É algo cíclico: cada certo tempo aparece algunha voz que reivindica o tren para a Costa da Morte. Non falo das históricas, esas que empezaban xa no 1877, ou que levaron un proxecto a un Consello de Ministros en 1907, ou cando se retomou con certa forza nos anos vinte. Diso está todo contado co éxito coñecido. Falo do século no que estamos, porque xa cando empezaba houbo entidades ben diversas que pediron que se analizase a viabilidade. Grupos ecoloxistas, políticos, Neria, asociacións de empresarios... Ata o Consello Económico e Social o propuxo! Pero nada de nada.
Do tren sempre se fala polas evidentes vantaxes que aporta. Falan os de Estremadura para laiarse de liñas e velocidades. Os de Sanabria porque quedan sen paradas. Os viaxeiros da alta velocidades, con días perdidos por estar as vías cortadas polos lumes. Tamén en Europa, onde a cada país que vou vexo obras en marcha, novas liñas (metros lixeiros de superficie, en moitos casos), ata tranvías de longos percorridos que conectan áreas a varios quilómetros.
E aquí, hai tempo que xa non se toca este asunto A conexión ferroviaria entre o porto coruñés e Langosteira ten os túneles rematados, que terán enganche co Eixo Atlántico. Que mellor momento que pensar en enlazar, nunha primeiro fase, Arteixo con Carballo. Porque non son os tempos de antes: hai polígonos cheos e todos van medrar, como se incrementa a poboación e os fluxos de xente entre Bergantiños e A Coruña. Non hai marcha atrás neste progreso económico e social, que co tren, co metro lixeiro, podería darlle un pulo e un servizo extraordinario á comarca. Verémolo algún día?