A cita a cegas que acabou en voda dunha coruñesa integrante da coñecida como caravana de Plan, e cuxo matrimonio aínda perdura catro decenios, despois parece inviable na sociedade actual
17 may 2025 . Actualizado á 05:00 h.Todos coñecemos unhas cantas parellas (na Coruña, sen ir máis lonxe) que parecían feitas para unha vida eterna e duraron medio esbirro. De ningunhas lembramos bodorrios case tribais nos que se xuraron amor eterno. Pero nada. Varias levaban xuntas case desde parvuliños, o que as facía aparentemente indestructibles. Pero tampouco.
Por iso paréceme case un milagre o amor que xurdiu hai 40 anos (e que pervive) na caravana de mulleres de Plan, unha aldea ignota do Pirineo Aragonés. Alí, os homes puxeron un anuncio no xornal. Buscaban mulleres casadeiras, que no pobo xa non había. Un deles era Mariano Loste, todo un bonachón.
Á súa chamada respondeu a coruñesa Ángeles Pedreira, que acudiu a unha cita a cegas que en dous meses converteuse en matrimonio. Dura xa 40 anos. «E que dure outros 40», sentenza Ángeles, a quen La Voz de Galicia localizou no seu refuxio pirenaico, onde é aínda «absolutamente feliz».
Coñeceu a Mariano ao baixar do bus, en 1985. «Non o imaxinaba tan tranquilo, traballador e bo», valora para resumir cualidades que hoxe cotizan á baixa e que, quizá por iso, danlle un aire tan fascinante a unha historia de amor que nos tempos que corren sería implanteable.
Imaxínanse hoxe esa cita a cegas? «Cristina, pásame o teu Insta e compártote dous reels en bañador». Emoticono de besotes. Ou tamén: «Seguro que este é un paxaro, a ver se o cazo en Tinder e bloquéoo no móbil». Co romanticismo agonizando no noso universo de intelixencia artificial, reconforta lembrar que o Tinder de hai 40 anos consistía en mandar cartas por correo e subirse a un bus en busca de amor. Hoxe parece unha galaxia moi afastada. Que a forza os acompañe outros 40 anos.