Aprender en manda a ser un can de cidade: «O obxectivo é que o animal sexa invisible ao resto da xente»
VIVIR A CORUÑA
Cada vez máis persoas anímanse a adoptar ou ter un can, un aumento que pode xerar tensións nas sociedades urbanas, sobre todo se o novo membro da familia non está educado ou estao mal
30 sep 2025 . Actualizado á 05:00 h.«Tranquilo, a miña cadela non fai nada», «ladra moito, pero non morde», «só quere saudar». Estas son ningunhas das frases que se poden escoitar en calquera parque da cidade onde conviven cans e persoas. Tamén se oen en tendas de roupa, bares ou museos, lugares aos que os de catro patas tamén acceden. Son escenas que poden afectar á convivencia urbana presente e futura, xa que a poboación de animais de compaña non deixa de crecer.
Adrián Paredes, adiestrador cairo en Candamin, ten claro que unha boa educación é fundamental para evitar conflitos. «O obxectivo é poder ser invisible para o resto da xente; é dicir, ter un can e non chamar a atención porque se comporta de xeito inadecuado, tira da correa ou ladra a outras persoas», explica.
Un exemplo diso era Bones, o can de Fuensanta Peinador. É un animal adoptado e pronto descubriron que había traballo por diante. «Viño con problemas moi serios de inquedanza, estrés, hiperactividade, agresividade… un pouco de todo, o combo perfecto», conta a súa titora. Algo similar ocorreulle a Isabel Viéitez, dona de Max: «Era imposible saír á rúa con el, ladraba a todos os cans».
Esta situación levou a buscar axuda nun adestrador, en Adrián, que cada vez percibe un maior volume de traballo: «Hai un cambio de tendencia en canto á educación. Antes a xente non educaba a menos que houbese un problema, e agora non agarda a que xurda».
Paseos en grupo
Para este tipo de animais, Paredes realiza sesións individuais, pero tamén resultan moi útiles os paseos en manda pola cidade: «Vénlles ben, porque normalmente en grupo axúdanse uns a outros. Son capaces de imitar aos compañeiros».
O profesional considera que, para lograr unha convivencia harmoniosa entre humanos e cans en contornas urbanas, estes deben estar ben adestrados. Por iso, ponse sobre todo no lugar dos veciños aos que non lles gustan: «Estamos rodeados de moita xente á que lle encantan os cans, pero hai outra que non, e hai que respectalo. Queremos que o can sexa un elemento máis da cidade, que non chame a atención por un mal comportamento. Quero que as persoas ás que non lles gustan poidan dicir: “Non teño problema, non me molestan, están educados”».