe da primeira subvención, a Xunta de Gobierno da Deputación Provincial acordou no ano 2013 conceder unha segunda subvención que cubrise o custo das obras non previstas inicialmente. Con posterioridade convocouse un concurso para executar estas obras, coa decisión predeterminada de adxudicalo, como así se fixo, á empresa que xa as executara materialmente.
O Tribunal Supremo non aprecia delito
Tal como indicou o pasado mércores Javier Tebas, o Tribunal Supremo non aprecia delito, aínda que podía haber responsabilidade administrativa ou contable.
A Sala afirma que o delito de prevaricación non pode asentarse na decisión de conceder unha nova subvención para as obras non previstas inicialmente. Lembra que «nin a Lei 38/2003, do 17 de novembro, Xeral de Subvencións, prohibe sufragar actuacións que non estean reflectidas nunha subvención anterior (concorrencia de subvencións), nin sequera para outorgar unha axuda económica pode ser obstáculo que as obras subvencionadas estean xa executadas e rematadas, pois, como indican os recorrentes, o artigo 2.1.b) do texto normativo recoñece como subvención calquera disposición numeraria suxeita «ao cumprimento dun determinado obxectivo, a execución dun proxecto, a realización dunha actividade, a adopción dun comportamento singular, xa realizados ou por desenvolver». E de igual modo posiciónase a Lei 9/2007, do 13 de xuño, de subvencións de Galicia, que redacta o seu artigo 2.1.b) nos mesmos termos que a norma nacional».
Doutra banda, subliña que, aínda que a primeira subvención non podía aumentarse na súa contía conforme a Disposición Décimo cuarta das Bases Reguladoras do Plan de Investimentos da Deputación Provincial de Pontevedra para os anos 2009-2011, a segunda subvención concedeuse con cargo ao presuposto de libre disposición do presidente da Deputación asignado para o exercicio do 2013. Di concretamente a sentenza: «Consecuentemente, a cobertura económica dunhas obras diferentes das inicialmente subvencionadas, con cargo a uns presupostos distintos e nun exercicio posterior ao trienio contemplado pola norma, non podía descompor a previsión orzamentaria da Deputación, que é o que a base décimo cuarta non permitía».
Sobre a licitación dun concurso no que estaba predeterminado o adxudicatario, a Sala lembra a súa xurisprudencia sobre o delito de prevaricación e fai un percorrido doutras sentenzas. Destaca que a tramitación do concurso foi claramente irregular, pero que o delito de prevaricación necesita ademais dunha decisión con contido materialmente inxusto.
En tal sentido, dado que a Audiencia Provincial declarou probado que o presidente da Deputación soubo da realización das obras despois de que estivesen feitas e que as obras se facturaban a un prezo de mercado, sen que conste por que abordáronse as obras, lembra a doutrina plasmada respecto diso pola Sala Contencioso-Administrativa do Tribunal Supremo e di: «A STS 930/2003, da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Supremo, sinalando así mesmo a súa sentenza do 9 de outubro de 2020, destaca que o exceso na execución das obras efectivamente realizadas e entregadas á Administración, tanto sexa como consecuencia de actos da propia Administración como da dirección facultativa da obra, produce un enriquecemento inxusto para aquela e un empobrecemento para a contratista que impón á Corporación a obrigación de pagar o custo das obras.
Únete á nosa canle de WhatsApp
A mesma sentenza, así como a sentenza da mesma Sala do 16 de outubro de 2000, reflicten que sempre que se realizan obras, unidades de obra ou obras complementarias que non estaban comprendidas no proxecto que serviu de base ao contrato administrativo, están a levarse a cabo modificacións do devandito proxecto, sendo aplicable a todos estes supostos o principio que prohibe o enriquecemento inxusto da Administración».
Obrigación do pago das modificacións
Con todo, subliñan os maxistrados, «de ningún xeito pode asumirse que a demolición da obra ou a falta de pagamento dos traballos recibidos, fose a actuación que impuña o ordenamento xurídico ao presidente da Deputación e que fosen precisamente eses os comportamentos garantidos coa ameaza da sanción penal que lle foi imposta. A obrigación imposta polo ordenamento xurídico era, como se subliñou coa doutrina xurisprudencial antes exposta, o pago das modificacións desenvolvidas».
«Podemos así concluír que o deber de pagar todas as modificacións abordadas na obra e o feito de que estivesen definidos os suxeitos reciprocamente concernidos pola débeda determinou que o expediente administrativo desviásese das súas esixencias legais, buscando unicamente que puidesen desbloquearse uns fondos correctamente asignados e que puidese pagarse con eles á construtora que realmente abordara os traballos. Unha consideración de atipicidad penal que non equivale a proclamar a irrelevancia dos feitos, eventualmente suxeitos ás oportunas responsabilidades administrativas ou contables, se a iso houbese lugar e tivésese por conveniente».
Esta comunicación non pode ser considerada como a publicación oficial dun documento público. A comunicación dos datos de carácter persoal contidos na resolución xudicial adxunta, non previamente disociados, realízase en cumprimento da función institucional que o artigo 54.3 do Regulamento 1/2000 do 26 de xullo, dos órganos de goberno dos tribunais, atribúe a esta Oficina de Comunicación, aos exclusivos efectos do seu eventual tratamento con fins xornalísticos nos termos previstos polo artigo 85 do Regulamento (UE) 2016/679 do Parlamento Europeo e do Consello, do 27 de abril de 2016, relativo á protección das persoas físicas no que respecta ao tratamento de datos persoais.
En todo caso será de aplicación o disposto na normativa de protección de datos de carácter persoal ao tratamento que os destinatarios desta información leven a cabo dos datos persoais que conteña a resolución xudicial adxunta, que non poderán ser cedidos nin comunicados con fins contrarios ás leis.
Tebas felicita a Louzán pola súa absolución e pide que o trato sexa «máis adecuado» agora
Javier Tebas, presidente da liga Española, expresou a súa «felicitación» a Rafael Louzán, presidente da Real Federación Española de Fútbol (RFEF), pola súa absolución por parte do Trubunal Supremo do delito de prevaricación administrativa e pediu que o trato sexa «máis adecuado» a partir de agora.
«Quero felicitar a Rafael Louzán pola súa absolución. Había moitos que agardaban que hoxe fose a súa sentenza de morte e atopáronse cunha sorpresa. A ver como lle tratan a partir de agora que agardo que sexa adecuado porque considero que o trato que recibiu non foi o máis adecuado por parte de moitas institucións e polos medios de comunicación», dixo Tebas este xoves á saída da reunión da Real Federación Española de Fútbol xunto a clubs de Primeira, Segunda e responsables de LaLiga e o Comité Técnico de Árbitros (CTA).