Alberto Tomei: «Sempre quixen ser médico, achegar algo á sociedade»

O médico Alberto Tomei Brandón, 25 anos, de Carballo , logrou unha das mellores notas de toda España no último exame dos mir, ao quedar no posto 16 (e presentáronse 12.000), e foi ademais o segundo de Galicia. Un posto que lle permite escoller especialidade e residencia, e el optou por cardioloxía e pola área sanitaria de Santiago .

Alberto lembra que nun primeiro momento non tivo esa sensación de lograr boa nota: «Estaba bastante inseguro o día do mir. Dúbidas moito. Despois, cando tiven o persoal das respostas, xa vin que me saíu ben», explica.

Un posto así non se saca dun día para outro, nin sequera dun ano para outro. «Dediqueille un ano e medio, como os meus compañeiros, porque xa empezamos a preparar a proba en sexto curso, que é o das prácticas», sinala. Así que todo ese curso ata o pasado xaneiro, cando foi o exame, non había outra que estudar, «unhas once ou doce horas diarias». Sen verán, claro, salvo un mínimo descanso.

Pero, con ser importante este último tramo, non o é todo: «Eu estudei duro, pero ao final é unha carreira de fondo. Entra todo, o dos seis anos, e tes que levalo todo ben. Se non é así, é difícil que se poida preparar en ano e medio», relata.

Algún dos mellores mires de España elixen Galicia: «Cando fixen prácticas de medicamento de familia sentín que era o que quería»

Elisa Álvarez

Ademais da súa capacidade e o seu esforzo, outro motor que tiraba del é a súa vocación e o seu afán de servizo. «Sempre quixen ser médico, desde neno. E, ademais, achegar algo á sociedade, ser útil. Sempre tiven a mentalidade de que vivimos en sociedade, e hai que axudar a que funcione», explica. Asegura que non é unha carreira doado, que «queima bastante, porque esixe moitas horas, é dura, pero aínda así tíñao claro desde sempre». E esa claridade reforzouse na época do bacharelato: «Gustábanme as ciencias, e vin que co medicamento se podía achegar algo». En moitos casos, desde sempre, esta carreira tira do fío familiar, pero non é o seu caso, xa que é o primeiro doutor da súa familia, con nada que ver coas profesións sanitarias. Os pais son funcionarios, pero noutros ámbitos, e na parte materna ten a coñecida xoiería Brandón da Praza de Galicia de Carballo.

Coa excepcional nota obtida e con Santiago asegurado, cardioloxía foi a especialidade elixida: «Era a que máis me gustaba. E iso que ao acabar, durante as prácticas de sexto, dubidaba co medicamento interno e coa neuroloxía, pero foi vendo todo e ao final tiven claro que o que máis me gustaba era a cardioloxía, que ten boas opcións». A dermatoloxía é, unha vez máis, a principal opción de quen teñen notas como a súa, ou inferiores: «A min non me gusta. Hai quen a escolle a pesar de que tampouco lle gusta moito porque, por exemplo, non ten gardas. Pero non é o meu caso», sinala. Agora quédanlle cinco anos en Santiago, con algunha estancia fóra, incluído o estranxeiro, pero o seu destino está na capital de Galicia.

Ultimamente fálase moito sobre a falta de candidatos para medicamento de familia. Cre que a clave é a falta de recursos. «É difícil aguantar así. É unha especialidade atractiva desde o punto de vista médico, pero non pode ser que non teñas tempo para cada paciente, que teñas que andar correndo a cada pouco.. Iso esgota, queima, e por iso non se pide», asegura. 

Triatleta

Alberto, ademais de médico, é triatleta desde neno. Con 11 ou 12 anos xa empezou en serio no Fogar Carballo. E sempre adestrou, incluso preparando o mir, aínda que moito menos tempo. Dos tres deportes, o que prefire é a natación, disciplina na que tamén destaca o seu pai.

En Carballo estudou no instituto Alfredo Brañas. Para o centro só ten boas palabras, especialmente ter adquirido «hábito de estudo, porque sobre todo en bacharelato había moita esixencia e moito nivel, era unha avaliación continua. Motivábanche a aprender mesmo cousas que crías que non eran útiles nese momento, pero que o acabarían sendo». De Carballo, por certo, presume en Santiago. Un municipio no que hai unha boa canteira de médicos, e ademais en varias xeracións.

---

---

---