Estremece pensar que ocorran cousas así. Presuntamente, ser de Valladolid é o único motivo polo que un mozo propinou un fortísimo puñada a outro que celebraba unha despedida de solteiro en Burgos . O golpe matou o acto ao mozo, de 32 anos.
Doe pensar como o estarán pasando a súa familia, os seus amigos... E doe pensar que se poida chegar a odiar tanto.
As redes sociais axudaron a blanquear discursos daniños e disparatados. Os haters campan ás súas anchas, moitas veces baixo o escudo do anonimato. As súas mensaxes viralízanse e moitos borregos séguenos.
Pasa —quero crer que antes con máis asiduidade que agora—na vida, na política e no fútbol. Son numerosísimos individuos os que envorcan as súas frustracións no que debería ser só un entretemento, por iso cóntanse por miles os hooligans que se senten facultados a insultar a unha persoa só porque leva a camiseta do rival. Racismo, xenofobia... Todo vale con tal de facer dano.
E como non hai límites, vale ata insultar a unha cidade enteira. Na acta do recente derbi asturiano entre o Sporting de Xixón e o Real Oviedo reflectíronse cánticos dese tipo. Por desgraza, non é nada raro. Tamén pasou cando se enfrontaron o Deportivo e o Celta , ou noutros derbis galegos. Coma se moitos dos vigueses que insultan A Coruña non fosen estar na filas contrarias se nacesen uns quilómetros máis ao norte, e viceversa.
Urxe erradicar eses comportamentos do fútbol. A competencia é unha parte imprescindible no deporte porque este non existiría sen o desexo de superarse a un mesmo e aos rivais. Pero é importante entender esa rivalidade desde un punto de vista san, sen odios, e darse conta de que entre os eternos inimigos adoita haber moitos máis puntos en común que diferenzas.