Canso, autocompracente e desequilibrado, o equipo de Ancelotti é unha caricatura desde que gañou o mundialito
09 feb 2015 . Actualizado á 18:31 h.O balbordo xerado pola festa de aniversario de Cristiano Ronaldo tras o desastre do Real Madrid no derbi ante o Atlético, non debe desviar a atención nin esconder unha realidade meramente deportiva: o campión de Europa rendía como tal no 2014 e precipitouse cara ao baleiro desde que se coroou campión do mundialito ante San Lorenzo. En menos de dous meses, un sector da crítica pasou de esixir a renovación de Carlo Ancelotti a dubidar da súa capacidade e pedir incluso a súa cabeza. Nun club onde todo se esaxera, reaparecen os mourinhistas e quen afea ao presidente, Florentino Pérez, que vendese a Özil e a Di María e deixase saír a Xabi Alonso.
As causas de non levantar cabeza no 2015 son variadas: mentais, físicas e tácticas. Pódense resumir en sete pecados brutáns que se puxeron de manifesto nas derrotas ante Valencia e Atlético, tanto en Liga como na Copa do Rey, ou nas vitorias milagrosas fronte ao Córdoba e incluso o Sevilla.
Autocompracencia: Desde que acadaron a marca de 22 vitorias consecutivas e coroáronse campións universais mercé aos goles de Sergio Ramos e de Gareth Bale na final de Marrakech, os xogadores de Carlo Ancelotti parecen encantados de coñecerse e xogan con menos ritmo e intensidade.
Cansazo: Quizá pola obsesión de acadar esa marca e de lograr unha distancia de puntos considerable na liga, o técnico italiano cometeu o erro de non rotar cando o equipo voaba. Non deixa de ser unha análise ventajista, pero quizá xogadores como Nacho, Illarramendi ou Chicharito agora sentiríanse máis importantes. Khedira, baixa para tres semanas, nin está, nin se lle agarda.
Viaxe e birlo: Cun calendario tan sobrecargado como o español, non é de recibo que tras o Mundialito e as vacacións do Nadal, os brancos fósense de xira a Abu Dabi para ingresar as arcas do club e xogar un amigable no que foron zurrados polo Milan. Mentres, algúns rivais como o Atlético, esforzábanse nunha especie de mini pretemporada invernal.
Lesións: Froito dese desgaste, chegaron lesións importantes. Ramos xogou cunha microrrotura de fibras ante San Lorenzo e logo decreceu o seu rendemento ata romperse fronte ao Sevilla. A ausencia de James, unida á de Modric, deixaron orfo o centro do campo. NO Manzanares, ata Isco quedou eclipsado.
Mala planificación: O club con maior presuposto do mundo non pode competir cun persoal tan descompensado. Faltaban tres defensas titulares e dous medios no once que xogou no Calderón, pero a pesar de todo o Real Madrid está obrigado a presentar un grupo máis homoxéneo e competitivo.
Desequilibrio: Desde que aterrou no Real Madrid, Carlo Ancelotti sempre insistiu na necesidade, tan italiana, de compor un equipo compensado e equilibrado en ataque e en defensa. Con todo, insiste na titularidade innegociable da 'BBC' a pesar de que Bale, Benzema e Cristiano xamais defenden e o equipo parte.
Manchas do Balón de Oro: Igual que o Barça depende excesivamente de Messi, o potencial do Real Madrid decrece cando Cristiano Ronaldo desaparece. O luso, recentemente separado da modelo rusa Irina Shayk, é unha caricatura desde que conquistou o seu segundo Balón de Oro consecutivo
Volve estar minguado por unha tendinite rotuliana e fai xestos de impotencia como en Córdoba. E a esmorga quizá lle deixe secuelas ante un esixente auditorio que non perdoa as excentricidades