Falece na Coruña o humanista Manuel Sánchez Salorio, referente internacional da oftalmoloxía

R. Domínguez A Coruña / LA VOZ

A Coruña CIDADE

PACO RODRÍGUEZ

O médico e intelectual, patrón de honra da Fundación Santiago Rey-Fernández Latorre, foi artífice dunha escola de oculistas á que se deben avances no tratamento de patoloxías como o glaucoma

17 mares 2023 . Actualizado ás 13:19 h.

Manuel Sánchez Salorio, patrón de honra da Fundación Santiago Rey Fernández-Latorre, faleceu este xoves deixando orfa a oftalmoloxía. Nacido na Coruña en 1930, o labor desenvolvido polo reputado especialista na súa prolongada e prolífica carreira situou a Galicia no mapa do medicamento internacional, que lle recoñeceu valíaa dunha dedicación médica marcada pola proximidade no trato e a visión de futuro.

Catedrático, académico, doutor honoris causa e artífice do Instituto Galego de Oftalmoloxía, creou unha escola propia, impulsou a investigación, formou a decenas de profesores, xefes de servizo e científicos de alto nivel e da súa cátedra saíron os titulares da disciplina que propagaron o seu ensino en universidades e hospitais de toda España. Á súa escola débense importantes achegas terapéuticas, en especial no estudo das patoloxías da retina e, de forma específica, no tratamento do glaucoma.

Autor de centos de artigos científicos e tratados de impacto internacional, presidiu, entre outras, a Comisión Nacional da Oftalmoloxía, a sociedade científica española e a Rede de Investigación Cooperativa en Oftalmoloxía do Instituto de Saúde Carlos III. Mereceu múltiples premios e distincións, entre eles as medallas de Galicia, Castelao ou a do Instituto Barraquer.

A lista de méritos do doutor Salorio non se limitou ao campo médico, xa que se destacou tamén como reflexivo columnista sobre temáticas de todos os ámbitos sociais. As páxinas de La Voz de Galicia custodian un legado de artigos nos que o intelectual trasladou o enxeño dun acervo cultural cultivado na voracidade lectora ao longo dos seus nove decenios de vida.

Fillo do tamén oftalmólogo Manuel Sánchez Mosquera e Joaquina Salorio Suárez, a súa primeira escola foi a biblioteca familiar e o hoxe colexio Compaña de María na Coruña antes de cursar o bacharelato nos Maristas para ingresar despois na Facultade de Medicina de Santiago.

Quen anos despois afirmaría que era máis importante un exemplo que un consello atopou en Compostela a figura inspiradora do que foi o seu modelo a seguir, o catedrático de Fisiología Ramón Domínguez. Corría 1948 e contaba que foi entón cando soubo que a súa vida estaría ligada á asistencia e tamén á docencia na universidade, onde o seu mestre oculista foi Anxo Moreu. Tal era o seu avidez de aprendizaxe que coñecía e recoñecía a profesores de case todas as disciplinas, Álvaro Dórs en Dereito, Abelardo Moralejo en Filosofía, Ignacio Rivas en Química...

Imagen de archivo de la Academia de Medicina de Galicia, en A Coruña. En la imagen, Alberto Juffé, Franscisco Martelo y Javier de Toro
Imaxe de arquivo da Academia de Medicina de Galicia, na Coruña. Na imaxe, Alberto Juffé, Franscisco Martelo e Javier de Toro German Barreiros

Foi o primeiro da súa promoción, e o máis novo, e con apenas 23 anos, recentemente licenciado, cambiou o campus compostelán polo da Augenkinick de Bonn, unha experiencia decisiva intelectualmente como o foi a aprendizaxe da cirurxía en Barcelona ao lado de Barraquer e como anos despois o sería Nova York, onde o apagamento da Gran Mazá de 1965 sorprendeuno no quirófano con Ramón Castroviejo, un dos cirurxiáns máis innovadores da especialidade. Xa tiña entón experiencia como catedrático en Santiago, cargo ao que accedeu apenas dez anos despois de licenciarse e no que se mantería ata o cambio de século.

Implicado no seu tempo, tampouco rehuyó responsabilidades públicas cando, na primeira autonomía, presidiu o Consello de Radio e Televisión de Galicia nun declarado compromiso coa cultura e a lingua propia.

Unha das súas frases, «ver é gratis», ejemplifica o seu interese por educar a mirada cara a unha aprendizaxe global que atopaba nos moitos ensaios que analizou e dos que departiu no faladoiro semanal que compartiu durante anos cos seus amigos fisicamente e con miles de lectores nas columnas de La Voz. El, que afirmaba «impórtame máis un proxecto que un recordo», alumou algúns dos que marcaron un antes e un despois na Galicia do último século.