As condicións do tempo e da auga favoreceron o arranque en Galicia, cos deportistas debatendo sobre a substitución xeracional e gozando da contorna
19 mares 2023 . Actualizado ás 23:36 h.Galicia botouse ao río. E poderá facelo, con carácter xeral, ata o 31 de xullo. Os luns serán inhábiles e os xoves só se poderá pescar sen morte (ambos, excepto festivos nacionais e autonómicos). Para os 36.000 posuidores dunha licenza hai dispoñibles 14.000 quilómetros de ríos, máis encoros e similares. As masas de auga salmoneras ou de reo habilitaranse o 1 de maio. Nas zonas coa talla mínima fixada nos 19 centímetros, permitirase pescar seis exemplares. Serán catro naquelas con tallas que superen os 21 e tres se están por amais dos 23 nos encoros. Así foi o primeiro día da tempada.
A MariÑA E LUGO
Animado arranque, cunha troita de catro quilos
Centos de afeccionados da Mariña gozaron nos ríos da provincia, a máis prolífica con 54 cotos. O burelense Victorino Jul Rodríguez, Kustó, capturou ás nove da mañá no Miño unha troita de catro quilos, polo método do lance lixeiro a rapala. «Xa teño collido algunha así, pero está preto do meu marca», apuntou. Completou a cota permitida. «Ou río vén estupendo, con moita auga e peixes», destacou o mariñán, que se desprazou a Outeiro de Rei porque no Masma e o Ouro só se permite a pesca sen morte e tivo «pouca fortuna» no sorteo de cotos: «Fun dous últimos en escoller». Coa cana tivo máis sorte e agora xa pensa en degustar a súa gran captura: «Comereina coa familia, feita ao forno».
O Eo, menos prolífico
Menos prolífica foi a xornada na zona alta do río Eo, segundo explicou o presidente do Centro de Iniciativas Turísticas da Pontenova, Francisco Javier Rois Taracho: «Había moi bo ambiente non río, pero moi poucas capturas». «Algún se colleu ou cota, pero a maioría pouca cousa. Eu ao final conseguín sete ou oito pezas, pero de moi pouco tamaño», explicou.
O Parga
No río Parga, que pasa por Guitiriz e desemboca no Ladra en Begonte, a situación foi parecida. Fernando Prieto, presidente de Amigos do Río Parga, explicou que o día fora favorable, sobre todo a primeiras horas, antes de que empezase a quentar o sol. Tamén apuntou que o nivel da auga, aínda que un pouco baixo para o mes de marzo, era mellor que outros anos.
COSTA DA MORTE
Sorte dispar
A apertura da tempada de pesca guindou resultados moi distintos en función do coto. Suso Vilar, da asociación Fario da Laracha, tivo bastante sorte. Nun par de horas logrou sacar as catro troitas da cota no Coto de Verdes, en Coristanco. «Ou río estaba perfecto, estaba como tiña que estar», explicou. Foi un dos 18 afortunados que puideron estrearse neste famoso enclave de Bergantiños e todos eles lograron as capturas que lles correspondían, aínda que Suso Vilar fixo como en ocasións anteriores e devolveu os peixes á canle. Como cebo, utilizou mosca. Case todas as capturas se obtiveron á primeira hora.
SANTIAGO
Xornada redonda, a pesar do receo
José Antonio Ferreiro é pescador de raza. Empezou de neno, xunto ao seu pai, e aí segue, aos seus 77 anos. Pasadas as 8.30 horas xa estaba no río Tambre, no municipio de Oroso, con todas as ganas do mundo para estrear a tempada pero tamén con receo: «A campaña pasada acabou con moi pouco peixe e pensabamos que ía seguir igual». Pero non, a xornada foi moi redonda. Non totalmente, porque se lle escapou unha peza das que asombran polo tamaño: «Foíseme por nada, porque se enganchou nunhas raiceiras. Cando din chegado case a toco coa man, pero deu un golpe e marchou. Era dás mellores que nunca vin».
Ao fío do mediodía xa deu por finalizada a tarefa, coas catro troitas que lle permite capturar a cota, e despois de liberar unas cantas pezas. Tamén recibiu a visita da Garda Civil, e agradéceo: «Ten que haber algún tipo de control». Ferreiro comenta que, a pesar de que a estrea foi bo, a tendencia histórica apunta en sentido contrario: «Levo toda a vida na pesca. Troitas sempre houbo, pero van a menos».
FERROLTERRA
Substitución xeracional e experiencia ambiental
Ferrolterra e o encoro das Forcadas (Valdoviño) congregaron a un nutrido grupo de apaixonados, nunha mañá que se iniciou con neblina sobre o pantano., o que, segundo apuntaron varios dos afeccionados que acudiron a probar sorte, dificultou o atrape de exemplares. Entre os afortunados destacan Ismael e Jony Romero , bautizados polos seus compañeiros como Os irmáns do pantano, que lograron dúas capturas de troita antes das dez da mañá. «Foi armar e lanzar e xa me picou unha, aínda que esa se me escapou», confesaba Ismael, que leva practicando a pesca no río desde que era moi pequeno.
A escasos metros desta familia, Eloy Saavedra, da Sociedade de Caza e Pesca de Xuvia subliña que varios milleiros de pescadores manteñen as súas licenzas na comarca, aínda que se nota a falta de substitución xeracional existente en materia de pesca fluvial.
No entanto, na outra beira do pantano, Iago, de tan só sete anos, ejemplifica que o amor pola pesca non ten idade. Xunto ao seu pais desprazar desde Narahío para pasar un día na natureza en familia. O seu pai reflexiona sobre a transformación do deporte nos últimos anos e pon o foco no estado de conservación dos ríos. «Non sei onde vai poder pescar ou meu fillo», asevera sobre o futuro da pesca fluvial na comarca.
«A troita é moi caprichosa», manifestaba, pola súa banda, un veciño de Moeche , mentres calibraba ao bordo do pantano se merecía enfundarse a roupa de faena. No seu caso, explica, leva desde moi novo acudindo con regularidade a pescar porque, detalla, é unha actividade «na que se pican vos peixes, a ti pícache ou gusaniño».
Divergen desta opinión outro grupo de habituais que, a pesar non ter conseguido atrapar ningún exemplar, entenden que «hai xornadas de pesca sen pesca que son bonitas». E é que, segundo valora un integrante da cuadrilla, o cheiro a verde, a tranquilidade e unha cervexa fría fan que estes plans sexan, conclúe, «como un partido sen goles, pero que gozas pola posta en escena».
OURENSE
Condicións idóneas
O primeiro día en Ourense foi perfecto para os afeccionados, con condicións idóneas, tanto a nivel climatolóxico, como a tenor do sucedido nos últimos meses. O caudal derivado das choivas de finais do 2022 e dos inicios do 2023 favoreceu unha contorna idónea para a subida da troita, principal obxectivo dos pescadores da provincia, como se detectou en toda a conca do Miño e os seus afluentes. No resto da xeografía ourensá, a valoración foi similar, cun domingo moi atractivo para os asistentes aos 17 cotos que enmarcan os seus límites. As temperaturas foron óptimas desde primeiras horas da mañá, arrincando nos 8 ou 9 graos e o día de pesca foi perfecto tamén pola tarde.
Como apuntaba Paco Muñoz, un coñecido afeccionado e experimentado pescador, este primeiro día do curso foi satisfactorio e entretido para a maioría das persoas que se achegaron aos ríos ourensáns: «Atopei moitísima xente, máis que en anos anteriores. Moitos mozos e mesmo pescadores que se achegaron en bicicletas». O veterano madrugou para achegarse ao barrio de Untes, moi preto da capital ourensá e explicaba que o balance xeral da xornada foi moi bo: «En apenas medio quilómetro atopeime como uns vinte pescadores e a verdade é que case todos viñan contentos. Conseguín as catro capturas que marcan o tope, e a maior roldaba o quilo. Outros compañeiros tamén chegaban contentos, porque cumprían obxectivos. Parece que será un ano bo en canto ás capturas, porque o río estaba bastante ben e poderase gozar de boas xornadas nas próximas semanas. No meu caso intentarei deixar un día na semana para practicar a pesca de mar e intentar traernos algunha robaliza».
BARBANZA
«Vir pescar foi ou meu agasallo de cumpleanos»
Centos de nenos gozaron do inicio da súa primeira tempada de pesca. Foi o caso de Martiño Alvite París, de Mazaricos, que celebrou o seu undécimo aniversario no río Maroñas, acompañado do seu padriño Mario —os menores de 14 anos non necesitan licenza este ano sempre que vaian acompañados dun adulto que si a teña—, un gran coñecedor dos ríos da comarca. «Tiña moitas ganas de que empezase a tempada. De feito, vir pescar foi ou agasallo que pedín para ou cumpreanos. A ver lla cousa dáse ben e pillamos algo», apuntaba o mozo que, a pesar da súa inexperiencia, non vacilou á hora de meterse ata a cintura nas frías augas deste pequeno pero caudaloso afluente do Xallas. Animado tamén polo desexo de probar o flamante vadeador co que tamén lle felicitaron o aniversario.
Arrincou o día visitando o tramo do Tambre ao seu paso por Portomouro, en Val do Dubra, e rematouno no encoro da Fervenza, en Mazaricos. «A nosa intención era a de arrincar a campaña non Tambre, pero baixaba tan enlamado que parecía chocolate. Viñemos para ou Xallas e A Fervenza, aínda que nalgún tramo hai máis pescadores que troitas», apunta Ramón Romero , afeccionado que acudiu acompañado de boa parte dos integrantes do Club de Pesca Gallaecia, de Santiago. «Ou primeiro día non é ou mellor para vir porque hai moitísima xente. En calquera caso, a pesca foi moito a menos por mor dá escasa limpeza de moitos ríos ou pola acción dúas cormoráns, que acaban con todo. Fai dez anos, a esta hora —son apenas as once da mañá— xa tiñamos ou cota cuberto e hoxe collemos unha mediana».
DEZA-TABEIRÓS
Resultados desiguais
O inicio da tempada de pesca resultou desigual en Deza-Tabeirós, aínda que houbo máis ríos onde apenas se produciron capturas ou menos que outros anos, mentres si se comezou con certo optimismo noutros cotos. Desde a Sociedade de Caza e Pesca de Lalín, que xestiona senllos cotos nos ríos Asneiro e Arnego, apuntábase que había pouca pesca e co caudal da auga claro pero bastante baixo. Agárdase por tampouco unha campaña normal ou tirando a frouxa en canto a capturas.
Desde a Sociedade de Caza e Pesca de Silleda, que xestiona os cotos dos ríos Toxa e Deza, houbo situacións diferentes. Na primeira canle os afeccionados consultados apuntaban a que había bo caudal, con capturas e picadas aceptables, para quen empregaban cebo vivo. Mentres, no Deza un grupo de tres pescadores tiráronse a mañá sen que case ningún peixe picase o anzol e cunha única troita capturada, nun río que contaba con bastante auga.
Información elaborada por Iván Rolle, Xosé María Palacios, Luis M. Rodríguez, M. G. Reigosa, Elba da Barreira, X. R. Alvite, Cristina Viu, Javier Benito e P. G. Cundíns.
Un día de boas impresións
Luis Sandamil
Este domingo foi unha boa xornada de comezo de pesca. Ou caudal de ríos coma ou Miño e afluentes era bo. Xente que pescou non Eo comentou ou mesmo. Nese sentido, mellor case imposible. Por que era bo ou caudal? Hai semanas, houbo chuvias fortes —lembremos ou ocorrido en Begonte— e riadas como non se lembraban en anos. Nunha comarca coma a Terra Chá, por cuestións de orografía, fan falta esas riadas para que se limpen vos fondos.
Por outra banda, ou río levaba unha cor un pouco turbia, ou cal, aínda que sorprenda a algúns, é bo para a pesca, xa que así as troitas se moven máis. Tamén a temperatura foi boa: este domingo, arredor dás dez dá mañá, había uns dez graos, e así, despois duns días algo frescos, móvense máis.
Falar dá tempada é arriscado por agora. Haberá que facelo ao final, pero ou tempo influirá moito. Dá mesma maneira que as troitas actívanse cando hai moita auga, con pouco caudal e temperaturas algo altas ocorre ou contrario. Tampouco pódese esquecer a función dous pescadores. Nunha sociedade coma a nosa somos máis de 200 socios, pero cando organízase unha limpeza non Miño ou nalgún afluente —ou ano pasado fomos tamén ao Pequeno—, sempre aparecemos vos mesmos. Hai xente que dei: «Beneficíanse todos e só traballamos uns poucos». Fai falta un cambio de mentalidade, aínda que non é algo doado.
Ou que se está claro, creo que tanto non meu caso coma noutros moitos, é que ou comezo dá tempada é unha xornada de festa. Tratar de xuntarse con outra xente, de quedar para comer, de matar esa espiral' ‘que foi medrando nas últimas semanas. Iso non cambia: é unha data sinalada, esta é unha xornada de festa e así a vivimos. Onte mesmo, por exemplo, xa non fomos pescar pola tarde.
Quero facer tamén unha chamada de atención sobre a importancia social dous pescadores. Se non houbese pescadores, non habería sociedades de pesca; e sen sociedades de pesca, habería menos avisos de contaminación ou de verteduras nos ríos. Lembremos tamén que sen pescadores non habería ingresos por licenzas, e habería, pois, menos fondos para dedicar á limpeza, á repoboación e ao coidado dous ríos en xeral. Facer impresións na primeira xornada de pesca non é nin pode ser definitivo, pero de todos vos xeitos teño a esperanza de que esta vai ser unha boa tempada de pesca.
Luis Sandamil é presidente da Sociedade Amigos do Miño, que xestiona dous cotos.