O actual Aberto de Australia é o peor deste século para os intereses nacionais, que xa viviron no último Roland Garros o resultado máis deficiente en tres décadas
22 ene 2024 . Actualizado ás 13:55 h.«Non é o que había antes, que tiñamos 15 españois no top 100», lamentaba nunha charla recente Feliciano López, actual director das Finais da Copa Davis, respecto das opcións de España de lograr algunha medalla en tenis, un valor seguro nos últimos anos, durante os próximos Xogos de París. O ex tenista, con predilección pola herba anglosaxoa en detrimento de a terra gala, apuntou naquela ocasión que o positivo da próxima cita olímpica para a Armada española será a superficie na que se disputará, onde, segundo os datos, os nacionais han ir perdendo corda nas últimas participacións.
Sen ir máis lonxe, no último Roland Garros o tenis español obtivo o seu peor resultado en tres décadas, con só tres xogadores na terceira rolda: Carlos Alcaraz, Alejandro Davidovich e Sara Sorribes. Tampouco foron ben as cousas en Montecarlo, que viu como a segunda rolda foi a fronteira para o tenis nacional: o peor rexistro en 36 anos. Outro dato a ter en conta: se entre 1990 e o 2013 o 80 % dos títulos que gañaron os españois eran en terra, a cifra caeu ao 53 % na última década.
Lonxe da superficie predilecta para o tenis español as cousas tampouco melloran. Apenas cinco tenistas españois iniciaron a última edición do Aberto dos Estados Unidos, a representación máis baixa do século nun grand slam e o peor dato en Nova York desde 1989. Só Alejandro Davidovich, Roberto Carballés, Bernabé Zapata e Albert Ramos no lado dos homes e Sara Sorribes e Rebeka Masarova, no das mulleres, conformaron a pobre representación da Armada no último major da tempada. Todos caeron pronto, sen chegar nin sequera a pisar os oitavos de final.
O actual Aberto de Australia, onde España se presentou con sete representantes no cadro masculino (Davidovich, Bautista, Carballés, Ramos, Zapata e Munar) e catro no feminino (Badosa, Masarova, Sorribes e Bucsa), é o peor deste século para os intereses nacionais. Con este panorama, segue sendo un luxo que teña emerxido Carlos Alcaraz, único representante español que continúa a súa participación. Só Paula Badosa logrou chegar a terceira rolda, un drama que non se repetía desde 1999, cando só conseguiron pasar da segunda rolda María Sánchez Lorenzo e Conchita Martínez. Lonxe queda o 2009 cando ata oito representantes españois estiveron nesa fase do Grand Slam oceánico con Nadal, Almagro, Verdasco, Robredo, Ferrer, Suárez, Martínez Sánchez e Medina. No entanto tampouco fai falta irse moi lonxe para ver ata seis tenistas participando en terceira rolda. En 2022 estiveron Carreño, Alcaraz, Andújar, Bautista, Badosa e Nuria Párrizas.
«Creo que igual falta un traballo bo de base da federación ou algo así. Iso tamén axudaría porque ves a grandes federacións como a francesa, a italiana, a británica, a australiana ou a americana, onde van saíndo xogadores, pero creo que en España ese traballo poderíase facer mellor», explicou Paula Badosa hai uns días tras caer eliminada ante Amanda Anisimova. A española lamentou a realidade do tenis español, no que a temida falta da substitución xeracional da a vella garda ha chegado tras a despedida dos Ferrer, Feliciano, Almagro, Carla Suárez, Verdasco -aínda activo-
Garbiñe Muguruza ausente desde marzo e, deica pouco, Rafa Nadal. «Tivemos moitos xogadores e agora só temos a un fóra de serie como Carlos Alcaraz, a Davidovich, que tamén ten un gran potencial, eu e pouco máis», dixo a tenista, que profundou respecto diso en que «ao ter a Carlos disimula un pouco que non haxa tantos españois detrás, pero na parte feminina está a custar un pouco máis. Gustaríame axudar a que saísen máis xogadoras».
Máis aló do actual número dous do mundo e gañador en Wimbledon e semifinalista en Roland Garros, ningún tenista español conseguiu superar os oitavos de final en calquera dos catro grand slams disputados este ano. Unha tendencia extrapolable tamén aos Masters 1.000, onde apenas se cultivaron un par de resultados notables máis aló dos triunfos do murciano. No Top 100 do ránking feminino sólo quedan Sara Sorribes (52 do mundo), Cristina Bucsa (56) e Masarova (91). Mentres tanto no masculino, por detrás de Alcaraz e Davidovich (24), están dous veteranos como Carballés (63) e Bautista (72) e algo máis abaixo temos a Zapata (78) ou Munar (82).