Unha normativa pouco clara e, sobre todo, a decisión de sacar o guindastre en Suzuka cando os pilotos aínda estaban a rodar deixaron á Federación Internacional sinalada
10 oct 2022 . Actualizado á 19:49 h.Max Verstappen e Red Bull tiñan todo preparado para a festa en Suzuka. Desde facía semanas estaba marcado en vermello a fin de semana do regreso a Xapón, non só para fortalecer as raíces con Honda que tanta gloria deulles nesta época recente, senón porque sabían que as matemáticas xogaban ao seu favor. O vigor co que Verstappen conquistou o seu segundo título do mundo ben se merecía un escenario con enxunlla, onde se celebraron outros once títulos outrora.
A choiva do venres facía prever unha fin de semana movida. Deses que deixan imaxes para a historia, que se lembran polos anais. Todo parecía perfecto para Verstappen, que incluso o sábado viu como se aliaba con el a ciclotimia de Ferrari. Esta vez non houbo un Charles Leclerc na pole, senón que foi el mesmo. Ía ser un domingo de gloria para el, pero 24 horas despois do fito, apenas é unha nota ao pé de páxina.
A Federación Internacional do Automóbil (FIA) encargouse de arrebatarlle o protagonismo ao novo bicampión do mundo. Este luns fálase de xeito tanxencial del, mentres o debate se centra en como unha normativa confusa e mal refeita hai apenas un ano deixou ao propio Verstappen sen saber ben se era ou non campión do mundo durante uns minutos que parecían sacados dunha sitcom tipo Modern Family. «Son campión ou non?». En que lugar do metaverso coñecido alguén se imaxinou que o gañador de dúas terceiras partes do calendario ía ter semellante dúbida? Todo por unha expresión: «Se a carreira se detén e non pode ser reiniciada». Aí está a clave.
Esta última frase xa aparecía no regulamento deportivo desde 1991, cando entenderon que había que facer algo coas probas que non se completaban pola choiva. Non era algo novo, nin moito menos, pero todas rexéranse baixo esta norma: se non se disputaba un 75% da carreira, repartíanse a metade dos puntos. En toda a historia da fórmula 1 nas que se deron menos puntos dos establecidos mantíñase unha mesma premisa: non se deron todas as voltas e non se puido reiniciar. Estas foron Austria 1977, Mónaco 1984 —o primeiro podio de Senna—, Australia 2001, Malaisia 2009 e Bélxica 2021. Foi esta última a que obrigou a reescribir a norma para evitar pantomimas como ver os pilotos dar tres voltas detrás do coche de seguridade sen poder adiantarse.
O problema é que, ata o momento, nunca se produciu o do domingo: unha carreira parada, reiníciase e complétase por límite de tempo e non de voltas. Ao reducirse o tempo máximo de carreira de catro a tres horas (para evitar o sucedido no Canadá 2011), estritamente completouse a distancia total de carreira cando se chegou a ese límite de tempo, xa que a norma así o contempla. Unha lei que non contemplaba toda esta combinación de factores e que leou ata aos mesmísimos responsables de Red Bull. «Os nosos estatísticos calcularan que a Max faltáballe un punto», admitiu despois Helmut Marko.
«Que fai un guindastre aí?»
Dentro do malo, este vodevil liquidouse inmediatamente. Máis problemático e polémico é o outro gran debate do domingo. A actual xeración de pilotos viviu o seu momento máis duro no gran premio do Xapón, precisamente, do 2014. Aquel día, o talentosísimo Jules Bianchi perdeu o control do seu Marussia e estrelouse directamente contra o guindastre que estaba a sacar o coche accidentado de Adrian Sutil. Tras meses en coma, morreu. Convertíase na primeira vítima mortal entre os gladiadores desde o estrañado Ayrton Senna en San Marino 1994.
A normativa cambiou entón. Déronse conta de que as dobres bandeiras amarelas para pedir aos pilotos que reducisen en caso dunha situación así non era suficiente, meteron a orde de bandeiras vermellas e, sobre todo, estableceuse un protocolo claro: nunca un guindastre debe saír a pista se os coches non están reagrupados tras o coche de seguridade e, máis que nada, nunca con eles pasando ao lado.
Iso é o que non se cumpriu o domingo. Cando Carlos Sainz foise contra o muro por un aquaplanning que podería ocorrerlle a calquera, alguén mandou saír ao piloto do guindastre. Este foi directo cara ao Ferrari accidentado, mentres por detrás pasaban os coches tras o de seguridade, e aos minutos Pierre Gasly, furibundo, preguntábase que facía esa máquina no medio da pista. De por que ía el a 200 km/h tras ser avisado dúas veces de que reducise a velocidade, nin noticias, aínda que logo lle sancionaron.
Todos os pilotos, sen excepción, claman este luns contra a FIA. George Russell e Sebastian Vettel, como presidentes da Asociación de Pilotos de GP, van porlle a cara vermella aos responsables de porlles unhas normas claras e precisas para garantir que o deporte sexa seguro e entretido, por esta orde. É inconcibible que nin dez anos despois da perda de Bianchi ocorrese o ocorrido.
Que o título de Verstappen non tape as vergoñas da FIA, nin viceversa. Quedan catro grandes premios —un deles ao esprint— e moito que decidir. A mellor noticia é que sexan os pilotos os protagonistas e non unha federación internacional sobrenormativizada e incapaz, á vista está, de non mostrar as súas carencias cada vez que unha fin de semana non é idílico.