«Es, e por sempre serás a forza e a motivación daquilo que todo porteiro baixo paus soña ser, alguén capaz de voar máis alto e máis longo que todos xuntos á vez, transformando o impensable en posible», escribe o meta catalán á súa excompañero
04 may 2019 . Actualizado á 19:51 h.Foron compañeiros da selección española. Compartiron sesións, pero tamén duelos de máxima intensidade un fronte ao outro. Víctor Valdés, exgardameta do Barcelona, quixo enviar unha emocionante mensaxe ao que fose o seu rival na liga española, Iker Casillas, tras ser ingresado por un infarto agudo de miocardio. Valdés, que viviu unha das épocas douradas, exerce agora como técnico do Moratalaz madrileño.
A través das redes sociais, da súa conta de instagram, Valdés escribiu unha misiva chea de afecto cara ao meta de Móstoles, que se recupera nun hospital luso, e que podería recibir a alta durante os próximos días.
Carta de Valdés a Casillas
Querido Iker, Querido amigo.
Neste mundo do fútbol, uns elixen ser porteiro, outros con todo deben aprender a selo cos seus defectos e as súas virtudes.
Ti, es e serás sempre daqueles que nacen cunha luva en cada palma da súa man, ese ídolo no que residen as cualidades innatas que o resto deben acadar, eses ídolos nos que outros menos capacitados fíxanse soñando que algún día poidan alzar, como ti, o trofeo que te recoñece como o mellor, o noso campión do mundo co 1 ás costas.
Es, e por sempre serás a forza e a motivación daquilo que todo porteiro baixo paus soña ser, alguén capaz de voar máis alto e máis longo que todos xuntos á vez, transformando o impensable en posible, executando á perfección aquilo polo que suspiramos en cada acción próxima ás nosas redes, esa magnífica parada. Paradas que só ti dominabas, en terreos exclusivos para os elixidos , ou aos que a "varita máxica" tocaba.
Amigo meu, é inevitable emocionarme ao escribir estas liñas lembrando o vivido, admirando con certa nostalxia aqueles grandes enfrontamentos nos que por suposto terte diante facíame valorar todo moito máis, e sen ti sabelo, polo moito que en cada adestramento xuntos achegábasme. Todo un país polas súas rúas aclamábate.
Querido Iker, querido amigo, como porteiros que somos aceptamos sen temor e co valor que nos identifica, ese perigo que a vida decide traer preto da nosa área, e nesta ocasión é máis que unha simple parada. O teu corazón, ese que aínda segue latexando polo ben daqueles que hoxe soñan con acadar o que un día fuches, reclámate, e eu como amigo e rival de épocas pasadas, anímote a que sexas de novo ese león branco pero esta vez, detrás da liña de banda.
É o teu legado o que te define, e ese xa é histórico.
Sempre nos meus pensamentos, de porteiro a porteiro.
A Dobre.
V.V.
