O comercio «baixo custo» na Coruña: o tirón dun negocio que chega a clínicas veterinarias, barberías e gasolineiras

A Coruña non inventou o baixo custo, pero case. Este territorio, coñecido allende os mares por ser a sede do xigante da moda Inditex, leva varios anos acollendo todo tipo de proxectos empresariais que, baixo a á deste termo anglosaxón, chegan dispostos a arrasar en vendas. É certo que non é un modelo de negocio novo na cidade —quen non comprou algunha vez en Cadea Cen—, pero está no seu momento de eclosión. Ao desembarco de cadeas como Ikea ou Tedi, a insignia alemá que resiste en Espazo Coruña e vende produtos de fogar, cosmética, papelería ou bricolaxe; súmanselle negocios pequenos de toda índole que gañan adeptos grazas aos seus baixísimos prezos que, en principio, non teñen por que pór en dúbida a calidade ou o bo facer do comercio.

Aprovéitanse gasolineiras, clínicas veterinarias, tendas de moda, barberías, restaurantes ou supermercados da precarización da vida, que obriga a pasar por alto estigmas antes asentados entre o común dos mortais. Xa pasaran por este lavado de cara as marcas brancas, que só en xigantes como Lidl e Mercadona xa acadan o 70% das vendas. E agora son outro tipo de servizos os que buscan diferenciarse intentando liderar a súa cota de mercado baixando os prezos. 

Como explica Pablo Abeal, profesor de Contabilidade e Finanzas na Facultade de Economía da UDC, son as empresas que teñen «unha estrutura de custos o suficientemente optimizada quen pode permitirse competir con baixos custos». E engade que é unha tendencia á alza sobre aqueles operadores que prefiren diferenciarse dos seus homólogos, por exemplo, a través de valores engadidos.

A inflación acelera a chegada a Galicia das cadeas europeas de baixo custo

m. sío dopeso

Este experto puntualiza que os comercios baixo custo «non necesariamente ofrecen produtos de peor calidade ou con peores características; simplemente van ao básico». Outra cousa, comenta, «é que se estea chegando a un punto no que moitos negocios usan este termo sen realmente baixar os prezos: abúsase deste anglicismo porque, como outros tantos, ten tirón, e ao final perde forza e difumínase o seu sentido». 

No Consultorio Veterinario Baixo custo levan dez anos beneficiándose deste termo. Recoñecen que lles funciona cun target concreto de clientes, e aclaran como conseguen baixar as tarifas respecto a outras clínicas. Partindo da base de que todos os profesionais están colexiados e teñen experiencia, como no resto de clínicas, a diferenza está en que realizaron un investimento menor ao abrir porque non teñen quirófano. «Damos medicina preventiva e resolvemos certas enfermidades no consultorio, se fai falta externalizamos as cirurxías». Isto permítelles ofrecer servizos a prezos que noutros locais serían imposibles.

Celso Novelle, delegado de Petroprix en Galicia, pensa que este tipo de negocios atópanse nunha dimensión onde os clixés non teñen cabida. Esta compaña conta con varias gasolineiras na comunidade, e desde hai cinco anos unha delas está na Coruña. Segundo explica, «ao principio os clientes tiñan certo medo por tratarse dun tipo de negocio novo, descoñecido. Pero co tempo foron collendo confianza, en parte porque entraron operadores similares no mercado». Novelle aclara dúbidas respecto a como é posible que cambie tanto o prezo que se fornece dunha mesma marca de combustible en estacións de servizo diferentes. «En primeiro lugar, todo o que está instalado na gasolineira é de fabricación propia, e aí xa aforras moitos custos. Doutra banda, as nosas estacións son autoservizo e non temos servizos engadidos como tenda ou cafetería; só distribuímos combustible, que é o mesmo produto homologado que ofrece calquera gasolineira».

A estética é un dos campos que máis aproveitou o bo momento da etiqueta baixo custo. As barberías hai tempo que se subiron ao carro dunha moda á que Asun Catorla, representante das perruqueiras na Coruña, ver certas arestas. «O IVE que se nos aplica é insoportable, e o prezo dos produtos que usamos e as subministracións non deixa de subir. Os custos saen dalgún lado, e unha tinguidura normal, por exemplo, costa entre 10 e 12 euros. Por iso non entendo que se poidan anunciar certos servizos por 5 euros». A isto suma que, como certas barberías de baixo custo xa non responden a este estándar, na cidade empezan a verse ningunhas que se chaman baixo custo premium.

O misterio de por que A Coruña ten unha barbería en cada esquina

Laura G. del Valle

Con parte do comercio de barrio afogado pola democratización das compras por Internet e o prezo dos alugueiros e dos materiais de produción, a competencia entre negocios ás veces vólvese feroz. Na Confederación de Empresarios da Coruña (CEC) defenden «a liberdade de establecemento comercial e a normal convivencia entre a gran superficie e o establecemento de proximidade», aínda que insisten en recalcar que traballan para «dar apoio ao comercio tradicional, que debemos potenciar porque é a base do noso tecido económico, contribúe a facer cidade e ten vocación cara ao territorio». «O mercado dirá se estas cadeas de baixo custo teñen éxito ou non, se hai espazo para todos, e se esta oferta encaixa a longo prazo nos hábitos de compra dos consumidores, onde a sustentabilidade é un argumento que ten cada vez maior peso», finalizan.

---

---

---