Bañistas e surfeiros conviven como cada verán, pero é xusto a repartición da praia?

Soño dun día de verán podería ser unha das comedias de William Shakespeare se este pasase unha xornada de praia en Bastiagueiro. De feito, o dramaturgo non tería sequera que discorrer os personaxes, xa que o areal de Oleiros proporcionaríalle un elenco en grao sumo variado.

Os xogadores de pachangas, armados con pelotas de fútbol, voleibol e outras, comparten o areal cos que toman o sol e cos que abren a antuca. Pero o escenario desta obra non se limita a terra firme; a auga tamén pode ser fonte de drama entre bañistas e surfeiros.

Son dúas prácticas que non casan ben entre si. Un nadador no momento e no lugar equivocado podería impedir que alguén «pillase a onda da súa vida», por non mencionar o perigo que podería correr a integridade física do bañista se é golpeado coa táboa.

Para pór orde entre as diferentes accións desta trama de praia necesítase un narrador: o servizo de socorrismo municipal.

Alejandro González é o socorrista xefe da praia de Bastiagueiro, un dos encargados de cravar as bandeiras da beira que indican onde surfear e onde darse un mergullo. Iso si, ningunha bandeira evitoulle a el ou aos seus compañeiros ter que avisar a surfeiros que se metían na zona de baño ou aos nadadores que cruzaban o seu límite, ou incluso ter que meterse na auga cando non eran obedecidos.

«Intentamos mediar entre as dúas partes para que todo o mundo estea contento. Pero claro, a praia é a que é, e o que si que non podemos facer os socorristas é agrandala», explica González mentres vixía onda unha compañeira desde a beira. Os problemas adoitan darse os días «de sol e ondas», momento en que as accións dun oco de mar dispáranse na bolsa acuática.

Nunha carta ao director de La Voz de Galicia, Rosa María Salinas, unha usuaria de Bastiagueiro, criticaba que se destinase o espazo acuático para «o lucro dun negocio privado como as escolas de surf» á conta da limitación de espazo para os bañistas.

Os que apostan por coexistir

Desde o outro lado do ring -xa que isto vai de deportes?, Christian Diz, instrutor de Son do Mar, afirma que lle parece «ben que estea regulado, e que as zonas sexan máis amplas ou menos dependendo das condicións».

Unha monitora doutra escola explica a clave para a boa convivencia: «Os socorristas fan ben o seu traballo e nós respectamos as limitacións que temos». Ademais, apunta que eles teñen licenza, é dicir, tamén está regulado polo Concello de Oleiros.

Á falar con persoas a pé de praia as opinións son positivas cara aos surfeiros. Unha muller avogaba desde a beira por «compartir todos o espazo» e outra que paseaba mollando as pernas animaba aos mozos para seguir practicando deporte, «que falta fai despois do ano que vivimos». Un home que saía da auga dicía bañarse «sen problema» e consideraba importante que todo o mundo gozase da praia de distintos xeitos.

Pero non todo o mundo está contento sempre. González conta que o martes tres mulleres foron ao posto de socorrismo a queixarse da zona de baño.

Son moitos os diferentes tipos de personaxes que interveñen na praia, cuxos intereses difiren. Pero esa é a clave das boas historias. Se ata Richard Gere podería aparecer como estrela invitada nesta obra teatral -pero real-, para que pola megafonía da praia comezase a soar a banda sonora de Pretty Woman.

Ata 128 alumnos poderían ter as escolas de surf na auga

After Surf, Base, Prado, Son do Mar... Son oito as escolas que ensinan a facer surf no areal de Bastiagueiro. Trátase dunha praia tranquila e apropiada para iniciarse.

Todas teñen licenza municipal para poder desenvolver a súa actividade e un máximo de 16 alumnos na auga. Isto fai que o máximo de surfeiros provenientes das academias deportivas sexa de 128 persoas, aínda que non sempre ocorre.

Non deben cumprir cunha limitación horaria, pero si espacial durante a tempada de verán: a zona de surf sinalizada polos socorristas. Poden chegar a acordos entre as escolas, para que unha delas empregue a cota doutra nun momento no que non estea a impartir clases.

Ademais destas oito escolas, o Concello de Oleiros conta na súa oferta deportiva municipal con actividades de surf. Este servizo é unha concesión que rematará o próximo ano.

Santa Cristina e Mera tamén teñen escolas, pero máis orientadas ao pádel surf, que ten outros nomes como Caseta Up Surf ou surf de remo. Segundo os investigadores, é probable que este deporte que se pode aprender nalgunhas praias de Oleiros practicásese en Exipto hai 3.000 anos.

O xefe de praia de Bastiagueiro, Alejandro González, lembra que os seus inicios no surf, do mesmo xeito que os de moitas outras persoas, foron na praia de Bastiagueiro. «É moi boa para iniciarse, porque son poucos os días nos que o mar está grande», afirma. O problema, como non podía ser doutro modo, é a cantidade de surfeiras que se xuntan na auga, e que teñen que convivir co resto da praia.

---

---

---