Elio Berhanyer álzase co premio á Mellor Colección na Mercedes -Benz Fashion Week

g. salgado MADRID / COLPISA

CULTURA

Borja Sánchez-Trillo | EFE

O fío condutor da obra do mestre cordobés é a perda do seu pai na Guerra Civil

19 feb 2024 . Actualizado ás 05:00 h.

O que lle cambiou a vida a Elio Berhanyer foi a perda do seu pai na Guerra Civil. E ese foi o fío condutor da colección coa que o mestre cordobés volveu, unha década despois, ás pasarelas. Era un regreso agardado. Moito. A ausencia de Elio Beryanher nótase en cada edición da Mercedes -Benz Fashion Week Madrid, onde, cando deixou de dar puntadas, seguía acudindo a contemplar o traballo dos seus colegas. Facíao vestido de domingo, cor que para el simbolizaba limpeza, que non pureza, e respecto.

Berhanyer, nado Eliseo Berenguer Úbeda, tivo que pechar o seu taller pola crise económica en 2010 e desde entón sempre tivo intención de retomar a súa paixón. Non puido ser. O creador faleceu fai un lustro, pero os seus herdeiros decidiron cumprir a súa vontade e pór de novo no punto de mira a firma do mestre cordobés. Lográrono grazas a Sergio Lázaro, director creativo da firma Otrura, que colle prestada a agulla do modista andaluz para «continuar cun legado da que é a decana da moda española e unha das máis antigas do mundo». O excelente traballo de Lázaro como novo director creativo da firma hase alzado co premio á Mellor Colección da edición. A súa reconstrución de patróns, facendo desaparecer a opresión sobre a silueta nunha proposta que abraza unha ampla variedade de pezas, dá un xiro fresco á herdanza de Berhanyer.

A firma compartiu o sábado a tarima coa sobriedade e elegancia das pezas de Marcos Luengo, confeccionadas con mimo cos tecidos máis exquisitos. Moito máis austera foi a proposta de Fely Campo, que celebraba o seu 50 aniversario na moda, onde se mantén cunha saúde envexable tanto en España como fóra das nosas fronteiras. A paleta cromática máis vibrante foi a de Custo Barcelona, recentemente aterrado de Nova York e coas maletas xa listas para desfilar en Milán. Para Madrid escolleu pezas menos comerciais que as que se viron na Gran Mazá, onde, como explicou a este periódico minutos antes da súa posta en escena, tira máis o comercial que o creativo. Para Europa reservou un mostrario de vestidos e pezas de abrigo nos que mestura con éxito tecidos técnicos con outros artesanais confeccionados en tear.