Un golazo coa destra desde a frontal do lateral zurdo dá unha valiosa renda ao Real Madrid fronte a un Atalanta que xogou con dez case todo o partido
24 feb 2021 . Actualizado á 23:42 h.En territorio de artilleiros, a pólvora púxoa o cañonero menos pensado. Ferland Mendy, cun golazo desde a frontal empregando a súa perna menos hábil, a destra, deu ao Real Madrid unha vitoria merecida, máis polo tesón que puxeron os brancos que pola súa capacidade de chegada, como sempre escasa nestes tempos. Á falta dun nove de referencia ata a irrupción de Mariano na segunda parte, tivo que ser o lateral zurdo, realizador episódico, quen destrabase un choque cuxo relato, ata ese disparo inopinado, encamiñábase máis a colocar o rótulo de oportunidade perdida por parte dun equipo con pouco instinto asasino e menos cabeiro fronte a un Atalanta que remou con dez durante case todo o partido pola temperá expulsión de Freuler, pero que rematou encumbrando a competencia do equipo de Zidane Zidane para traballar ao unísono e agardar o momento oportuno de cravar o estoque. Por primeira vez en sete anos, o Real Madrid acudía a unha eliminatoria de Champions sen un só membro da extinta 'BBC' sobre o céspede. Sen Benzema, Zidane apostou por Isco en detrimento de Mariano. O malagueño pivotó entre a posición de cuarto centrocampista e a condición de falso nove, función esta última que non probaba de inicio desde febreiro de 2016, nun partido de Liga ante o Málaga. Dous anos antes, Carlo Ancelotti empregoulle tamén como punta de lanza en tres encontros de Copa. O propósito parecía claro: dotar de máis control ao equipo e baixar o ritmo do duelo.
O bosquexo de Zidane funcionou xa de entrada, cun Madrid ben abrigado ao redor do coiro. Os brancos trenzaban con velocidade, situándose Casemiro entre os centrais mentres os seus compañeiros construían para minimizar riscos á contra. Ao Atalanta custáballe chegar. E o choque púxoselle pronto de nádegas. Percutió Mendy ao bordo da área tras unha gran triangulación do bloque visitante e arroioulle Freuler como un tráiler. O árbitro interpretou que era ocasión manifesta de gol e sacoulle a vermello ao suízo. Discutible. Gasperini reaccionou retirando a un tocado Zapata para dar entrada ao croata Pasalic, ex do Elxe. O Real Madrid tamén tivo o seu contratempo. Nada desdeñable, por certo. Unha falta de Casemiro na medular valeulle a amarela ao brasileiro, que se perderá a volta ao estar apercibido. Feo negocio enfilar o Tourmalet sen coche escoba. Os sustos aventaron unha primeira parte máis descafeinada do previsto, con poucas chegadas ás áreas. Unha incursión de Nacho, demasiado escorado para definir con finura, e un remate á media volta de Isco que desviou un defensor foron as noticias máis significativas do Real Madrid en ataque ata que de novo Isco, cun pase maxistral, citou a Vinicius coa gloria. O brasileiro, como tantas veces, pegoulle contra un defensor e o balón cobrou excesiva parábola. A mellor oportunidade, no entanto, tívoa o cadro de Zidane á saída dunha falta servida por Kroos que peiteou Varane e rematou Casemiro de socato para que Gollini salvase baixo paus. Bastante menos ruído enfronte, cun disparo de Muriel a pase de Djimsiti que se foi fóra por pouco como feito máis relevante dun Atalanta que xa entrara manso ao preito antes da expulsión de Freuler.
Máis sacrificio que brillo
O panorama invitaba a máis ousadía por parte do Real Madrid. Non encaixar era primordial, pero cun efectivo máis que o seu rival sobre o verde presentábaselle unha ocasión pintiparada para porse de cara o partido de volta. Puido logralo cun golpeo de Modric co exterior que rozou nun defensor antes de marcharse fóra por centímetros con enorme suspense.
A superioridade numérica permitiu ao Real Madrid instalarse en campo alleo e pisar área con certa frecuencia. Vinicius tivo outra boa oportunidade, pero volveu toparse cunha perna rival. O Atalanta tiña coartada para embozarse preto de Gollini, pero Gasperini non renunciaba a dar algunha poutada. Non figura no seu ADN. Por iso introduciu a Ilicic, dianteiro atormentado pero con moito veleno, por Muriel, que traballou bastante pero sen sorte. Sentiu Zidane que era hora de meter máis pementa arriba. Dentro Mariano por un Vinicius timorato no golpeo. A esas alturas, o partido era un monólogo branco, aínda que con escasos gags para portería. Un libre directo botado por Asensio que taponou Gollini e pouco máis. Todos a pedían ao pé e ningún buscaba o espazo. Pesaba tamén o baqueteado físico, traducido nun ritmo demasiado lento para desarbolar a un adversario ordenado. Volveu intervir Zidane, que retirou a un Isco que foi o mellor mentres lle durou a gasolina e a un Asensio outra vez apagado para buscar un plus de enerxía con Arribas e Hugo Duro. Dous futbolistas do Castela para activar a mobilización de combate. Signo destes tempos anémicos. Non foron ningún deles os protagonistas, reservado o foco para Mendy, que co seu segundo tanto do curso, facturou un triunfo de mérito. Dentro de tres semanas, no Alfredo Di Stéfano, as trece veces rei de Europa terá a ocasión de superar a barreira de oitavos dous anos despois. Para iso terá que ir con tento, porque a Atalanta non dixo a súa última palabra e xogará, a recado, sen cadeas.
Ficha técnica:
Atalanta: Golini, Toloi, Romero, Djimsiti, Mahele 8Palomino, min, 86), De Roon, Freuler, Gosens, Pessina, Zapata (Pasalic, min. 30) e Muriel (Ilicic, min. 56; Malinovskyi, min. 86)).
Real Madrid: Courtois, Lucas Vázquez, Varane, Nacho, Mendy, Casemiro, Modric, Kroos, Asensio (Arribas, 76), Isco (Hugo Duro, min. 76) e Vinicius (Mariano, min. 57).
Goles: 0-1: min. 85, Mendy.
Árbitro: Tobias Stieler (Alemán). Expulsou por vermello directa a Freuler (min. 16). Amoestou a Casemiro, Mendy e Gosens.
Partido de ida de oitavos de final da liga de Campións, disputado no Estadio de Bérgamo.