Cando eu cheguei ao instituto Alfredo Brañas de Carballo para cursar primeiro de BUP, hai xa unha eternidade (1984) sorprendeume para ben a enorme diversidade que me atopei. De ter compañeiros de Baio, Anos, Bamiro, Tines ou O Allo, ese minúsculo arredor de si que explica máis o universo infantil que o literario de Otero Pedrayo, pasei a coñecer a rapaces de Corme, Ponteceso, A Silva, Vimianzo, Malpica, Entrecruces, A Laracha, Coristanco e, por suposto, Carballo. Foi un espertar con 14 anos (nunca entendín moi ben iso de poñer a secundaria nos 12) a toda unha comarca que descoñecía e que tan ben me faría pasando os anos. Ben en todos os sentidos. Tamén foi unha loita, a de todos: non era doado pasar dunha clase de 19, nun único oitavo no Labarta Pose de Baio, a oito primeiros a razón de 40 alumnos cada un. Tremendo. Loita, pero con froitos, dos que marcan a vida e dos que tantos poden falar, empezando por Jorge Mira. Os tempos mudaron, son outros. Fixeron institutos por moitos lugares, e todo foi máis doado. Os novos alumnos xa non tiñan que saír da casa ás 7.30 coma nós, e volver ás 20.00, así de luns a venres. Moito Finisterre.
Aquela diversidade é hoxe outra. Leo na revista do centro, Pomba Dourada, da man de Xan Fraga, que este curso houbo 657 alumnos entre ESO, Bacharelato e ciclo superior de comercio internacional. Deles, 78 naceron fóra de España. Colombia, Cuba, Filipinas, Marrocos, Venezuela, Brasil, China, Suíza, Arxentina, Paraguai, Chile, Portugal, Romanía, Italia, Etiopía, Perú, Uruguai, Andorra e Cabo Verde son as orixes. Seguro que para ben, tamén, porque todo suma. Oxalá dentro de 40 anos alguén o lembre así.