Díaz Gallego, sobre a ampliación do edificio de Catro Camiños: «Non se parece ás intervencións lamentables dos 90»

A obra aínda non está rematada, pero os coruñeses xa poden ver a nova fachada do edificio do número 19 da rúa Concepción Arenal, que estreou dúas plantas grazas ao engadido de dous módulos prefabricados. Trátase dunha ampliación legal, aínda que xerou opinións dispares entre os transeúntes e no ámbito académico, que teme que a cidade volva rexistrar un aumento de chepas de nova creación en edificios antigos. Francisco Dinís Díaz Gallego, concelleiro de Urbanismo, Rehabilitación e Vivenda, explica nesta entrevista o proxecto de ampliación, que recibiu o visto e prace do Concello e de Patrimonio, organismo dependente da Xunta.

—O martes descubriuse a ampliación do edificio do número 19 da rúa Concepción Arenal. Tiña claro como ía quedar?

—Obviamente, sabiamos que a ampliación ía ser con ese deseño moderno. Nós entregamos a licenza despois, claro, do informe de Patrimonio. O noso plan xeral, á marxe das condicións estéticas que poida marcar Patrimonio, contempla a posibilidade de ampliación en altura de edificios catalogados sen retranquear.

—O estudo de arquitectura presentou dous proxectos, un onde a ampliación era máis parecida á orixinal e outro, o aprobado, cun deseño máis diferente. Por que gustou máis a segundo?

—É que xa non é unha cuestión de gustos. Se falamos de gustos, a min persoalmente gústame máis a proposta moderna que a proposta máis imitativa, pero xa non é cuestión de gustos. Existen unha serie de normas que se nos foron dando nos diferentes congresos de arquitectura que hai habido e de intervención no patrimonio que recomendan que as intervencións de ampliación dun edificio protexido, dun edificio antigo, diferénciese claramente a parte orixinal da parte nova. Para que dentro de trinta anos ou cen anos quen vexa o edificio diferencie ben a parte de 1940 e a de 2025. Nese sentido, a proposta que presentou o estudo de arquitectura Dousdevinte cumpre perfectamente con calquera norma básica de intervención nun ben catalogado.

— É arquitecto, ademais de concelleiro. Como se lle explica a un cidadán que, se cadra, preferiría que a ampliación fose igual que o resto do edificio?

—Poida que haxa cidadáns que consideren que imitar o orixinal pode quedar máis bonito. Pero non hai máis fundamento técnico que dicir gústame máis ou gústame menos. Ademais, poden pensar que houbo máis traballo intelectual na proposta arquitectónica dos anos corenta. Porque hai máis decoración ou máis elementos decorativos que na obra nova. Pero non é así, a obra nova de 2025 comprende un proceso de prefabricación, un proceso de deseño moi especial. É unha obra que tivo un proceso intelectual, de traballo e deseño incluso máis complexo que o edificio orixinal de 1940. A xente pode ver ese edificio e pensar que houbo moitísimo traballo detrás, ou que houbo un traballo máis artesanal ou intelectual á hora de desenvolver ese edificio. Ou porque ten unhas condicións estéticas que poden gustar máis ao común dos mortais. Pero, realmente, se non me equivoco, ese edificio é de Eduardo de Losada, un arquitecto moi famoso da cidade no século XX. Edificios como ese fixo como churros. Ou sexa, se cadra hai moito menos traballo intelectual do que creemos. Non hai que minusvalorar a arquitectura moderna, porque ás veces parece máis simple, pero hai un traballo tamén moi profundo.

—Parte do sector académico que consultamos tamén rexeita esta ampliación por entender que é moi diferente e moderna. Ademais, temen que se volvan a repetir horrores doutras épocas na Coruña, como o que se fixo en Marqués de Amboage.

—As Administracións están capacitadas para controlar iso. Debe existir un informe de Patrimonio, municipal e hai unha serie de normas que teñen que cumprir. As ampliacións están reguladas polo plan xeral e non permite que se amplíen máis de dúas plantas, en edificios catalogados e nunca vai poder ser máis do dobre das plantas orixinais. Pero máis aló da normativa, neste caso nego a maior. Non vexo que esta intervención parézase en nada a intervencións de desenvolvismo na cidade. A construción está integrada. Ti ves a fachada e permíteche diferenciar perfectamente a parte nova da antiga. Ademais, a parte nova está resolta con calidade arquitectónica. Eu creo que a intervención está ben resolta, e sen dúbida non se parece en nada a outras ampliacións que houbo nos noventa, que foron verdadeiramente lamentables.

—Permitir este tipo de ampliacións serve para incentivar a rehabilitación de edificios por parte de promotoras?

—Si, é un mecanismo que pode axudar a recuperar edificios, pero o que hai que facer é facelo ben. As ampliacións por si mesmas non son nin boas nin malas, creo que depende moito do control que exerza o Concello e tamén de como traballa o estudo de arquitectura. Por exemplo, preto do edificio de Catro Camiños fíxose outra ampliación en altura nun edificio catalogado. O estudo Creus e Carrasco apostou por outro criterio, pero tamén moderno e eu creo que quedou de marabilla, e recuperouse un edificio que estaba nunha situación de abandono total, co cal, se iso axuda a que se rehabiliten edificios que están abandonados na cidade, e faise con criterios económicos de calidade, e con criterios de intervención no patrimonio correctos, eu non lle vexo ningunha dúbida.

— O novo edificio sacará en réxime de alugueiro 14 vivendas. A rehabilitación de edificios como este tamén pode contribuír a que descenda o prezo da vivenda.

—Unha das medidas que temos no plan de medidas específicas é precisamente que se ocupen os edificios baleiros na cidade, que se rehabiliten, e que a vivenda que está parada e baleira póñase no mercado. Obviamente haberá ningunhas que se poidan pór a alugueiros alcanzables, porque teñen subvención municipal, e outras que non se poderán pór a alugueiros alcanzables, pero que en todo caso axudarán a mellorar o problema da vivenda.

---

---

---