No medio da euforia que supón verse rodeado por máis dun centenar de peñistas galegos, Joan Laporta veuse arriba o pasado venres á hora de mostrar a súa admiración por Nico González. O presidente azulgrana xa fora un devoto do seu pai e agora traslada esa paixón cara ao pequeno en idade, pero enorme en estatura e fútbol.
Nesa reunión de Marín, Joan Laporta chegou a comparar ao centrocampista con outro futbolista coruñés, Luis Suárez, o único balón de ouro español. Obviamente, o presidente do Barça non está a pensar que Nico vaia ser balón de ouro. Pero as súas palabras, teñen un gran significado máis aló deste anecdótico símil.
Aínda que naquel momento non estivese a cargo do club, o presidente azulgrana sabe de primeira man o que Nico sufriu na canteira do seu equipo. Ninguén lle regalou nada. Moitas veces tivo que loitar, en inferioridade de condicións, con mozos representados por axencias con moito poder nA Masía, en particular, e no Barça por extensión. Promesas de futbolistas aos que foi deixando polo camiño.
O ano pasado chegou a estar incluso sobre a mesa a súa posible saída do Barça. Pero Nico nunca se amedrentou. Con mellores e peores etapas anímicas foi facendo un callo que agora lle permite estar a xogar no primeiro equipo coa mesma desenvoltura que o facía nos benxamíns do Montañeros.
Por este motivo e porque unha longa lista de clubs agardaban a súa saída para botar as súas redes, a primeira gran decisión deportiva que adoptou Laporta ao regresar á presidencia do Barça foi asinarlle o primeiro gran contrato profesional da súa carreira, cunha cláusula de rescisión de cincocentos millóns de euros. Era unha declaración de intencións.