O belga, espectacular baixo paus, salvou ao seu equipo e freou a un Dortmund que saíu cunha intensidade alta e moita personalidade
02 jun 2024 . Actualizado á 00:01 h.Xa o dixo Carlo Ancelotti na previa da final de Champions. E el, disto, sabe moito. «Courtois é o mellor gardameta do mundo». Así o referendou o belga baixo paus onte á noite en Wembley. O porteiro foi, sen dúbida, o home que mantivo en pé de guerra ao Real Madrid durante uns primeiros 45 minutos humillantes do Dortmund. Os alemáns, excelentes no traballo sen balón e pechando perfectamente os corredores interiores, saltaron ao terreo de xogo con moita personalidade e intensidade. Acertados nas combinacións, asinaron 1.82 goles agardados na primeira metade. Nin Adeyemi, nin Füllkrug, nin Sabitzer puideron bater ao gardián branco. A ese que nunca falla.
Courtois fíxose xigante ante o extremo alemán nun man a man milimétrico, forzando ao rival a escorarse en exceso e, polo tanto, perdendo a súa oportunidade de anotar o primeiro gol. O seguinte aliado foi o pau, que salvou tanto a Thibaut como ao Madrid. O poste arrebatoulle a alegría do gol a Füllkrug, que foi un completo encordio para a defensa branca nos primeiros compases. Luciuse ante Sabitzer, enviando a córner un disparo complicado tras un bote traizoeiro. Unha máis para a colección. Unha máis para enmarcar.
Sufrindo, sen dominar o xogo, pero encomendándose, unha vez máis a Courtois, o Madrid comezou a segunda metade tal cal marchou a vestiarios: co belga co modo muro activado. Foi el quen tivo que saír de novo ao rescate, despexando de puños un croque de Füllkrug a gran potencia. O equipo de Terzic, que se foi desinflando, perdeu presenza na área branca por culpa do seu desgaste.
Courtois, con permiso de Kroos, saíu de Wembley como heroe grazas a unha actuación estratosférica. Un salvador que debutaba nesta edición da Champions. Nin o calvario de dúas lesións de xeonllo, nin os meses en rehabilitación —nos cales recorreu á axuda da realidade virtual— alteraron o seu nivel futbolístico. Volveu ao terreo de xogo o pasado 4 de maio, ante o Cádiz e, desde entón, deixou a portería a cero en todos os partidos que disputou (Granada, Alavés, Betis e, onte, Dortmund).
O bo rendemento de Lunin, afastado da final por unha gripe, e os nove meses de lesión xeraron un clima de dúbidas sobre a titularidade de Courtois. Pero onte, especialmente inspirado, mantivo vivo ao Real Madrid cando estivo contra as cordas con paradas escandalosas e unha ladaíña de mans maxistrais para a colección. Non foi o día da súa consagración, non. Hai xa tempo que demostrou o seu talento. Inhumana final.