Julio Casal: «A Asociación de Amigos da Casa das Ciencias goza de boa saúde e moitas actividades»

Fai tres décadas que a Asociación de Amigos da Casa das Ciencias empezou a dar tímidos pasos ata converterse no colectivo sólido con máis de seiscentos socios que é a día de hoxe. O seu presidente, Julio Casal (A Coruña, 1958), pasou este mércores polo programa Voces da Coruña, de Radio Voz para facer balance do camiño percorrido ata este aniversario. 

—Que facía Julio Casal hai 30 anos neses primeiros pasos da asociación?

—Facer un flashback de fai trinta anos é moi difícil, pero o que sei seguro é que xa me interesaba a ciencia e que tiña interese por divulgala. Iso seguro. 

—En que estado de saúde atópase a asociación?

—Creo que se atopa nun estado de saúde francamente bo. Empezamos sendo unha simple asociación de amigos da Casa das Ciencias, que por aquel entón era o único museo de ciencia que había na cidade e o único que había en España que contase con apoio dun ente público. Nestes anos habemos ir acollendo á Domus, o Aquarium Finisterrae e finalmente ao Museo Nacional de Ciencia e Tecnoloxía (Muncyt). Estamos ben, con moitas ganas de seguir traballando e facendo cousas, tanto no noso labor de apoio aos museos como na de ofertar actividades para os nosos asociados.  

—Talvez esa parte é a máis descoñecida.

—Moitas veces hanme preguntado se a asociación é algo pechado só para a xente dos museos, pero nada máis lonxe da realidade e das nosas intencións. Todo o mundo pode asociarse. De feito, están a entrar ultimamente bastantes parellas novas con fillos porque unha das vantaxes que ten asociarse é que se pode entrar nos museos todas as veces que se queira ao longo de ano coa túa familia e mesmo asistir ao planetario e ás proxeccións que haxa na sala Leonardo. Ademais, organizamos talleres, excursións, paseos polo bosque, procura de cogomelos… Gozamos de moi boa saúde e de moitísima actividade. 

—Que necesidades teñen?

—O seu é que a xente que en cada época ten a responsabilidade de empurrar as asociacións, como me toca a min e á xunta agora, vaia cambiando. Que entre xente nova que poida coller a testemuña. Iso é talvez o único que me pode preocupar de cara ao futuro. Nestes momentos é posible, pero tería que seguir séndoo.  

—Ademais de socios, fai falta implicación.

—Ten que haber xente comprometida que faga gala da súa xenerosidade dedicando ás veces a súa escasísimo tempo libre para empurrar á asociación. Afortunadamente sempre existiu este tipo de persoas dentro, eu non son a excepción. Calquera das nove presentas que están na xunta directiva podería pórse á fronte sen problema.  

—En que condicións está a Casa das Ciencias?

—Razoablemente ben. Esta é a outra labor que temos, a de facer un pouco de Pepitos Grillo para que non se descoide o mantemento. A Casa das Ciencias está de parabén agora coa estrea do planetario, que está en probas. 

—Que tal resultou o concerto da Orquestra Sinfónica de Galicia?

Intentamos aproveitar os trinta anos para pór en valor a dúas das grandes institucións culturais que temos na cidade, o grupo dos museos científicos, por unha banda, e o Palacio da Ópera e a OSG, polo outro. Funcionou moi ben. Fixemos unha conferencia de divulgación na Domus sobre ciencia e música e outra no Palacio da Ópera. O broche foi o concerto da OSG, que é a mellor de España. Ten unha calidade altísima, excepcional e está facendo un labor xigantesca na cidade. Non só polos concertos que nos están regalando, senón tamén pola enorme cantidade de músicos novos que están a xerar.

---

---

---