O municipio lucense do Incio viu crecer aos adestradores dos dous mellores clubs do mundo de hockey sobre patíns
DEPORTES
O liceísta Juan Copa e o barcelonista Edu Castro, que se enfrontan mañá no Palacio dos Deportes de Riazor, pasaron os veráns da súa infancia e adolescencia neste concello de apenas 1.600 habitantes
19 sep 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O Incio é un concello do sur da provincia de Lugo cunha superficie que non chega aos cento cincuenta quilómetros cadrados e unha poboación de apenas 1.600 veciños. Entre as súas parroquias atópanse Laiosa e Ferrería, separadas por menos de 14 quilómetros (uns 20 minutos en coche). Dúas localidades a medio camiño entre Sarria e Monforte de Lemos que comparten paisaxes montañosas, un famoso mármore utilizado xa polos romanos e ver crecer a dous dos mellores adestradores de hockey sobre patíns do mundo. Juan Copa e Edu Castro, técnicos do Liceo e do Barcelona, respectivamente, teñen raíces no Incio. O primeiro en Laiosa e o segundo en Ferrería
Coñécense desde hai tempo —«Coincidimos en diferentes campionatos de España de categorías inferiores», aclara o adestrador verdibranco—. Con todo, non se decataron da súa veciñanza ata hai un ano. «Estabamos no Palacio dos Deportes vendo o Europeo. Charlando de mil cosas, coméntolle a Juan [Copa] que me invitaron na pena Val de Lemos de Monforte. Medio sorprendido, preguntoume se coñecía Laiosa. E reciteille de memoria as seguintes parroquias: Bóveda, Laiosa, Eirexalba, Santa Cruz de Incio, Hospital e Ferrería. Había que ver a súa cara de incredulidade. ‘Se é que os meus pais naceron en Laiosa', dime. ‘E a miña nai en Ferrería', respóndolle».
Anos despois de manter unha rivalidade deportiva na cancha e amizade fóra dela acaban de descubrir que eran veciños. Ningún chegou a vivir no Incio, pero sempre mantiveron vínculos.
«En Ferrería naceu o meu irmán maior. Eu fíxeno en Vigo. E antes de cumprir dous anos, ao meu pai saíulle traballo na Seat de Barcelona e viñémonos para aquí. Pero todo o Nadal, Semanas Santas e veráns iámonos para alí», lembra Edu Castro (Vigo, 1966).
A experiencia do seu homólogo do Liceo, nado catro anos despois na Coruña, é similar: «Todos os veráns nos iamos para alí á casa da miña nai. Durante eses meses xuntabámonos moitos rapaces cuxos pais eran de Laiosa e sitios próximos, pero que vivían fóra. Lembro os partidos de fútbol que xogabamos, as festas das parroquias e o polbo da feira de Rubián».
Non se coñecían
Catorce quilómetros de distancia nun municipio de 1.600 habitantes, pero ningún lembra ter coñecido ao outro. «Estou seguro de que coincidimos nas festas dalgún pobo porque o normal era que os rapaces nos desprazásemos dun sitio a outro cada fin de semana. Pero non, non nos coñeciamos», subliña Copa.
Aínda que para o técnico azulgrana, en teoría, debería resultarlle máis difícil manter o vínculo coas súas raíces, conseguiuno ao longo dos anos. Desde que de neno tardaba tres días en facer a viaxe Barcelona-Ferrería. «Iamos no 1.500 do meu pai e faciamos unha noite en Soria e outra en Rúa de Petín. Cando entrabamos en Galicia, a miña nai xa se puña a cantar cancións en galego», sorrí Edu Castro. E é que a súa lingua materna para nada resúltalle estraña: «Enténdoo perfectamente, pois os meus pais, entre eles, falaban galego. Pero non só iso, senón que leo libros en galego como Vos contos de Mesopotamia, de Anxel Fole...».
Non é unha chiscadela á terriña. Desde hai anos, o técnico azulgrana comparte no seu Instagram non só fotos persoais ou de hockey. Tamén imaxes de libros que le e, en ocasións, con comentarios en galego. O 2 de abril do 2018 acompañou unha foto de Ou camiño de abaixo de Xohán Casal co seguinte texto: «Pero vos presentimentos non chegan xamais á realidade. Só nun medo... Namais que un medo». É só un exemplo.
«Falar cústame máis, pero si que me gustaría, tras algún partido co Liceo, dar a rolda de prensa en galego. Teñen que darse as circunstancias e logo atreverme», chancea.
Mañá pode ser un bo día con motivo do reencontro destes dous rivais na pista pero amigos fose. De novo, o Instagram de Castro dá fe. O ano pasado, tras proclamarse o Liceo campión da Supercopa subiu unha imaxe súa abrazando a Copa como xesto de felicitación. O texto non podía ser máis cariñoso, a pesar da derrota: «Reconeixement. Adversaris, non enemics».
Mañá, a partir das oito e media, volverán ser adversarios pero non inimigos. Será co gallo de a primeira xornada da OK Liga , que enfrontará a Liceo e Barça no Palacio. Alí veranse fronte a fronte homes que, sen coñecerse pasaron os seus veráns de infancia e adolescencia separados por apenas 14 quilómetros, convertendo así O Incio en testemuña do desenvolvemento dos que co tempo chegarían a converterse en dous dos mellores adestradores do mundo. Por que non pensar que o hockey sobre patíns moderno ten as súas raíces no Incio?
