Os veciños, que presentaron xa unha ducia de escritos en María Pita, advirten que a situación é «inaguantable». Participa na nosa enquisa: Fai o Concello todo o necesario para evitar situacións como esta?
15 abr 2019 . Actualizado ás 19:54 h.Os veciños da rúa Vista «xa non podemos máis». Así o resumía este domingo pola mañá o portavoz das comunidades afectadas polo botellón despois dunha noite máis sen durmir, soportando balbordo, cánticos e as consecuencias da movida nocturna: sucidade, lixo acumulado, cristais rotos e mal cheiro polos «regueiros de ouriños».
Reuniron xa medio milleiro de firmas para deixar constancia do seu malestar, vía rexistro e como xa fixeron con diferentes escritos, ante o goberno local, xa que as condicións da súa rúa, unha vía estreita e encajonada entre San Andrés e o Orzán, maximizan aínda máis os efectos das concentracións de mozas bebendo ao descuberto.
Os portais máis afectados son os números 1, 5 e 6 da rúa Vista, xunto ao 18,20 e 22, ademais do 86 e 90-96 con entrada pola rúa San Andrés, que cada vez con maior frecuencia sofren as molestias da cultura de reunirse ao fresco para beber.
Aseguran que, de media, chegan a xuntarse ata 200 mozos de madrugada ao arrimo dos locais de hostalería máis próximos, pero que houbo noites en que na rúa Vista non cabía nin un alfinete, con ata medio milleiro de noctámbulos copa en man e voz en berro.
«Actúan con total impunidade», lamenta o representante veciñal, que a madrugada do domingo volveu, como adoita facer, a requirir a presenza policial. Sen éxito. «¡Claro que chamamos! Primeiro á local, e non collían; á sexta vez por fin conseguímolo e dixéronnos que non podían facer nada, que presentásemos unha queixa. ¡Pero xa entreguei polo menos unha ducia de escritos con dossier de fotos incluído», insiste. Segundo recalcan, o domingo de madrugada nin o 092, nin tampouco o 091, ao que tamén avisaron, pasouse pola zona. Noutras ocasións, as forzas de seguridade si patrullaron preto, pero máis pola rúa Orzán que pola súa. Ten a súa explicación: «Coa xente que se xunta, aquí non entra un coche».
Os máis próximos ás notas, sonoras e cheirosas, da festiva afluencia han contactado tamén coa asociación de veciños para reclamar o seu apoio ante unha situación que, na súa opinión, vai a máis e provoca inquietude entre os cidadáns. «A xente empeza a ter medo -apunta- porque sales a dicirlles que por favor, que queres durmir, e aínda se rin de ti; a xente ten medo de dicirlles nada porque igual ao día seguinte che atopas os cristais rotos».
A sensación de sentirse «esquecidos» e de ser «o patio traseiro do centro», en palabras do portavoz, é común na pequena rúa. «Nós compramos a casa en outubro do 2017 e desde entón isto é unha tortura», explicaba onte una das afectadas, que asegura que son contadas as semanas nas que poden descansar. «Os xoves, venres e sábados, a partir das doce e media da noite isto é insoportable», sinalou antes de aludir a que, no seu caso, «vive comigo a miña nai, unha persoa maior, teño dous netos que son bebés, e eu levántome ás sete para traballar, imaxínache o que é aguantar isto todas as semanas». «Non che crerías o que vimos aquí, de todo», resumía.
A cafetería dos xardíns de Méndez Núñez, de novo obxecto de ataques vandálicos
As queixas polos problemas de convivencia que traen consigo os costumes sociais de entretemento veñen sendo recorrentes en diferentes puntos da cidade. Hai apenas unha semana, foron os veciños de Novo Mesoiro e Feáns os que protestaron polos ruídos procedentes das festas en Vío, e o botellón nos xardíns de Méndez Núñez converteuse xa nun clásico no repertorio de queixumes.
Esta fin de semana, tampouco a zona do Recheo quedou a salvo. Á marxe da acumulación de lixo e de ver as súas esquinas convertidas en orinales, a cafetería Copacabana, que onte adiantou a súa apertura para dar servizo ao maratón Coruña42, volveu atoparse ás seis da mañá con cristais rotos na porta de entrada. «Levamos 48 anos aquí, imaxínache as veces que tivemos desfeitas, aínda que esta vez levabamos un ano sen grandes cousas», explicou Anahí Sánchez, a filla do propietario. «O seguro xa nin me contesta, envíolle un correo e xa sabe», comenta para dar idea do acostumados que están aos danos colaterais da movida.
