As veciñas do club de calceta de Emilia Pardo Bazán: «Traémoslle flores porque a sentimos como nosa»
SADA
Un grupo de mulleres de Sada lembran con flores á escritora no aniversario da súa morte
13 may 2024 . Actualizado á 18:13 h.Os xoves pola tarde, cando se reúnen para a calceta, as mulleres tamén escoitan atentas as historias que lles le Pilar. Un día toca a Quimera, outro Os pazos de Ulloa ou a paixón de Insolación. Os seus labores adquiren unha dimensión cultural, ademais da social, como un pegamento que une a este grupo de veciñas de Meirás, en Sada. «A nosa asociación naceu xa en 1978, pero quixemos que tivese un novo aire. Desde hai un ano, ademais de darlle ás agullas, tamén lle damos á lectura. Son todo textos escritos por Emilia Pardo Bazán ou que tratan sobre ela», conta Tita Chas.
É así como dentro da Asociación de Vecinos de Santo Martín de Mirás, onde están as famosas Torres de Meirás que ocuparon os Franco tras a Guerra Civil, naceu o grupo Club de labores e lecturas as veciñas de dona Emilia.
«Pasa que case todas tivemos un antepasado que traballou nas torres en tempos de dona Emilia», desvela Tita sobre o vínculo que as une ao seu insigne veciña.«Para min, Emilia é de casa. O meu avó foi gardián no pazo, a súa tía, a cociñeira da condesa e, o marido da miña tía, o mordomo. O avó dunha das miñas compañeiras era o xardineiro», destaca Tita.
Con motivo do 103 aniversario da morte da escritora, un 12 de maio de 1921, as mulleres quixeron renderlle unha homenaxe. Con flores traídas das súas casas, desde rosas, camelias, calas ou xirasois, fixeron unha ofrenda floral nas torres, xunto á mesa de granito na que almorzaba a autora.
Con elas estivo en Meirás Carmen Colmeiro, a herdeira do título de condesa de Pardo Bazán. «Foi moi bonito coñecelas. Non sabía que existía esta asociación. Para min é unha alegría calquera iniciativa que lle dea vida ás torres. Temos que mirar polo seu mantemento agora que conseguimos que sexan dos galegos. Non podemos deixar morrer este legado», argumentou Colmeiro. Con ela tamén estivo o seu fillo Jacobo Colmeiro e o profesor da Universidade da Coruña (UDC) José María Paz Gago.
«Traémoslle flores porque a sentimos como nosa e vimos a Meirás por dona Emilia. Falo por min, estou moi contenta por este novo destino das torres. Polos Franco non viría», desliza Tita.