A Premier, dez xornadas despois

Xurxo Fernández Fernández
xurxo fernández REDACCIÓN / LA VOZ

DEPORTES

Jason Cairnduff | REUTERS

O Arsenal e o West Ham sálvanse do ramplón arranque ligueiro en Inglaterra

26 oct 2015 . Actualizado á 09:58 h.

Explotou Mourinho e marcou Andy Carroll. O derbi de Londres (un de tantos) foi do cotián ao extraordinario para aliviar o gatillazo de Manchester e salvar a fin de semana de Premier. Un día antes de que o United e o City montasen o peor partido da tempada en Inglaterra, o West Ham e o Chelsea elevaron un pouco a temperatura dunha competición que arrincou con pouco gas. Os grandes non xustificaron aínda os seus enormes investimentos estivais e son rebeldes como os hammers ou o Leicester de Vardy quen axita un curso tan estraño que ata o Arsenal chegou colíder á xornada dez.

A imaxe do malgasto

Trescentos millóns para non tirar a porta. O City de Pellegrini converteuse no principal investidor do último mercado de fichaxes. Na lista das dez adquisicións máis caras en Inglaterra, De Bruyne e Sterling ocupan os dous primeiros postos mentres que Otamendi aparece quinto. Martial, Schneiderlin e Depay son terceiro, sétimo e noveno, respectivamente. Os tres chegaron para apontoar ao United de Van Gaal. Entre todos non xutaron unha soa vez a porta no gran derbi do noroeste (Depay nin sequera saltou ao campo). Un disparo ao traveseiro de Lingard (canteirán dos diaños vermellos) no minuto 84 foi o único chispazo do duelo no cume da Premier.

Ao City faltábanlle Silva e Agüero, e o seu técnico escudouse nas baixas para poboar de músculo unha medular sen ningún talento. Nos locais, nin Herrera nin Mata tiveron transcendencia ningunha. Abundaron as imprecisións, e os bostezos, e os de Pellegrini saíronse coa súa: un triste empate para conservar o liderado.

Un impredicible arsenal

Cazorla e Alexis acompañan a resurrección de Özil. «Mellor que falar del, prefiro velo xogar». Aos 66, Wenger parece conseguir algo con pinta de imposible. Converter a Özill nun líder, dotar de consistencia ao xenial futbolista alemán. Ao redor del rexurdiu ese Arsenal de bo ver acostumado funcionar a intres, como o seu mediapunta. Para iso, os londinienses deberon superar un inicio calamitoso no seu estadio (derrota e empate) e sacarlle ademais todo o partido a Cazorla e Alexis Sánchez. O chileno marcha segundo na táboa de goleadores con seis tantos.

A vitoria do sábado fronte ao Everton e, especialmente, os recentes triunfos ante o United (3-0) e o Bayern (2-0, en Champions) fan pensar en que os gunners poidan aspirar, esta vez si, ao título. Un trofeo que non levantan desde hai doce anos e co que Wenger coroaría o seu palmarés agora que volve barallarse a súa retirada. Curiosamente, os do Emirates, con tres españois no seu once tipo (Monreal, Bellerin e Cazorla), apenas investiron en reforzos. Cech, a altísimo nivel baixo paus, foi a súa principal contratación.

Mourinho, na súa salsa

Inglaterra cánsase do xefe dun Chelsea á deriva. O veterano porteiro checo preferiu cambiar de barrio a resignarse a vivir á sombra de Courtois. Saltou a tempo dun barco á deriva. Na sexta xornada volveu a Stanford Bridge para sufrir unha dolorosa derrota xunto ao seu novo equipo. Aínda que aquilo quedou nunha dobre miraxe: tras o encontro, o Arsenal recuperou o rumbo e o Chelsea proseguiu co seu naufraxio amenizado polo repertorio de desplantes e escusas do seu técnico. Mourinho segue fiel ao seu personaxe e xa ha revisitado os clásicos da súa carreira. Cos blues no posto 15 tras cinco encontros perdidos por tres únicos triunfos, o adestrador sinalou por quendas á falta de fichaxes (Pedro foi a adquisición máis notable do último campión), ao pésimo rendemento de varios xogadores, á competición e, por suposto, aos árbitros. O colexiado (que anulou un tanto legal a Fábregas e botou a Matic) foi o perfecto culpable para Mou -quen tamén foi expulsado, xunto a Silvino Louro, e negouse a comparecer ante os medios en sala de prensa- na derrota sabatina fronte ao West Ham.

O certo é que o portugués dirixe (porque se negou a irse, pese ao descontento xeral coa súa xestión) un equipo tan plano como sobrado de recursos.

Alternativa «hammer»

Invictos fronte aos grandes. Foi a última vítima duns hammers levantados á terceira praza tras un formidable arranque ligueiro no que tamén derrotaron ao City, ao Arsenal e a un Liverpool que optou por unha substitución no banco fai dúas xornadas. De momento, o carismático Klopp só soubo empatar a cargo duns reds que teñen pinta de resignarse a unha campaña de transición. Todo o contrario ao grupo de Upton Park, decidido a estirar a súa condición de sorpresa, do mesmo xeito que o Leicester de Jamie Vardy, que explotou como goleador aos 28 e lidera con dez dianas a táboa de cañoneros.