COMO CAMBIOU O teu POBO | A fachada marítima empezou a mudar a mediados do pasado século
28 ene 2024 . Actualizado á 20:36 h.As rúas do centro urbano de Corme Porto son pasado, presente e futuro. Antigas construcións conviven con outras de recente creación e moi poucas rehabilitadas. É unha mestura estraña no sentido de que numerosos elementos destacados non teñen o lugar ou a conservación que debesen. É o caso de arcos, cruceiros, hórreos e mesmo edificacións enteiras de pedra.
O mellor exemplo neste sentido é a casa do almirante Mourelle (1750-1820), que segue en ruínas, á espera dunha actuación milagrosa. Na súa parte alta conserva un escudo.
Houbo cruces que foron salvadas, pero con certas prácticas vinculadas ao feísmo. Agora locen introducidas nas fachadas das vivendas. Outros exemplos atópanse como un hórreo rodeado dun muro de cemento.
Máis cruceiros ou a fonte do centro tamén sufriron efectos negativos ao ser rotos como consecuencia do rozamento de vehículos, pero foron restaurados.
Os váteres nas terrazas das vivendas son outra particularidade de outrora que resiste nesta vila de Ponteceso. Aínda son visibles numerosos exemplos.
Así, o principal cambio en Corme Porto radica na fachada marítima. Se antes as traíñas e os veleiros atracaban sobre a propia area, desde mediados do século pasado o formigón empezou a impregnalo todo.
Corme foi dos portos máis destacados en exportación de madeira e tivo grande importancia na cabotaxe. Chegou a haber varias fábricas de salgadura e secaderos de congro. Unha industria de conservas aínda persiste, en malas condicións, iso si, no pobo.
Empezou a construírse o peirao e o paseo marítimo, que en ambos os casos serían ampliados máis tarde, no cambio de século, cando tamén chegaron a nova lonxa, desde hai anos, inactiva; a construción de casetas para os armadores e melloras na Praza dá Ribeira. A prolongación do dique coas outras obras superou os dous millóns de euros. Os pantaláns son máis recentes.
«O cambio máis grande é que o pobo está baleiro de xente. Nunca tan poucos fomos como ata agora. Non hai traballo nin un plan de futuro», di o polifacético Suso Lista, de Corme. Por iso é polo que haxa moitas casas deshabitadas. El considera que sería importante «respectar o noso. Soamente iso. Temos camiños de pedra impresionantes, petróglifos».
As antigas escolas foron demolidas en 1998. O colexio As Forcadas, que o pasado ano celebrou o 50 aniversario, foi ampliado en 1990.
No paseo marítimo, hai agora algún gran bloque de pisos. En primeira liña da praia de Osmo, tamén no acceso ao centro urbano, levantouse a principios do presente século unha das maiores urbanizacións da Costa da Morte, que despois foi azoutada polo estalido da crise.
Unha vila infestada de símbolos ligados á súa tradición mariñeira
En Corme están orgullosos da súa tradición mariñeira. E se a principios dos 90 xa celebraban a Festa do Percebe, tras a entrada nos anos 2000, empezou a homenaxearse ao mar e a todo o que o rodea nesta vila con numerosos símbolos que a día de hoxe pódense percorrer un a un. O primeiro foi o monumento ao percebeiro, na estrada que leva ao cabo do Roncudo. Seguiulle o busto en recordo ao almirante Antonio Mourelle da Rúa, en pleno centro, mirando o porto. A escasos metros sitúase a escultura que leva por nome Ángel protector, que honra á Cruz Vermella. No mesmo paseo, atópase a obra que dá testemuña dos que din ser os mellores percebes do mundo. Esta última foi renovada.
Unha das últimas grandes achegas foi o Museo de Arte Contemporánea Costa da Morte (MACCMO), en homenaxe ao pintor Julio Pujales, aínda que axunta creacións de procedencias internacionais. É a gran xoia de Corme.
Outras instalacións das que dispón o pobo son o pavillón e o campo de fútbol O Cairo, ás que se lle suma unha nova área de autocaravanas.