Este invento, fundamental en Galicia, remóntase á chinesa de hai máis de dous milenios
13 may 2024 . Actualizado á 05:00 h.A imaxe que acompaña ao texto foi tomada o pasado 6 de maio en Tailandia. Un grupo de mulleres vestidas con traxes tradicionais portaban antucas para protexerse do sol. Moitas zonas de Asia levan semanas con temperaturas extremadamente altas. No caso concreto de Tailandia na mesma xornada na que se realizou a instantánea, o termómetro chegou ata os 43 graos.
O cambio climático acabará por reformularlo todo. Mesmo podería restituír algúns vellos costumes. Por exemplo, o uso que lle damos a unha tecnoloxía fabricada polos seres humanos e que resulta imprescindible en Galicia. Nós chamámola paraugas. Con todo, a súa orixe pouca/poua ten que ver coa aplicación que lle damos actualmente. A historia remóntase a Chinesa hai 2.400 anos. Debido á custosa elaboración, considerábase un obxecto de luxo e o seu uso estaba reducido unicamente á xente máis rica e poderosa, que o utilizaban ademais para protexerse do sol e non tanto da choiva.
O paraugas chegou a Europa a través do Roteiro da Seda, aínda que a súa introdución non foi precisamente exitosa. Os europeos habían interiorizado desde a época da antiga Grecia que se trataba dun obxecto feminino e que se usaba só en días solleiros. A palabra inglesa umbrella provén do latín e significa antuca. É dicir, estaba asociado á protección solar, a mulleres e tamén a persoas moi importantes, como o papa. O umbracullum, que servía para protexer o pontífice, aínda segue lucindo no escudo do Vaticano que se mostra durante a sede vacante, o período no que se elixe un novo papa.
Na Inglaterra do século XVIII a historia deste accesorio cambia da man dun famoso empresario londiniense, Jonas Hanway, que entendeu a utilidade que tiña o paraugas nun clima tan húmido como o inglés. Claro que a súa revolución lle custou moi cara. Hanway sufriu un auténtico calvario polas burlas dos veciños cada vez que o sacaba á rúa. Con todo, co tempo a utilidade impúxose á mala fama e acabaría converténdose no que hoxe é, un obxecto de uso común e cotián para os días de choiva e poida que no clima cálido que nos agarda tamén para os días nos que sol aperte.