A selección española feminina faise coa competición europea na súa edición inaugural e suma o segundo título ás súas vitrinas
28 feb 2024 . Actualizado ás 21:32 h.Non hai mellor equipo que o de España, que volveu exercer a súa condición no trono mundial para demostrar que segue sendo a raíña do fútbol feminino. A selección española volveu coroarse cun trofeo, o da Liga de Nacións, baixo a batuta dunha adestradora que atravesou semanas en dúbida e cunhas xogadoras que viviron a maior crise na historia da Vermella tras coser o seu escudo coa primeira estrela universal. España volveu facer historia da mesma forma que hai 192 días coa conquista do Mundial en Australia, e superou creces o dobre reto que tiña ante Francia na Cartuxa de Sevilla: gañar por primeira vez na súa historia ás 'bleus' e ser o primeiro país en inscribir o seu nome no palmarés da Liga de Nacións.
Non hai nada como pórlle retos a unha xeración acostumada a romper os teitos que outras nunca puideron alcalzar. Se xamais se superou unha rolda eliminatoria nos grandes torneos, foron elas e remataron con ese paso fronteirizo, ata a data prohibido, a golpe de talento, alma, velocidade e recursos. Que España non ha ir nunca a uns Xogos Olímpicos cunha selección de fútbol feminino, pois aí aparece un grupo ao que lle serve o balompé como altofalante social na batalla pola igualdade e, a pesar das leas federativas, selan o seu billete coa clasificación a París para soñar por primeira vez co ouro olímpico.
E se resulta que na final da Liga de Nacións preséntase o 'coco' de Francia que dirixe o hiperactivo Hervé Renard, rival ante o que tan só se logrou empatar en trece partidos anteriores, pois se volve dar un paso á fronte e engádese á vitrina da Vermella outro título internacional a sumar ao pasado Campionato do Mundo. Unha barreira superada polo combinado nacional no espazo de seis meses, e que supón outro empuxón máis para un deporte feminino español en auxe desde hai máis dunha década, e que continúa o seu camiño de reivindicacións para lograr melloras que sigan impulsando a súa profesionalización.
Un equipo que non é precursor en esixir respecto e loitar polos seus soños, pero si referentes en conseguilo. Fixérono as mozas que dirixe Montse Tomei desde o banco na Cartuxa de Sevilla, no festivo día de Andalucía, un recinto que continúa sendo talismán para a selección feminina de fútbol, tras ter gañado alí os seis envites que disputou. E nesta ocasión ademais, superou o coliseo hispalense a materia pendente do número de espectadores: 32.657 afeccionados, marca para un partido da selección en territorio nacional, acudiron a ver ás campioas do mundo igualar coa Liga de Nacións, o trofeo logrado polos seus homólogos masculinos dirixidos por Luis de la Fuente, que se fixeron co título o pasado mes de xuño ante Croacia. Iso si, polo triunfo o equipo levará 160.000 euros, unha cifra 65 veces menor que a competición dos mozos, pois A Vermella percibiu 10,5 millóns de euros tras derrotar á axadrezada selección liderada por Luka Modric.
Hervé Renard armou un equipo letal nas transicións rápidas, e quixo deixar desde o principio o balón en mans das mozas de Montse Tomei, que teñen na súa esencia levar o control do xogo e que desde o asubío inicial mostráronse intensas. Envorcou a súa disposición España nunha banda dereita moi activa coas internadas de Ona Batlle e a eléctrica Athenea Do Castelo, aínda que foi pola esquerda por onde puido dar froitos a insistencia, despois dunha deixada de Olga Carmona a Salma Paralluelo que se foi preto do pau defendido por Peyraud. O plan do partido estaba moi claro para ambos os equipos. Un dispuña e o outro eperaba. A Vermella intentaba crear tocando desde os vértices do centro do campo, pero o poderío francés e o sistema defensivo férreo coas impoñentes Geyoro, Katoto, Diani e Mbock deixaba ver que a lata tardaría en abrirse.
Fíxoo nunha xogada ensaiada mil veces, á media hora por medio da superlativa Aitana Bonmatí, que aproveitou un centro ao corazón da área de Olga Carmona tras recibir un balón ao espazo de Jenni Fermoso. Ao toque e posesión da que sin duda vai sobrada o equipo español, úneselle a multitude de recursos ofensivos para tradear o tabique imposto polo técnico francés, que cambiou os riales sauditas polas 'bleues' meses antes do pasado Mundial. As súas impuxeron unha marcha máis na prolongación, sabedoras que xa non podían quedar atrás e tiñan, dalgún xeito ou outra, que achegarse ás inmediacións de Cata Coll.
De pouco serviu o aumento de agresividade francesa ante unha selección de tanto talento como a española, que abriu fenda no marcador grazas a un bo gol de Mariona Caldentey, estrela silenciosa deste equipo e do Barça onde nunca leva os halagos individuais pero que resulta vital no xogo de ambos os conxuntos. A centrocampista balear aproveitou un pase de Athenea para pór o segundo no electrónico e abrillantar a historia para España.
Marca de espectadores
A selección española feminina bateu na Cartuxa unha nova marca de asistencia a un estadio en territorio nacional, nun dos seus encontros, ao concentrarse nas súas bancadas 32.657 espectadores.
A Cartuxa, cunha capacidade que rolda os sesenta mil asentos, marcou precisamente o pasado venres a anterior mellor marca de afluencia a un partido da selección feminina en España, coa presenza de 21.856 afeccionados, na semifinal deste torneo que lle enfrontou a Países Baixos e que acabou con vitoria local por 3-0.
Aquel día, o partido disputouse en xornada laboral, en horario nocturno (21.00 horas) e cunhas previsións meteorolóxicas desfavorables de choiva e frío, a pesar do cal acudiron ao estadio sevillano eses preto de vinte e dous mil espectadores.
Para esta cita confiábase en que se batesen os números, ao tratarse da final do torneo e que coincidía co feito de que é festivo na rexión por celebrarse o Día de Andalucía, que as previsións meteorolóxicas eran boas e que o partido se programou dúas horas antes que o anterior (19.00).
A Cartuxa foi o escenario que finalmente acolleu o España-Países Baixos, que en principio tiña como sede o Novo Mirandilla, pero o pasado 7 de febreiro anunciouse por parte da Real Federación Española de Fútbol (RFEF) que as actuais campioas do mundo xogarían en Sevilla ante as neerlandesas debido a un desacordo co Cádiz para que se disputase nese estadio, ao ter que afrontar o equipo amarelo en menos de 48 horas o seu partido de LaLiga ante o Celta .
A RFEF si tiña asignado desde o principio este escenario para o segundo partido da selección na 'Final entre Catro' desta primeira edición da Liga de Nacións Feminina, aínda que coa incógnita de se sería para disputar a final ou o encontro para o terceiro e cuarto posto.