Xavi pon condicións ao seu regreso ao Barça: «Non pode haber ninguén tóxico preto do vestiario»
DEPORTES
«Cada vez teñen máis conciencia de que hai que suprimir certas cousas, pero necesitan tempo. Hai temas indefendibles, como a liberdade de prensa ou o respecto á homosexualidade, pero teñen moitas cousas moi positivas», dixo sobre Catar nunha entrevista nA Vangarda
29 mar 2020 . Actualizado á 20:36 h.O exxogador do FC Barcelona Xavi Hernández, actual adestrador do Ao-Sadd, reiterou o seu desexo de «volver» ao club azulgrana como técnico, pero iniciando o proxecto «de cero» e sen ninguén «tóxico preto do vestiario», e considera imprescindible que haxa «moita sintonía» entre a directiva e o corpo técnico.
«Eu teño claro que quero volver ao Barça, faime moita ilusión. Igual anos atrás podía darme certo respecto, pero agora que xa me vin adestrando creo que podo achegar cousas aos xogadores. Pero deixeilles claro que eu me vía nun proxecto que empezase de cero, e no que a toma de decisións fose miña», sinalou nunha entrevista ao diario A Vangarda.
Neste sentido, asegurou que se volvese gustaríalle facelo con persoas de «confianza» e con «lealdade». «Non pode haber ninguén tóxico preto do vestiario. Estamos a falar de Carles Puyol, que foi capitán do Barça, e Jordi Cruyff, moi bo negociante e con moita experiencia na secretaria técnica. Son moi de equipo, non quero decidir só. Aquí, as decisións tomámolas co staff, é unha estrutura horizontal, de consenso. Aínda que logo a última palabra correspóndame a min», indicou.
Así, en caso de regresar, gustaríalle ter «moita sintonía» con todo o mundo. «No vestiario non pode haber ninguén negativo, tóxico, e o tema médico é importante... todo ten que encaixar», dixo, aínda que non sería «definitivo» quen fose presidente. «Non teño nada en contra de ninguén. É máis, non teño mala relación con Bartomeu, con Laporta levo ben e Víctor Font e eu somos amigos. Eu estarei con todo aquel que queira ben ao Barça», subliñou.
Noutra orde de cousas, o excentrocampista explico cal sería o seu 'dream team'. «Gran parte do persoal paréceme extraordinaria. Empezando polo porteiro, que me parece o mellor do mundo; Jordi Alba, para min, é o mellor lateral esquerdo do mundo; Piqué, a mellor central do mundo; Busquets, mellor centrocampista defensivo do mundo; e Messi, o mellor xogador do mundo. E, se lles sumas a Suárez, a De Jong e a Arthur, parécenme futbolistas para triunfar dez anos máis no Barça», manifestou.
«A base é moi boa. Eu ficharía extremos, tipo Neymar -non sei se el encaixaría polo tema social, pero futbolísticamente non teño dúbidas en que sería unha fichaxe espectacular-; o Barça xa ten xogo por dentro, pero fáltanlle extremos como ten o Bayern. Non necesita moitos novos: Jadon Sancho, Serge Gnabry...», enumerou.
Entre os seus maiores referentes no club azulgrana nomeou a Johan Cruyff e a Joan Vila, aínda que Pep Guardiola «tamén foi unha grande influencia». «Sempre me axudou. No vestiario, eu cambiábame ao seu lado e o de Figo. Acabei xogando na súa posición», rememorou, explicando que ser do Barça é ter «un sentimento moi forte de pertenza a unha familia incondicional».
«TODA A VIDA QUIXEN XOGAR CON ESPAÑA, E A moita honra»
Noutra orde de cousas, Xavi desmentiu que tivese algún problema con xogar coa selección española. «Ao contrario, un orgullo. Nunca me escondín. O tema político e as inxustizas rebéntanme, pero non ten nada que ver. Toda a vida quixen ir á selección española, e a moita honra», apuntou.
Ademais, recalcou que sente catalán e español. «Por suposto que non teño nada en contra de España, a min España deume moito. E tratoume moi ben», indicou, e desmentiu recoñecer un sentimento independentista. «Isto eu non o dixen. O que me parece unha inxustiza é que a xente non puidese votar nun referendo legal. Deixa decidir á xente o seu futuro, que ademais se manifesta de xeito pacífico. Eu só me pronunciei neste sentido. A favor da liberdade das persoas, non contra España», resaltou.
Para rematar, o exxogador culé valorou a súa polémica por defender o estilo de vida de Catar. «Cando aterro aquí síntome aliviado: nin xulgado, nin criticado. E isto é o que necesitaba a miña vida, porque foron 25 anos dedicados ao Barça, e o Barça é unha trituradora de xente. Hoxe estou moi ben coa familia, a xente aquí é moi xenerosa e hospitalaria», sinalou.
«Hai moitos prexuízos respecto á cultura árabe. Non defendo a unha ditadura, para nada. Criticóuseme moito o tema dos dereitos humanos, pero eles mesmos fan autocrítica (...) Cada vez teñen máis conciencia de que hai que suprimir certas cousas, pero necesitan tempo. Hai temas indefendibles, como a liberdade de prensa ou o respecto á homosexualidade, pero teñen moitas cousas moi positivas», concluíu.