De Patricia Ferreira, máis aló de cineasta rigorosa e amante da súa profesión, destacaríase a súa incansable loita para derrubar as barreiras que (aínda) impiden a igualdade da muller no cine español, xunto á súa sensibilidade cara ao mundo feminino e os seus incómodos desencaixes na sociedade actual, ao que dedicou a súa documental Señora de (2010), producido desde Galicia, terra dos seus antepasados e tamén espazo ao que volveu con frecuencia para estrearse como autora de ficción desde que no ano 2000 rodou Se quen es e regresou cinco anos despois a filmar Para que non me esquezas, tamén por terras galegas, sempre tendo como prioridade a profesionais de aquí, tanto diante como detrás da cámara. Desde CIMA (Asociación de Mulleres Cineastas), da que foi cofundadora, sobresaíu no seu labor constante en favor dunha meta cada vez máis próxima e que o seu inesperado óbito impediralle gozar. Como tamén desde a Academia Española de Cine, da que foi directiva.
Aínda que a súa filmografía como autora é curta para o que se estila (cinco longos de ficción, e algunha incursión no documental en pouco máis de dúas décadas), Patricia Ferreira tocou numerosos paus do espectro audiovisual, comezando pola información cinematográfica (en TVE, Radio Nacional e Fotogramas, entre outras publicacións), en cuxo contorna formaría un proxecto de vida xunto ao tamén crítico Fernando Lara, durante moitos anos director da Seminci de Valladolid . Foi autora de guións propios ou en colaboración, tanto para cine como para televisión, como o que agora será póstumo, a serie As avogadas, que creou para ser dirixida en decembro próximo por Juana Macías e Polo Menárguez, baseada na peripecia de catro mulleres naquela complicada España dos anos 70. Outro aspecto importante foi o do seu labor docente na Escola de Cine de Madrid (ECAM), sempre pondo por diante o seu compromiso coa igualdade. Deixo para o final una das súas máximas, que ela mesma escribiu para o press book de Se quen es: «Traballar en equipo». Engadindo que o cine debe ser sempre «unha aprendizaxe constante onde os mestres van transmitindo os seus coñecementos aos que vaian chegando ao oficio». Iso fixo Patricia Ferreira.