A súa mellor participación foi na tempada 18/19 chegando a dezaseisavos ante o Levante
13 dic 2020 . Actualizado á 22:23 h.Para o Club Deportivo Lugo, a Copa do Rey non é unha competición demasiado favorable. Nun torneo, no que, ata os máis humildes teñen a oportunidade de facer historia, os lucenses non cultivan grandes resultados, sendo uns dezaseisavos de final, o seu maior logro.
Nos últimos 35 anos, o periplo copeiro do Lugo estivo marcado por eliminacións temperás e longos períodos de ausencia, que remataron cando o equipo ascendeu ao fútbol profesional.
Anos 80 e 90
Na segunda metade da década dos 80, os lucenses non superaron ningunha rolda, caendo eliminados ao primeiro de vez n ante Deportivo (2-4), Ourense (0-1), Arnedo (2-3) e Sestao River (que os volvería a eliminar 20 anos máis tarde).
Tras dúas tempadas sen participar, no ano 1991 o Lugo avanzaría de fase por primeira vez, eliminando ao Mensaxeiro por 2-0 no cómputo global. Na rolda posterior, o Compostela sería o seu verdugo. No Anxo Carro, aguantaron o empate a un ante un dos equipos en mellor forma da Segunda División; pero non puideron facer nada en San Lázaro, cunha derrota sen paliativos, 4-0.
Un ano máis tarde, superaría dúas eliminatorias, ao vencer aos equipos andaluces do Écija, cun 4-2 no global; e o Córdoba. Contra eles, o Lugo necesitou empregarse a fondo, gañando no partido de volta para conseguir o pase, por un axustado 3-2 no cómputo xeral dos dous partidos. O Albacete, sería o encargado de cortar as ás ao conxunto galego, cun duro 0-3 no coliseo lucense. Na volta, o empate a cero evitou unha eliminación vergoñosa.
Os pobres resultados da década anterior, repetíronse na tempada 93/94, nun ano feliz para a parroquia lucense, ao competir por primeira vez na súa historia na Segunda División do fútbol español. De novo, a Sociedade Deportiva Compostela eliminou ao Lugo no derbi. Nesta ocasión, os branquivermellos conseguiron vencer na ida na casa por 1-0, pero o Compostela, xa en Primeira, demostrou a súa maior calidade cun 2-0 en San Lázaro, que volvía ser un escenario incómodo e frustrante.
O gran resultado da 92/93, repetiríao na tempada 94/95 cunha eliminatoria cargada de épica ante o Almería. A Ponferradina foi o primeiro obstáculo da competición, eliminándoa por un contundente 7-1, facéndose forte no seu feudo. En segunda rolda produciríase a maior remontada dos lucenses na Copa do Rey, ao darlle a volta a unha renda de dous goles en terras andaluzas. No Anxo Carro, o Lugo conseguiu gañar 3-0, nun partido memorable, obtendo a clasificación para a terceira fase, onde agardaría o Celta, de Primeira División. Os celestes pasarían por amais do Lugo cun resultado global de 2-6. O avultado do marcador, non reflicte os problemas dos vigueses á hora de eliminar ao club veciño, que se defendeu con uñas e dentes. Primeiro, no fortín do Anxo Carro cun triunfo por 2-1, nunha noite histórica. Foi en Balaídos, cando se definiu a rolda, cunha goleada por 5-0 do Celta.
Deserto copeiro
Desde a tempada 95/96 ata a 05/06, o conxunto da cidade amurallada non participou en ningunha edición da Copa do Rey. A mala clasificación en Segundo B e a etapa en Terceira División, motivaron a travesía esta década sen xogar a competición do ko. As seguintes campañas ata chegar á 11/12 tampouco tiveron gran continuidade.
Chegada a campaña 06/07, o Lugo volvía á Copa do Rey, avanzando unha rolda, desfacéndose do equipo cántabro da Ximnástica de Torrelavega por 2-0. Na segunda fase, o Raio Vallecano impúxose cun sufrimento maior do agardado. Os branquivermellos conseguiron forzar a prórroga tras chegar ao termo dos noventa minutos cun empate a cero, que acendeu as ilusións dos afeccionados que se congregaron esa noite de setembro no Anxo Carro. Non volveron competir ata dúas tempadas máis tarde, sendo eliminado pola Real Unión na casa, por 0-3. A mala dinámica mantívose con dous anos seguidos sen xogar o torneo en 2009 e 2010.
Un habitual, sen sorte
Dúas tempadas antes do ascenso a Segundo, o Lugo iniciou a súa etapa de maior pervivencia no campionato de Copa, con nove edicións consecutivas, ata a data actual.
Unha vez en Segundo, o Lugo avanzou, polo menos unha eliminatoria, salvo en dúas excepcións: na 16/17 contra o Tenerife; e no desastre ante o Sestao River do pasado ano. No ano do ascenso a Segunda División, os pupilos dirixidos por Quique Setién caeron eliminados na primeira pedra da competición contra o Oviedo, no casa, por 1-3. Unha vez na categoría de prata, repetiría o mesmo resultado que a campaña anterior, ao caer ao primeiro de vez co Rácing de Santander 0-1. A sensación de que a Copa do Rey non parecía un prato demasiado exquisito para o Lugo, confírmase nas seguintes tempadas. A consolidación do equipo en Segundo e a mellora no persoal -moito máis competitivo- non foi suficiente para afrontar con maior optimismo e ambición, este torneo.
A edición da tempada 13/14, arrincou ben para o Lugo, pasando de fase por primeira vez en cinco anos. O damnificado sería o Mirandés, que caería en Anduva desde os once metros. O obstáculo da segunda rolda foi moito máis complicado de salvar. O seu rival, O Recreativo de Huelva, apeounos cun 0-1. O gol da vitoria onubense produciuse na prórroga, aguantando o 0-0 no Novo Colombino.
Ao seguinte ano, na tempada 14/15, volvería caer na segunda fase contra outro equipo andaluz, o Betis. Previamente, debutou na competición cunha vitoria por 1-0 fronte o Alcorcón. O Benito Villamarín sería o escenario onde o Lugo conseguiría pór contra as cordas a todo un equipo de Primeira División como o Betis. Con todo, a grande actuación dos de Setién, non foi suficiente para chegar á rolda de dezaseisavos, ao perder nos penaltis.
Os tres anos seguintes, foron moi similares para o equipo lucense. Na 15/16, caía en segunda rolda, outra vez, fronte á Ponferradina. Nin sequera foi capaz de pasar na primeira rolda na 16/17; e na 17/18, eran eliminados por sexta vez na segunda fase do torneo a mans do Zaragoza.
Foi na tempada seguinte, onde o Lugo lograría o seu mellor resultado. Logo de eliminar a Alcorcón e Albacete, topáronse co Levante, de Primeira División, en dezaseisavos. Co 1-1 logrado no Anxo Carro, os lucenses caerían con honra en Valencia 2-0, chegando aos últimos dez minutos coa eliminatoria empatada.