O BOE publicou a normativa que regula o esparexemento dos restos; ademais, polo rito católico non todo vale, non se permite conservar as cinzas no fogar
01 novs 2022 . Actualizado ás 13:32 h.Es sabido que, sobre todo nos últimos anos, ao mar e á contorna do Cabo Fisterra chegan numerosas persoas de todo o mundo para depositar as cinzas de defuntos. Por terra, ao bordo da auga desde as praias ou cantís, e por mar, nalgún dos barcos que se poden contratar para viaxar neles. Por ambos os medios, todas acaban no aire e despois na auga.
Tan notoria é esta nova tendencia que en numerosos casos se dan a coñecer en redes sociais, en medios, e ata se filmaron películas con ese motivo, como a soada TheWay , con Martin Sheen, e final en Muxía, outro dos lugares preferidos.
Depositar as cinzas no mar non é algo novo: xa en 1999 a familia dunha peregrina francesa enviou as súas cinzas ao albergue público fisterrán para que llas botasen ao mar. Incluso unha obra de teatro con Eva Hache e Anxos Martín, titulada Fisterra, trata sobre iso: unha taxista leva a unha muller ao Cabo para deixar as cinzas do seu esposo.
Xa que logo, é algo habitual, pero pode facerse? Si, pero en teoría hai que cumprir unha normativa. E ademais desde este ano, xa que o Boletín Oficial do Estado publicou, o 13 de abril, un decreto que modifica outro do 2019, do Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico, que regula a compatibilidade de numerosas actividades coas estratexias mariñas. E unha desas actividades é a colocación de urnas funerarias ou cinzas no mar. É compatible coa estratexia mariña? Si, pero cumprindo unha serie de requisitos e presentando unha declaración responsable en Capitanía Marítima.
O formulario, no BOE
Nese mesmo BOE pódese ver o formulario a encher, e todos os requisitos (son uns cantos) que asume o declarante. Entre eles, que se fará en zonas onde non haxa presenza de hábitats ou especies protexidas. Que a urnas que se usen sexan biodegradables, e que xunto a elas non irán outros elementos contaminantes nin obxectos alleos, salvo ofrendas florais con pétalos ou flores naturais, algo que debe controlar a tripulación. E iso faise? Na zona, non. Ademais, na maioría dos casos só se deixan as cinzas, e non as urnas.
Por outra banda, polo rito católico non todo vale. «Non está permitida a conservación das cinzas no fogar, nin tampouco ser divididas entre os diferentes núcleos familiares, e débeselles asegurar respecto e condicións adecuadas de conservación». «Non está permitida a dispersión das cinzas no aire, na terra ou na auga ou en calquera outra forma, ou a conversión das cinzas en recordos conmemorativos, en pezas de xoiería ou noutros artigos». As anteriores son algunhas das disposicións que a Igrexa católica manda e lembra aos seus fieis con regularidade, a propósito do cada vez maior número de incineracións. A norma foi publicada en agosto de fai seis anos na instrución Ad resurgendum cum Christo, publicada pola Congregación para a Doutrina da Fe, e aparece desde entón con frecuencia (unha vez ao ano) nos boletíns arcebispais, por exemplo no de Santiago, para que os respectivos párrocos o teñan en conta, como fai con outros temas que teñen que ver co día a día de quen seguen a observancia católica. O que non quita que, quen non a segue ou o fai un xeito máis laxa, teña á súa disposición empresas que se encargan de darlle multitude de formas e destinos, o mesmo que existen outras que organizan despedidas con eles no mar.
Na Mariña déronse algúns casos, polo menos dous nos últimos anos, de urnas que chegaron co mar ás praias e permanecen nos xulgados xa que ninguén as reclamou.