O dianteiro centro francés puxo fin á súa carreira deportiva aos 37 anos e tras pasar por clubs como o Mónaco, Juventus ou River Plate
22 ene 2015 . Actualizado á 16:57 h.O futbolista franco-arxentino David Trezeguet, campión do Mundo (1998) e de Europa (2000) coa selección francesa, coa que marcou 34 goles en 71 partidos, colgou as botas aos 37 anos, tras dúas décadas como profesional e 343 tantos no seu haber.
Á falta de confirmación oficial do xogador tras a información publicada no diario arxentino «Clarín», o Mónaco -equipo no que militou cinco tempadas entre 1995 e 2000 xunto a Fabien Barthez, Thierry Henry, Rafael Márquez ou Emmanuel Petit- quixo render homenaxe este xoves ao prolífico ariete.
«'Trezegol' converteuse nun dos mellores dianteiros da súa xeración, mundialmente recoñecido polo seu talento, a súa eficacia, a súa profesionalidade e a súa lonxevidade», sinalou o club do Principado nun comunicado.
Foi no Mónaco onde Trezeguet gañou enteiros como futbolista, antes de pasar á Juventus (2000-2010) e recalar despois no Hércules (2010/11), o Bani Yas (2011/12) de Emiratos Árabes Unidos, o River Plate (2012/14) con cesión dunha tempada ao Newell's Old Boys, e o FC Pune City indio (2014).
Con todo, Trezeguet (Rouen, 1977) comezou a formarse na Arxentina natal do seu pai, tamén futbolista, onde emigrou con dous anos.
Aos oito entrou na canteira do Platense, na periferia bonaerense, club co que debutou no primeiro equipo aos 16 anos, antes de probar sorte na canteira do París Saint-Germain (PSG) e rematar no club monegasco.
Foi nese pequeno Estado mediterráneo, cuxo equipo disputa o campionato francés, onde Trezeguet fixo valer a súa capacidade de anticipación e a súa colocación no campo fronte ao talento técnico ou físico doutros dianteiros da súa xeración, como Ronaldo, Shevchenko, Henry, Drogba ou Eto'o.
As súas cualidades, as dun futbolista atípico con olfacto de gol e unha coordinación física moi particular, abríronlle a porta da mellor selección da historia de Francia, debutando con menos de 20 anos nun partido amigable contra España.
Corría 1998 e meses despois Trezeguet proclamouse campión do mundo. Habitual suplente durante a competición, marcou un gol contra Arabia Saudita, provocou un penalti contra Finlandia e asistiu a Laurent Blanc no gol de ouro que lles deu aos «bleus» a vitoria en oitavos de final contra Paraguai.
Tamén converteu o seu disparo na quenda de penaltis contra Italia, en cuartos de final, pero non disputou a final de París, na que Zidane e os seus levantaron a copa fronte a Brasil.
Dous anos despois, Trezeguet volveu ser suplente na Eurocopa de Holanda e Bélxica, pero lle deu o torneo ao seu equipo.
Entrou ao campo no minuto 76 e, xa na prórroga, enganchou un centro de Robert Pirès para fabricar unha histórica volea que lle deu a vitoria ao equipo de Thuram, Blanc, Vieira...
Con tres títulos ligueiros franceses da súa etapa no Mónaco, no 2000 asinou pola Juventus, que aínda entón lideraba o seu compatriota Zidane. Trezeguet militou unha década nese club, cunha media superior aos 21 goles por tempada.
Trezeguet coñeceu o seu máximo esplendor no «calcio» e converteuse no mellor goleador estranxeiro da historia da «Vecchia Signora», con 171 goles, pero tamén con dous «scudettos», unha final da liga de Campións (2003) ou o trofeo de máximo goleador durante dúas tempadas.
Entre tanto, e ante a manifesta falta de confianza do entón seleccionador, Raymond Domenech, Trezeguet anunciou en 2008 a súa retirada da selección francesa, cunha media de 0,48 goles por partido e co título honorífico de terceiro mellor goleador, con 34 dianas que lle sitúan por detrás de Henry (51) e de Platini (41) pero por diante de Zidane (31).
En 2010, motivado pola que entón era a súa esposa, de orixe española, Trezeguet pasou unha tempada no Hércules, onde asinou 12 goles e rematou como máximo goleador do club. Despois, con 34 cumpridos, aventurouse a coñecer outro fútbol, en Arabia Saudita, Arxentina ou India.
A súa retirada coñécese pouco despois de que o seu compañeiro Henry anunciase que deixa os terreos de xogo. A xubilación de «Titi» suscitou unha onda de peticións para que fose convocado unha última vez coa selección, en partido amigable fronte a Brasil o próximo 26 de marzo.
A despedida de «Trezegol» non solicitou, por agora, o mesmo eco que a de Henry. Será Didier Deschamps, outro histórico exfutbolista francés agora na pel de seleccionador, quen decida se convoca por última vez a quen suou con el a camiseta para levar aos «bleus» á gloria futbolística cando o século XX tocaba ao seu fin.