É riseiro, faladora e contundente nas respostas. «Non me gustan os animais nin as plantas. Gústanme as persoas». Filla de pais emigrantes foi concibida en Alemaña, pero a súa nai chegou a tempo para traela ao mundo en Meicende. «Desde fóra pode parecer difícil de entender, pero síntome moi de Meicende. A miña paisaxe da infancia son as chemineas da refinería e andar en bicicleta ao lado de montañas de xofre e coque», lembra Isabel Naveira Ferreiro. «Con eses apelidos non podo negar de onde son», destaca esta muller que interpreta o papel de Raquel na exitosa serie de Voz Audiovisual Serramoura.
A crise dos 40
Este ano cumpre os 40. «Cóllesme en plena crise. Envellecer é un grolo...». Ten un fillo de 3 anos e medio, Gonzalo, ao que dedica o escaso tempo libre do que dispón. «quedei embarazada durante a rodaxe de Matalobos e os guionistas incluíronme co novo estado». Ademais da súa faceta interpretativa, está a cargo de Ou bar dá Praza no seu Meicende natal. «Son actriz e camareira, que é algo moi americano. Gústame a hostalería. Ten unha parte encantadora e permíteme o contacto coa xente, que é o que máis me gusta», asegura. Os domingos pola noite os amigos xúntanse no bar familiar para ver o capítulo de Serramoura. Isabel segue a serie en casa coa súa parella. «Recibín un par de cojinazos por secuencias nas que aparecía con outros mozos. Pero non pasa nada porque Germán é do medio».
Sen timidez
Confesa que carece de timidez. «Unha cousa é o medo ao ridículo ou a vergoña, pero para min entrar nun local con 50 persoas que non coñezo de nada é un aliciente». Di que a súa principal virtude é que «todo me interesa. Teño moito interese e divírtome con todo», comenta mentres apura un café só. «A lista de defectos é grande. Un xenio do demo, cústame pedir perdón e, aínda que agora coa idade intento controlarme máis, son moi impulsiva». A súa gran afección é o baile. «Bailaría ata a música do Telexornal». Apaixónalle o cine, pero agora só frecuenta as películas infantís. «Escapeime para ver A Esmorga». Recoñece que non fai nada de deporte. «Os ximnasios parécenme aburridos. Antes ía percorrer o paseo marítimo, pero agora co neno... Debo de ser de constitución delgada porque son moi enchente. Estes días vou de laconada en laconada».
Disfrace de galiña
Estudou no instituto en Arteixo e Filoloxía Hispánica na Coruña. «Empecei co grupo de teatro Xiradela e metinme en cursos de interpretación. O meu primeiro gran traballo foi en Mareas vivas», lembra Isabel, á que vimos desde entón en moitas series. «Nunca me deixaron facer comedia», laméntase. As actrices galegas están nun gran momento, María Castro, Celia Freijeiro ou Nerea Barros, flamante gañadora do Goya. «Dáme moita envexa Nerea e tamén sinto unha gran alegría. Ir traballar a Madrid non me seduce. Talvez me falta algo de ambición, pero hei ir tendo sorte e traballo, que é o que queremos», reflexiona Isabel, que este entroido, como todos os da súa vida, disfrazarase. «Vou de galiña. Fíxomo unha amiga de xeito artesanal. Non son moi de princesas», di esta actriz que aos 15 anos empezou a traballar no bar familiar.