A resiliencia do deporte coruñés fronte á pandemia

Máis de oito meses de pandemia non puideron furar a solidez do deporte coruñés. Aínda que é certo que os clubs acusaron o duro golpe e moitos deles temen os efectos a medio prazo (ben entrado o 2021) do cesamento de actividade, as entidades deportivas da Coruña e a súa área de influencia demostraron ser un exemplo de resiliencia. Desde marzo, souberon agardar e reinventarse, buscar saídas económicas á drástica redución de ingresos por patrocinios (os pequenos investidores proceden, na súa maioría, do sector hostaleiro) e adaptarse ao novo fluxo de masa social, no que afeccionados e deportistas buscan actividades e contornas sanitariamente máis seguros ou menos restrinxidos. Estes son ningúns dos exemplos de supervivencia no deporte coruñés:

LEYMA CORUÑA

«Nunca se falou da axuda ao deporte»

Conservou o groso dos seus patrocinios, aínda que acusa un descenso nos vinculados á asistencia de público aos partidos. «Sabemos que volverán estar connosco», avanza o seu vicepresidente, Juan Carlos Fernández Herrero. Tamén relacionado con ese aspecto, o club freou a campaña de abonos. Conserva o número de licenzas de base, «tras un descomunal esforzo organizativo, que implica custo en recursos humanos, loxísticos, materiais e de instalacións, sumados á gran colaboración das familias», explica. «Nunca se falou da axuda ao deporte, un sector económico que move moita xente. Temos os mesmos gastos fixos, pero sen os mesmos ingresos. Monitores e adestradores son tamén traballadores que sofren ERTEs. Ademais, somos un factor clave de entretemento, cando apenas che permiten saír de casa, e non se ten en conta iso», reivindica.

HC LICEO

«Todo o externo fallou e o que dependía de nós saíu adiante»

Dous foron os golpes máis duros provocados pola pandemia: a cancelación da Copa do Rey que se ía a celebrar na Coruña (importante fonte de ingresos da tempada), e a suspensión do contrato da aeroliña Vueling con Alvedro (o Liceo viaxaba a Cataluña sen custo en virtude do patrocinio). Mantén o apoio institucional e dos seus patrocinadores principais, aínda que reduciu os relacionados coa publicidade estática e afluencia de afeccionados. Incluso aumentou a súa masa social, tras unha campaña publicitaria. Sostén a actividade da súa canteira grazas á pista do colexio Liceo. O primeiro equipo vive un momento doce na OK Liga. Emilio Fernández, directivo, explica: «Todo o externo fallou, pero o que dependía de nós saíu adiante con éxito. Cortouse o ritmo de crecemento que tiñamos e non sabemos ata onde chegarán as repercusións».

CORUÑA COMARCA

Perden patrocinios, pero gañan atletas

O Concello mantivo o convenio nominativo, «a base para desenvolver a actividade», sinala o presidente do club, José Carlos Tuñas, pero perderon todos os patrocinios privados. «Son empresas que o pasan mal, pedirlles sería un abuso», apunta. Aumentaron o número de atletas, como efecto colateral da cancelación das actividades extraescolares e a procura de seguridade sanitaria nun deporte individual e ao aire libre. «A nivel deportivo aféctanos moito. As restricións de grupos, competicións e instalacións son lóxicas e non nos queixamos, pero están aí», di. «O acceso ao material nas instalacións e a alteración do calendario é o peor. Os mediofondistas, fondistas e saltadores son os máis prexudicados», resume.

CRAT

Busca unha solución deportiva

A canteira reactivarase estes días, tras meses parada sen poder xogar e co contacto físico (fundamental no rugbi) prohibido. Os patrocinadores e as licenzas mantéñense e incluso captou socios. «Bótase a dúbida sobre as subvencións, porque a tempada non coincidirá co exercicio fiscal», matiza o seu presidente, Pedro López-Sors. «Intentamos expor unha actividade sen contacto cuberta con póliza privada (a licenza, aínda sen poder xogar sobe de 200 euros), pero ao non ser oficial deixaríannos sen acceso a instalacións municipais», lamenta.

VIAXES AMARELLE

«Era isto ou non participar»

A incerteza e falta de consenso entre as Administracións, asociacións e federacións pasoulle factura no deportivo. «Non temos patrocinador principal e os pequenos están peor que nós... E o custo dos test é elevado», lamenta o directivo Carlos Rodríguez. Co apoio dos pais, arrincou a base. «As restricións son un quebradizo de cabeza. E o futuro é incerto. Pero era isto ou non participar», afirma.

ural

«Fará dano nuns anos»

Perdeu patrocinios e cotas, reduciu subvencións, aínda que tamén gastos debido ao parón. Pablo Barallobre, presidente, afirma: «Non ingresamos desde marzo. Fará dano nuns catro anos. A captación ver afectada. Sobrevivir así é difícil e haberá que facer reaxustes, sobre todo en adestradores. Haberá clubs que periguen». Conserva o volume de licenzas.

TENIS CORUÑA

«Perdemos dous acenos de identidade, pero gañamos fichas»

«Perdéronse dous acenos de identidade. O torneo de pádel que reunía a 800 xogadores e era o pistoletazo de saída do verán. E o de tenis, con 200», lamenta a presidenta, María José do Castillo. Gañou licenzas procedentes doutros deportes. Só se viron afectados os patrocinios vinculados aos eventos. «Sabemos que estarán aí cando os retomemos con máis forza», avanza.

CICLISTA CAMBRE

«É complicado manterse sen competición»

As licenzas son anuais e aumentaron tras o confinamento. Mantén as axudas públicas, pero perdeu o patrocinio privado, aínda que os gastos baixaron. «Colleunos de cheo a nosa tempada. É complicado manterse vivo sen competición, aínda que buscamos alternativas», analiza o seu presidente, Juan Carlos Candal. O ciclocrós regresa estes días.

Natación Liceo

As instalacións do colexio, claves

O seu presidente, Jesús de la Fuente, lamenta que «a pandemia agravase a falta de infraestruturas e capacidade económica para competir na elite». Reciben unhas «axudas mínimas», pero eludiron as limitacións grazas ás instalacións do colexio Liceo, pero «a ausencia de competición absoluta en Galicia pasa factura», di.

baloncesto culleredo

«A guerra política trastornou plans»

En marzo, acusaron a perda de patrocinios e cotas, cos gastos por diante. «Deportivamente, hai xogadores cadetes e júniores nos que tes as miras postas e que perden un ano. E os adestramentos non son de calidade», sinala o director técnico, Luis Fraga. Salva as reticencias dos pais e mantén as licenzas de base. «A guerra política trastornou os nosos plans», quéixase. «Houbo problemas para formar o primeiro equipo. Non houbo nin un amigable en oito meses. E a canteira non ve aos maiores, o seu exemplo. Pregúntome se vale a pena, pero na pista somos felices», conclúe.

Categorías de base, unha importante fonte de ingresos que se ve alterada

Máis aló do fomento da práctica do deporte, que reforza os cimentos de clubs e disciplinas, unhas categorías de base sólidas e poboadas son a clave da supervivencia económica. Paralelamente aos beneficios da práctica saudable da actividade física a idades temperás, as escolas, campus e actividades extraescolares son unha fonte de ingresos importante. O programa Xogade, da Xunta de Galicia, que actúa sobre a actividade física e competitiva (escolar e federada), lúdica e participativa para os escolares e integrantes de clubs tivo que adaptarse. A súa reactivación graduada xerou diferenzas entre os deportes. As actividades extraescolares (con grupos burbulla e mínimo de participantes) son inviables para moitos.

Os ambigús e as restricións á marxe da actividade deportiva

En ocasións, as afectacións derivadas da pandemia non se cinguen á práctica física como tal, senón ás actividades relacionadas coa celebración dos eventos deportivos. Neste sentido, un dos exemplos máis claros é o servizo de comida e bebida co que contan algunhas instalacións como campos de fútbol ou centros de pádel. As restricións aplicadas á hostalería e restauración trasládanse aos servizos ofrecidos nestas instalacións, (moitos incluso o manteñen pechado a pesar de que permita acceso ao público) o que mingua os seus ingresos por estes conceptos. Para entidades máis modestas, a ausencia de afeccionados (e recadación en despacho de billetes) supón outro golpe ás súas arcas.