Ao alcalde tampouco lle gusta o muro de formigón de Primo de Rivera

Eduardo Eiroa Millares
E. Eiroa A Coruña / LA VOZ

A Coruña CIDADE

CESAR QUIAN

«Non me acaba de convencer», apunta Ferreiro, que abre a porta á súa substitución. Participa na nosa enquisa: Que lle parece o cambio da mediana vexetal por outra de formigón?

22 may 2018 . Actualizado ás 09:53 h.

A uns metros do muro de peche do porto, paramento protexido por Patrimonio, érguese, desde a semana pasada, un tramo de mediana de formigón que separa os dous sentidos de circulación. A estética da AP-9 en pleno centro sorprende aos condutores e contraría aos veciños, acostumados a un sebe en tal lugar.

O sebe desapareceu porque coa instalación dos carrís bici non había espazo para manter esa liña verde. No pouco que quedou o goberno local optou por instalar barreiras do modelo New Xersei. Non son as que separarán aos ciclistas das coches, senón que as que irán no medio da avenida dividindo o tráfico. «Aos técnicos lles dixen que a ver se podiamos facer unha cousa que non fose moi agresiva», conta o alcalde, Xulio Ferreiro, sobre o proxecto executado. O alcalde explica que nese punto existe un desnivel entre os carrís e que «por motivos de seguridade ten que haber unha solución para evitar ese desnivel». A solución foron os New Xersei. Fontes da Policía Local indican que, en efecto, achegan moita seguridade para evitar cambios de carril e vuelcos a altas velocidades, e que por iso se instalan en autoestradas e autovías, pero indican que en vías urbanas limitadas a 50 quilómetros por hora existen outras solucións menos agresivas.

«A min, en termos estéticos, non me acaba de convencer, evidentemente, veremos se é posible cando rematen completamente as obras e haxa máis espazo, acometer outro tipo de solución, pero nestes momentos, polo menos durante os traballos, non hai outra posibilidade», apuntou Ferreiro, abrindo a porta a substituír o agora posto dentro dun tempo. «O equilibrio é complicado, as árbores hai que mantelas, queremos carril bici, tamén queremos unha solución para a mediana, e o espazo é o que hai e é importante que os veciños e as veciñas circulen con seguridade por esa vía», dixo o rexedor.

ANGEL MANSO

O tipo de solución executado en Primo de Rivera contrasta, por exemplo, coa última mediana instalada no tramo urbano de Alfonso Molina, fronte aos xulgados, onde se optou por un falso muro composto de cilindros a distintas alturas, permeable visualmente e menos agresivo. De feito, non existen dispositivos similares en ningún outro punto da cidade, salvo na saída pola avenida da Pasaxe, onde acada menor altura. Hai que internarse na autoestrada ou na autovía para atopar barreiras similares. 

Avenida de Oza

A cidade non é allea ás leas coas medianas. A que instalou o bipartito na avenida de Oza tamén deu que falar. A estrutura dotouse de abundante vexetación, magnolios incluídos, e contou desde o principio coas críticas do PP, que a quitou cando chegou ao goberno local, porque reducía o ancho de vía. Póla custou máis de dous millóns de euros e empregáronse 220.000 en retirala.

A barreira que naceu da falta de sitio para bicis, árbores, coches e peóns

A mediana de Primo de Rivera naceu dunha estraña ecuación: se nun espazo limitado hai que meter catro carrís de circulación, manter árbores e beirarrúas e instalar carrís bici, como se ha de facer a mediana? A resposta ao problema ao que chegou o goberno local foi o formigón armado de bo espesor e certa altura. Era, ao parecer, algo inevitable para protexer ao condutor.

O sistema tampouco se descobre agora. Téñeno tamén en longos tramos as autoestradas alemás, esas nas que ata fai nada non existía límite de velocidade. Para un volantazo a 200 as barreiras New Xersei -así se chama o modelo- son moi eficaces para evitar, polo menos, que o condutor invada o carril contrario. En Primo de Rivera, con todo, a velocidade está limitada a 50. Antes había un sebe e tampouco era frecuente ver alí coches atravesándoo, por moito que os arbustos fose menos resistentes que o formigón.

A veciñanza xa deixou claro que non quere tales medidas de seguridade ao lado dos seus portais e das súas tendas, que lles chega con algo máis modesto, máis de toda a vida e menos de autoestrada. As barreiras, tan útiles para evitar intrusiones no carril contrario, conservan certa estética soviética que non pega moito coa contorna, nin tampouco coa idea de humanización das vías de comunicación que se promove desde María Pita. A cor gris fragata das New Xersei tampouco parece moi amable, aínda que polo menos diso se encargarán pronto os grafiteros.